» CORPUS of Ioannes Dantiscus' Texts & Correspondence
Copyright © Laboratory for Source Editing and Digital Humanities AL UW

All Rights Reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Letter #2605

Sigismund I Jagiellon to Ioannes DANTISCUS
Cracow (Kraków), 1542-12-03
            received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-12-16

Manuscript sources:
1fair copy in Latin, in secretary's hand, AGAD, AZ, 2999, f. 219
2office copy in Latin, BNW, BOZ, 2053, TG 23, No. 2794, f. 70v
3copy in Latin, 16th-century, BJ, 6561, p. 409-410
4copy in Latin, 18th-century, BCz, 59 (TN), No. 152, p. 651-652
5copy in Latin, 18th-century, BCz, 280, No. 130, p. 246-247
6excerpt in Latin, 20th-century, B. PAU-PAN, 8244 (TK 6), a.1542, f. 30

 

Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus

 

Reverende in Christo Pater, sincere nobis dilecte.

Dolemus vicem Paternitatis Vestrae, quae written over ...⌈... illegible⌈...... illegible⌉aeae written over ...⌉ tot et tantos corporis sui cruciatus perfert. Speramus autem, quod quidem ex animo optamus fore brevi melius. Quod rude se donari per nos petit, facile id quidem a nobis impetrabit, quoad imbecilla fuerit valetudine. Sed cum recte valuerit, tantum nobis de illius erga nos observantia pollicemur, non modo non postulaturam a nobis rudem, sed ultro etiam suam nobis operam delaturam, si forte opus ea nos habere intellexerit. Et nostra quae sit aetas, videt Paternitas Vestra neque illud ignorat, quam fragile sit vas nostrum, quam saepe, quam gravi morbo conquassetur, qui et hoc ipso tempore maiores, quam credi possit, corporis cruciatus toleramus. Neque tamen ideo aut non futurum nobis rectius speramus, Deo misericordiam nobis suam impartiente aut vacationem dari cupimus. Iam ad eos prope annos pervenimus, in quibus nihil est fere, nisi labor et dolor, nihil tamen remittimus de more nostro. Iisdem, quibus vivida aetate, muneribus fungimur, non itineribus, non aut animi aut corporis ulli labori parcendo. Ad quae omnia peragenda vires nobis divina suppeditat clementia, quae et Vestram Paternitatem non destituet modo, quod facit proculdubio, suam in illa itidem ut nos spem et fiduciam firmam collocet. Quae, ut bene valeat, cupimus.