Reverendissimo in Christo Patri Domino, domino Ioanni Dei gratia espicopo Varmiensi, domino colendissimo

Reverendissime Domine, domine colendissime.

Officiosissimae servitutis meae commendatione.

Bartholomeo Vogt, cum hic esset, ne quid obtinere posset, magna diligentia restiti et in praesentia reverendissimi domini pluribus verbis cum eo contendi. Vidi hominem pertinacem, qui nullis rationibus deduci de sententia posset et importunitate sua vincere conaretur, sed eum rediturum non arbitror. Si redibit, ita, ut mandat Reverendissima Dominatio Vestra, omni studio, quantum potero, providebo, ne aures reverendissimi domini illius pateant calumnis, quamquam ipsum reverendissimum dominum, causa iam cognita, pro eo praesertim animo, quo est erga Reverendissimam Dominationem Vestram, sat scio facturum, ut ne deinceps eum ad se admittat.

Narapinscki canonicus in urbe est mortuus. Itaque is non rediit, nisi fortasse aut propinquus, aut servitor eius aliquis: ceterum de seminibus lactucarum, quomodo se res habeat, rescire conabor ac faciam Reverendissimam Dominationem Vestram de eo, quod cognovero, certiorem. Facies caesaris Turcarum ipsissima esse dicitur. Ita enim affirmat dominus Soboczki, qui legatus apud illum fuit. De appellationibus, quae sit sacrae maiestatis regiae sententia, ex illius litteris Reverendissima Dominatio Vestra cognoscet. De domino Plotowscki praeposito provisum est, ne quis ei negotium facessat, nam in ius defuncti Quirini substitutio petita est. An obtenta, nondum scio. Dominus Opalinscki restitutus esse dicitur pristinae bonae valetudini; in aula non est. Dominus Ioannes a Lasco iusiurandum fecit, cuius exemplum Reverendissimae Dominationi Vestrae mitto. Rediisse fertur ad sacerdotiorum quorundam possessionem.

Ex Hungaria nihil affertur. Neque de reditu in regnum quicquam adhuc certi habemus, etsi spe bona sumus, quae utinam n[os] non fallat. De caesare ex Italia tristissima sunt [h]uc allata, confirmatur enim rumor de horrendo [nau]fragio, quod fecerit, sed collectae tandem naves [fer]untur, quae submersae putabantur, ita ut non tan[tu]m esse in re dicatur, quantum fuerit in sermone. Hoc nunc ex reverendissimo domino audivi, ex cuius ore haec scripsi. Plura per Elbingensem scribam.

Deum precor, ut Reverendissimam dominationem Vestram diu servet incolumem et felicem. Cuius me gratiae commendo.

Vilna, pridie Calendas Aprilis 1542.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor addictissimus, Stanislaus Hosius cantor et canonicus Varmiensis