Reverendissimo in Christo praesuli eidemque clarissimo principi et domino, domino Ioanni, Varmiensis ecclesiae antistiti dignissimo, domino et patrono meo clementissimo

Tuas ad me litteras favoris et clementiae plenas, Praesul optime et idem princeps clarissime, summa cum animi gratitudine perlegi. Nam ex iis intellexi, meum in te qualecumque officium non modo gratum fuisse, sed Tuae Celsitudinis erga me benevolentiam etiam adauxisse, qua o utinam tam queam quam optem me dignum praestare! Heic ego re ipsa comperio, quam non temere Charites ipsas Musarum collegio ceu comites addiderit antiquitas. De rumusculis porro detergendis, quod Tua paterna monet benevolentia, non potuit non esse gratissimum, cum quod hinc videam, quam bene mihi velis, tum quod talis mihi sis monitor, quem merito faciam maximi. Quod odiosi de me rumusculi spargantur, sed ab iis, qui bonorum odio dignissimi sint, non aliud in causa fuisse reor, quam quod ab illorum factionibus contente abstineo qui, quod et tua iustissima habebat querela, fidem iactitant sed enervem et mortuam. Evangelion habent in ore, circumferunt manibus, sed cuius nullum sensum vel experiantur vel specimen edant. Cogor velim nolim istis Suermerus, fanaticus et anabaptista esse, quas calumnias immo convicia quam inique in me torquere aliquando conati sint, non uno sane exemplo possem edocere, nisi religio esset aurium tuarum patientia id genus nugis abuti. Antisthenes perhibet regium esse male audire, cum bene facias. In specula heic quadam consisto, nec desunt Corycaei, qui me Argi, quod dicitur, oculis observent; ii meam tamen innocentiam et animum bene sibi conscium opprimere nullis calumniis potuere. Sed alibi huic purgationi locus esto. Ceterum id quidem nolim te clam esse, Praesul dignissime, Triumphi modulos ex tuo indicio longe exactissimo ad incudem revocatos; quare, si non aspernaberis, eos et emaculatiores et aliquanto locupletiores, cum huc Tua Celsitudo divertet, es habiturus; quibusdam enim sublatis alia substitui, alia locupletavi. Porro ut contra postulationem tuam poematis tui exemplum servarem, quod fortasse factum existimas, Praesul optime, id neque meae fidei patiebatur integritas neque mandati tui ferebat summa auctoritas. Quare, quod a me requirere tibi visum fuit officii, praestare nequeo. Animi interim mei bonam propensionem tibi non ingratam fore spero, quamquam nihil reliquum memini ex tumultuaria lectione, quo meam ineruditam et crassam operam possem, si maxime velim, tibi pro tua de me exspectatione comprobare. Tantum ex tempore visum fuit respondere ad amantissimas tuas et clementissimas litteras. Iis Tuam Celsitudinem Deo Optimo Maximo commendo.

Elbingae, ex collegio nostro litterario, 23 Martii anno etc. XXXIX.

Clarissimae Celsitudinis Tuae studiosissimus cliens Gulielmus Gnapheu[s]