Eximie Domine Doctor, Amice carissime. Salutem et felicitatem.

Non potui committere, cum iste meus a me abiret nuntius, quin tuis eruditis litteris, si non copia, quam multa ad aulam nostram scriptio in praesentia praeripit, saltem amico tibi animo responderem, quo et gratias tibi habeo, quod opera opeque tua cancellario meo adfueris. Ceterum, quod de veteri nostra et mutua benevolentia scribis, hanc apud me adeo sartam tectam atque integram esse scias, quod addi possit nihil. Hancque tibi in omnibus, ubi tibi commodare et ornamento esse possim, utendam do et trado. Ben[e] vale.

Lubaviae, XV Novembris anno 1537