Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Varmiensi, domino colendissimo

Reverendissime in Christo Pater et Domine, domine colendissime.

Officiosissimam servitutis meae commendationem.

Quod mihi Reverendissima Dominatio Vestra Columbam gratulatur, id facile perspicio ex minime vulgari illius in me gratia et favore proficisci. Mihi Dei benignitate et favore reverendissimi domini mei Plocensis ita iam prospectum est, ut fortuna hac mea contentus vivere possim. Ago autem Reverendissimae Dominationi Vestrae ingentes gratias, quod in suis ad reverendissimum dominum litteris gratum id sibi esse ostenderit, quod me quoque auctum hoc sacerdotio voluerit. Revera secundum Deum non alii magis quam ipsi debeo, qui nisi esset, esurirem ego fortasse strenue serenissimae maiestati regiae serviendo. Agebatur magno conatu, ut hac ego Columba non potirer, quam certe nec ambivi umquam, sed eam serenissima maiestas regia avolasse iam dicebat.

Quandoquidem constitutum est Reverendissimae Dominationi Vestrae non peregrinari, ego quoque nullo Urbis desiderio teneor. Reverendissimae Dominationi Vestrae gratias ago, quod nepoti me suo commendaverit, quo ego fideliorem istic nullum habere possum. Etsi minas istas non valde timeo, tamen ut iterum commendet, quaeso. Nullus magis hostis, quam contemptus, nocuit. Dominus doctor Ioannes habet ex Urbe litteras septima Aprilis datas, triduo, quam Vestra Reverendissima Dominatio posteriores, priores. Omnino tamen absolutum esse Alexandrum affirmat. Ego nolo mortem peccatoris, sed nec in ecclesia tamen Varmiensi eum esse vellem.

De Theodorico nihil adhuc accepi. Dix[it] mihi dominus doctor Ioannes eum esse in Mont[e] Regio, sed non video eum moliri aliquid. Si maxime velit, nihil profecturum spero, nisi forte sigillo utatur anulari. Nam apu[d] reverendissimum dominum non puto eum ita occulte quicquam agere posse, ut ego ne resciam.

Quod cupit certior fieri Reverendissima Dominatio Vestra de testamenti confirmatione reverendissimo domino Culmensi missa: Testamentum id cuiusm[odi] fuerit, certe memoria non teneo, sed executor eius, nisi fallor, est dominus castella[nus] Elbingensis, qui pecuniam, quae legata fuit ad pia opera, daturum se domino episcopo promisit ad instaurandum ludum litterarium Culmensem. Atqu[e] ea fuit causa, quamobrem id a serenissima maiestate regia confirmari postulabat dominus episcopu[s].

Volfgangus iterum mihi scripsit, ut declarationem impetrarem sententiae dominorum consiliariorum eiusmodi, ut ne sit adstrictus ad numerandum plu[s] quam mille trecentas marcas atqui in sententia clare scriptum est, et illas ab eo numerari debere, et aut stabulum reddi, aut eius pretium. Eius est interpretari, cuius condere. Vestra Reverendissima Dominatio, princeps senator, cum aliis sententiam tulit, eadem etiam interpretari velit et declarare ita, ut ante scripsi Reverendissimae Dominationi Vestrae.

De puero amandato quod scribit Reverendissima Dominatio Vestra, me non mediocriter perturbavit. Duo domi meae fuerunt: Mauricius et alter, cuius nomen non teneo. Utrum ex his dimiserit, nescio, sed uterque certe, cum hic esset, honestissime se gessit neque culpam hic aliquam, quod quidem ego sciam, admisit.

Dominum Holstein cupiebam certe adiutum, sed aliter decernere non licuit. Cetera tamen, quae optabat, dedi operam, ut ex eius sententia conficerentur. Reverendissimo domino persuasi, ut scriberet ad senatum Gedanensem et ad consulares nonnullos. Earum litterarum exempla Reverendissimae Dominationi Vestrae mitto. Erit hoc arbitrii illius reddi aut non reddi iubere.

Nova, quae misit dominus Biecensis, descripta mitto. Scribitur a nonnullis, absoluta esse Ratisbonae comitia, verum ita, ut rebus infectis discessum sit, imperator autem Oenopontum se contulerit. Quam certum sit, nescio.

De nostro hinc discessu nihil certi est. Sunt qui nos hic hiematuros existiment. Serenissima maiestas regia est iam, Deo sit gratia, confirmatior, cras in templum esse dicitur proditura.

Vacant in Polonia Sandomiriensis et Belsensis palatinatus, castellanatus Calissiensis, in hoc Ducatu omnes primariae dignitates et officia. Quando distribuentur, incertum est.

Deum precor, ut Reverendissimam Dominationem Vestram diu servet incolumem et felicem.

Cuius me gratiae commendo.

Vilna, Idibus Augusti 1541.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor deditissimus Stanislaus Hosius cantor et canonicus Vvarmiensis