Letter #2172
Ioannes DANTISCUS to Tiedemann GIESEHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1539-07-04, postscript 1539-07-05
English register:
Dantiscus informs Giese that the King [Sigismund I Jagiellon] has agreed for the date of the [Royal Prussian] Diet to be moved to St. Michael’s Day [September 29]. He asks Giese to notify the neighbouring members of the Council, and he himself will notify the Voivode of Marienburg (Malbork) [Georg von Baysen (Jerzy Bażyński)], the Castellan of Gdańsk (Danzig) [Achatius von Zehmen (Cema)], and the councils of Elbing (Elbląg) and Gdańsk. He has already written to the Duke [Albrecht I von Hohenzollern-Ansbach] about the changed date.
Dantiscus sends Giese a letter received from the Vice-Chancellor [Samuel Maciejowski], describing the latest events.
The King made a decision on the Elbing castellany before the suggestions of Dantiscus and the Council members reached him. As a result of the support of the one who refused to sign the joint letter [Mikołaj Działyński, Castellan of Kulm (Chełmno)], the office was given to a less desirable candidate [Jan Sokołowski]. Dantiscus predicts further unfavourable developments and is worried about the future form of the Prussian Council.
Dantiscus asks Giese to admonish Doctor Nicolaus Copernicus, whom he has long respected highly as a person and a scholar, to dismiss the concubine [Anna Schilling] and not allow himself to be deceived any longer by Alexander [Sculteti], whom Copernicus prefers over other canons [of Ermland]. Dantiscus wants Copernicus to think the admonition is Giese’s own initiative.
| received [1539]-07-06 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Tidemanno Dei gratia episcopo Culmensi, fratri et amico carissimo et honorando
Reverendissime in Christo Pater et Domine, frater et amice carissime ac honorande.
Salutem et fraternam commendationem.
Scripseram paenultima Maii cum nuntio generosi domini castellani Gdanensis serenissimae maiestati regiae ratione conventus nostri accepique hoc heri responsum, ut in adiunctis leget. Quod Dominatio Vestra Reverendissima vicinis dominis consiliariis poterit impartiri, a me dominus magnificus Marienburgensis palatinus, castellanus Gdanensis, Elbingenses et Gdanenses habebunt.
Quid praeterea de novis, quae aguntur, ad me scriptum est, ex reverendi domini vicecancellarii litteris schedaque addita intelliget. Ceterum conventum nostrum usque ad divi Michaelis festum translatum iam esse illustrissimo domino duci vicino nostro notum feci.
Evenit, quod recto suspicabar futurum, quemadmodum et Dominationi Vestrae Reverendissimae scripsi, sero pro castellanatu Elbingensi litterae nostrae ad maiestatem regiam pervenient, iam enim datus est non illi, quem designabam, verum alteri, minus utili etc. domino, qui Graudento praeest, et hoc opera eius, qui nobiscum subscribere reluctabatur. Existimo alium altiorem sedem sperare, sic paulopost consilium nostrum, nescio, quale erit. Si cum uno grave nobis est consortium, quid cum illius farinae pluribus? Deo committendum est.
Qui ut Dominationem Vestram Reverendissimam longissimo tempore sospitet prosperetque in omnibus, ex animo cupio.
Datae Heilsberg, IIII Iulii MDXXXIX.
Reverendissimae Dominationis Vestrae frater integerrimus Ioannes episcopus Varmiensis etc. scripsit
Postscript:
Audivi venturum ad Dominationem Vestram Reverendissimam eximium et multae eruditionis virum, dominum doctorem Nicolaum Copernic, quem revera non secus atque fratrem germanum diligo et a multis annis prius intime amavi, quam quod bene illi velim facilius sentire, quam exprimere possum. Is, adhuc tam praeclare in multis bonis litteris, cum admiratione etiam, conspicuus et longe lateque cognitus, atque in ea, qua est prope effeta senecta, scortum suum subinde clandestinis congressibus admittere fertur. Faceret Dominatio Vestra Reverendissima magnum pietatis opus, si secreto amicissimisque verbis hominem commoneret, quo ab ea turpitudine desisteret seque diutius ab Alexandro, quem solum inter omnes fratres nostros praelatos et canonicos praestare in omnibus dicit, seduci non sineret. Quodsi ab eo Dominatio Vestra Reverendissima impetrabit, rem mihi adeo faciet gratam, ut nulla mihi gratior esse possit, et sic uterque fratrem tantae existimationis lucrabimur. Colloquium cum eo in iis ad eum modum Dominatio Vestra Reverendissima temperabit, quo maioris sit apud illum momenti, ut non mea suggestione, verum ex propensione in eum Dominationis Vestrae Reverendissimae prodiisse cognoscat.
Datae V Iulii.