BCz, 1597, p. 756

Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Va paper damaged⌈[episcopo Va]episcopo Va paper damaged⌉rmiensi, domino et avun paper damaged⌈[et avun]et avun paper damaged⌉culo suo clementissimo

BCz, 1597, p. 753

Reverendissime Praesul et Domine, domine et avuncule clementissime.

Salutem et sui humillimam commendationem.

Cum significaret mihi reverendus dominus Andreas Czarnkowski velle per postam, ut hodie vocant, quae hac nocte Venecias profecta est, Reverendissimae Amplitudini Tuae scribere, neque ego ullo modo silere volui atque hae tertiae sunt, quas ad Reverendissimam Amplitudinem Tuam ex urbe dedi, mox quartas et quintas missurus, in quibus totum negotium suum Reverendissima Amplitudo Tua confectum optime videbit, ad haec non mediocrium virorum et familiarium suorum litteras illis adiunctas, qui modo scribere et ob nimiam veredarii properationem, et propter incertum tabellarium neglexerunt. Nam veredarius ille, cui suas cum meis tradidit, idem ille reverendus dominus Andreas Czarnkowski usque Venecias tantum profectus est, inde per quem et quando litterae in Poloniam mittentur, plane incertum est.

Tamen quo nomina istorum Reverendissimae Amplitudini Tuae innotescant, plura obiter hic recensebo. Ex illis primus est illustrissimus princeps Ioannes Albertus marchio Brandenburgensis, qui octo (ni fallor) ab hinc diebus me cena finita cum reverendissimo domino Theodorico de Reden in amoenissimo eius horto, qui adiunctus eius aedibus est, deambulante, duobus dumtaxat clientibus comitatus et in veredariis equis nemine sperante in domum eiusdem domini Theodorici iverit. Quem ego quoque advenientem, quibus potui, verbis reverenter excepi, et ille rursus brevibus verbis et gratias egit pro officio, et familiariter colloquebatur, postquam cuius essem, audisset atque equidem haud parvam mihi eo vespere servitiis meis apud eundem illustrissimum principem favorem conciliavi. Quem etiam neque hodie, honoris BCz, 1597, p. 754 gratia, et exeuntem, et red written over p⌈pdd written over p⌉euntem deducere intermitto, dum totam aulam suam domi reliquit. Verum, quae causa fuerit eius tam celeris adventus, aliam scire, quam opimum quoddam hic(?) sacerdotium, non potui. Id cum per procuratores suos difficile obtinuisset, praesens se facilius assecuturum apud summum pontificem speravit nec fefellit eum, ut accepi, opinio. Sed illa melius Reverendissima Amplitudo Tua ex ipsius litteris cognoscet, quas brevi et primo nuntio scribet. Secundus est Marcangeli vir ut doctissimus, ita humanissimus et non postremus Reverendissimae Amplitudinis Tuae amicus, qui ad eum illustrissimum principem Ioannem Albertum, cum de eius adventu fuisset factus certior, pridie venit. Ex istis written over ...⌈... illegible⌈...... illegible⌉ istis istis written over ...⌉ litteris, quicquid Hispania, Gallia et Italia rerum novarum habet, Reverendissima Amplitudo Tua liquidius intelliget, quam ex alterius cuiuspiam hidden by binding⌈[am]am hidden by binding⌉. Apud quem magna<m> mihi quoque familiaritatem conflabo, adeo enim sese hodie primo congressu familiariter mihi accomodavit. Neque etiam dominus Theodoricus cum illis scribendi officium posthabebit. Resignationem impetratorum beneficiorum Alexandri on the margin⌈AlexandriAlexandri on the margin⌉ a reverendo written over i⌈ioo written over i⌉ domino Czarnkowski mihi factam nunc et ipse de novo a S(anctissimo) D(omino) N(ostro) impetrabo atque prout iuris est {s}eund(em) Alexandrum in stain⌈[n]n stain⌉fra tres menses citabo, quod, puto, puto contra Reverendissimae Amplitudinis Tuae voluntatem non erit, cum id abeunti mihi innueri written over a⌈aii written over a⌉t Reverendissima Amplitudo Tua. Cetera volens nolens silentio praeterire cogor, ob praedicti veredarii festinationem eoque nemi written over o⌈oii written over o⌉nem ex aliis propinquis et amicis meis scriptis salutare possum.

Reverendissimam Amplitudinem Tuam Deo Optimo Maximo sedulis orationibus meis commendo obsecrans, ut eandem Reverendissimam Amplitudinem Tuam nobis atque ovibus suis quam diutissime felicissimeque salvam atque incolumem tueatur.

Romae, ipso vespere sancti Iacobi anno 1539.