Letter #2143
Ioannes DANTISCUS to Tiedemann GIESEHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1539-04-29
English register:
Dantiscus greets the addressee effusively and apologises profusely for rashly including excuses in his last letter for having signed it in a different place than usual. He did not foresee that Giese would interpret this as a reproach against himself, and that this worry would exacerbate his illness.
Dantiscus is not surprised that the Voivode of Kulm (Chełmno) [Johann von Lusian (Jan Luzjański)] has changed his mind on the matter of the [Royal Prussian] Diet, as he is familiar with his fickleness.
Through the royal courtier [Jan Gostyński], who delivered the call to the Diet, Dantiscus has written to the voivodes and castellans and to the Gdańsk (Danzig) Town Council and the Elbing (Elbląg) Town Council, telling them that if the plague continues in Marienburg (Malbork), they should wait for the King’s reply to his own letter on the matter of [changing the time and place of] the [Diet].
Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
BCz, 245, p. 182Reverendissimo in Christo Patri Domino, domino Tidemanno Dei gratia episcopo Culmensi, fratri et amico carissimo et honorando
BCz, 245, p. 179Reverendissime in Christo Pater et Domine, frater et amice carissime ac honoran(de) or honoran(dissime)⌈honoran(de)honoran(de) or honoran(dissime)⌉.
Salutem non minorem, immo auctiorem in praesenti, quam on the margin⌈quamquam on the margin⌉ mea est, Dominationi Vestrae Reverendissimae a domino Deo opto et precor summopere, et hoc animo minime fucato aut simulate. Quod quidem eo teste scribo, qui novit abscondita cordis. Si fallo, triplici graviore, quam Dominationis Vestrae Reverendissimae est tertiana, corripiat me aegritudine.
Tantum abest, ut ego de addenda afflictione Dominationi Vestrae Reverendissimae cogitarim, cum ad illam cum hoc puero meas dederam. Quas cum non satis considerate subscripsissem, neque demissiori, ut mos mihi est, loco, ratus me inde Dominationis Vestrae Reverendissimae amicum animum offensurum, appendicem excusationis addidi existimans eam acceptiorem futuram adducta imitatione, quam alio quovis modo, et hoc sane simpliciter et candide. Unde, ut Dominationem Vestram Reverendissimam ex ea opinione ob id concepta, quae mihi non potest esse non molesta et illi in hac valetudine incommoda, explicarem, non potui committere, quin hunc puerum evestigio remitterem impense orans, non secus rem atque ego amicissime sensi, nihil in eo astute aut data opera animo agitans, in mentem admittere velit curareque, ut nobis quamprimum incolumis restituatur.
Dicere, ut ille inquit, non putaram, prudentis non est. Ego certe, cum appendicem scriberem, minime prudens fui, qui citius putassem caelum ruiturum, quam inde Dominationem Vestram Reverendissimam laedi vel commoveri. Ut igitur hoc negotium, quod praeter meam culpam suscepit, a se plane dimittat, quantum possum diligentius, oro et obtestor. Neque prius intimam recuperabo tranquillitatem, quam cognovero eam de me Dominationem Vestram Reverendissimam deposuisse suspicionem, quae mutuae nostrae amicitiae fraternoque amori minime convenit.
Ceterum, quod magnificus dominus palatinus Culmensis on the margin⌈CulmensisCulmensis on the margin⌉ mutaverit ratione conventus sententiam, quam prius mordicus videbatur approbare, apud me mirum non est, cum sit totus cereus.
Scripsi cum cubiculario regio, qui litteras conventus attulit, magnificis dominis palatinis et castellanis atque etiam dominis Gdanensibus et Elbingensibus, ut si pestis adhuc Marienburgum inficit, quod regiae maiestatis exspectemus ad meas, quas ea de re per proprium nuntium dedi, responsum.
Quod reliquum est, omitto, ne taedio Dominationem Vestram Reverendissimam afficiam.
Quam convalere et pristinae sanitati restitui meque ab ea amari opto summopere.
Ex Heilsberg, paenultima Aprilis MDXXXIX.
Reverendissimae Dominationis Vestrae frater deditissimus Ioannes episcopus Varmiensis scripsit