Excepi et legi ⌊⌋ Reverendissimae Paternitatis Vestrae ea, qua decet, reverentia. ⌊⌋ ultra, quam dici potest, me gaudio affecerunt, tum quod praeter meritum et exspectationem Reverendissimae Paternitatis Vestrae clientulo supplicanti tam incunctanter tamque comiter ⌊⌋ miserit, tum quod plus praestat amplissima ista Reverendissimae Paternitatis Vestrae clementia (illustrissimi principis ornamentum), quam expetere audebam, cum ⌊filium⌋ istum, immorigerum etiam, paternis amplexibus dignatur. Immo extra caulam ecclesiae errantem non dedignatur, praesertim si fidem promissam re ipsa ratam faceret. Super haec Reverendissima Paternitas Vestra me commonefecit, ne in promissis magnificis simulatio lateret et, dum nunc Curium simulat, postmodum Bacchanalia vivat et nequiter se humiliet, ut subdole fallat. Propterea, ne periculo me imprudens implicarem, serio ⌊hunc⌋ coram generoso domino Reverendissimae Paternitatis Vestrae praefecto ⌊Georgio Proyk⌋ admonui et obstrinxi, quo de vitae prioris mutatione curaret, ne postea malo nodo malus cuneus quaerendus esset.
Ipse ⌊Petrus⌋ constanter stipulatus fidem et ⌊domino capitaneo⌋, et mihi, ne nulla nos caperet dubitatio, quin praestare vellet, quod promitteret, videlicet Reverendissimae Paternitati Vestrae fidem firmam atque oboedientiam perpetuam, praeterea, ubi locorum in dominio Reverendissimae Paternitatis Vestrae utilis esse posset, eo se promptum concedere Reverendissimae Paternitati Vestrae exhibet. Hinc spem concepimus firmam et fiduciam ⌊Petrum⌋ post lapsum futurum stabiliorem et meliorem.
Tandem oro et obsecro Reverendissimae Paternitatis Vestrae celsitudinem, ut haec scripta mea boni consulat. Cui me ipsum debeo, maxime, cum non sit alius quisquam, cuius officiis me tam esse devinctum non solum fatear, verum etiam gaudeam.
Precor, ut Deus Optimus Maximus Reverendissimam Paternitatem Vestram quam diutissime nobis sua gratia servet incolumem, praesertim in hoc rerum turbine et ecclesiae Catholicae perverso ordine.