Letter #2036
Stephanus TOBIE to Ioannes DANTISCUSLöbau (Lubawa), 1539-01-09
English register:
Stephanus Tobie extends thanks for the alms Dantiscus has provided to him and his fellow friars.
He has not managed to find out anything about the financial matters at the cathedral (ecclesia) — those managing the church funds (vitrici) fear the administrator (dispensator generalis ecclesiae). If they continue to he harassed on this matter, they will turn to Dantiscus for help.
He asks for help with buying two copies (for himself and for the father custodian) of the book Contemplationes Ideotae which he looked through cursorily when he visited Dantiscus. He hopes Dantiscus’ messenger will be able to order it when he travels to Cracow.
He assures Dantiscus that he and his fellow friars never forget him in their prayers.
| received [1539]-01-17 Manuscript sources:
| ||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni Dei gratia praesuli ecclesiae Warmiensis dignisimo, patrono suo semper et cumprimis observandissimo, cum humillima sui commendatione
Salutare nostrum Christus.
Reverendissime Pater et Domine.
Quid pro vestris respondeam Reverendissimae Dominationi Vestrae in me impensis meritis, non habeo quicquam, experta et exhibita in me nosque omnes affluentissima munificentia, excepimus citra condignum elemosinam Reverendissimae Paternitats Vestrae non solum gratanter, verum etiam hilari (quod aiunt) fronte. Deus misericordiarum in retributione iustorum compensare dignetur istam erga nos beneficentiam agoque nomine meo et omnium fratrum gratias inexhaustas, cum ne tantillum quidem Amplitudini Vestrae vicissitudinem referre ullam sit integrum.
Praeterea conveni vitricos ecclesiae, quod volebat Paternitas Vestra Reverendissima, sed nihil expiscari possum, quomodo de re pecuniaria se negotium habeat. Quamquam augurari licet, verentur dispensatorem generalem ecclesiae, ne indignationem illius incurrant. Ob id res ipsa sepulta manet. Cum autem iterum infestati ea de re fuerint, ad Reverendissimae Paternitatis Vestrae opem velut ad securitatis asylum confugient. Cogit ad hoc ipsa, quam erga me gerit Reverendissima Paternitas Vestra, nulla oblivione delenda caritas, adhuc unum expetere, quod istic apud vos degens excidit animo.
Vidi olim apud Dominationem Vestram „Contemplationes Ideotae”, quibus per transennam seu cursim perspectis non mediocriter affectus sum. Quia vero nusquam apud bibliopolas reperire potui, oro et obsecro Reverendissimam Amplitudinem Vestram, si quando Cracoviam destinare contigerit, pro uno vel duobus (nam et pater custos unum velit) pecuniam solvendo exponere dignemini in pignus amoris erga me Reverendissimae Paternitatis Vestrae perpetui. Ego vero, quod in me fuerit, quamdiu spiritus hosce rexerit artus, in orationibus apud Deum vestri haud immemor sum futurus. Id, quod et de ceteris patribus, et fratribus vobis persuadeatis, velim.
His quam diutissime ac bene valete corpore et spiritu sospes in Christo, optimarum litterarum Antistes, meque habitote(!) commendatissimum una cum meis.
Ex conventu Luboviensi, nona die Ianuarii, anno ab orbe redempto 1539.
Reverendissimae eiusdem Dominationis Vestrae clientulus ac Vestri obsequentissimus frater Stephanus Tobiae, guardianus maxime indignus