Magnifico Domino Ioanni Dantisco, regiae maiestatis Poloniae oratori, domino meo tamquam patri carissimo

Salutem.

Litterae tuae mihi redditae sunt, quo tempore omnis apparatus factus est ad navigandum. Ideoque vix cifras tuas legere potui, quandoquidem afuit libellus ille meus conscius penetralium, inclusus intra arculam, quae iam occlusa fuerat. Legi tamen utcumque et assecutus sum etiam nucleum legendo. Quod ad vicecancellarium pertinet, equidem reor verum illum Icarum, ut ais, futurum. Lalmant, si hunc nostrum perdat, a quo adiutus est, profecto iam nullus est. Exposui tua omnia Argirophonti. Placet animus erga se tuus, cuperet et rei publicae provisum esse, sed quid facias, si caesar nolit?

Constituerat rebus et fortunis omnibus assumptis proficisci, sed postremo a tabellione retardatus, maxime ob adventum pontificis maximi, iam non aeternum, sed ad tempus abiturus est, rediturus, uti mihi asseveravit, intra menses duos, aut prius, etiam si dictis pontifex maximus maneat. Hunc enim comitari in animo habet. Itaque res omnes hic dimittit, equos, mulos, ne uno quidem ex his secum assumpto, familiarium partem maximam, quidquid etiam cari secum hactenus habuit, supellectilem omnem, armariola omnia praeter arcam unam et lectum, et revocatam in formam mediocrem, rem culinariam.

Quae res effecit, ut et ego hunc praesentium latorem Ioannem familiarem meum mulionem a me dimiserim, ne euntibus oneri esset. Et quia mihi profecto bene inserviit, nolim illum omnino a me alienari, quippe qui cum nostro sperem me rediturum intra menses duos aut prius Barcinonen. Id, quod cum compertum esset magnifico domino a Prato, eundem secum assumpsit ad vos usque eodem usurus, si ei videretur, ad reditum usque meum. Enimvero quia et is profectionem in Flandriam iam pridem assumptam dubius est, an resumpturus sit, velim in hunc eventum, ut agasonis huius servitio, si opus tibi sit, utare, est enim fidus neque inexpers agasonicae. Ego interea dabo operam, ut hunc nostrum vobis reducam. Et fortassis erit, quod industriam ego meam interponere potero, praesertim cum videam hoc Palinuro imprimis opus esse rebus iam collabentibus.

Fuit hic, qui dictus est pridem, dominus Ludovicus a Flandria, dominus a Prato. Is et vices quoque suas interposuit et profecit nonnihil, cum apud hunc nihil perinde in votis sit, quam operam suam toti reipublicae accomodare. Statutum tamen est Italiam invisere et salutare limites patrios huius nostri Maiageniti, deinde comitari pontificem maximum, qui se ait in Hispanias venturum esse, eumque bonis avibus perducere. Ad hoc iter praesto est nobis oneraria navis una Genuensis, ipsi caracam vocant, et myoparo unus, cui brigantino inditum iam nomen est, ad consulendum fugae, si qua ex parte periculum ingruat. Ipse autem senex meliore est valetudine quam umquam prius.

Doleo tibi decessisse amicos tuos dominum comitem et doctorem Brandtnerum. Spero tamen me tibi propediem novam importunitatem facturum reditu meo, sed interim non sine litteris eris ex Genua Lygurum, si eo pervenerimus incolumes, scribendis. Victoria ex Tartaris virtute vestra comparata, mihi grata est. Angit omen locustarum, cum id videam fere olim Aegypto uberrimae regioni exitio fuisse. Multo magis deterrent Turcaicae litterae quae, quod abominor dicere, mutationem rerum haud dubiam portendunt.

De re tua Granatae inchoata nihil tibi satisfacere possum, cum iam pridem in sarcinas redacta fuerit, quae hinc transmittentur in Italiam, paucas illas quidem, uti dixi, sed in his tamen iam a triduo contenta sit. Ubi Genuam persolverimus aut redierimus, efficiam, rem tantulam totam ut habeas. Nam ipso in itinere longe mihi secus accidit, quam speraveram. Cum enim danda esset opera his negotiis, subinde defuit cubiculi commoditas, subinde visitantes et nonnumquam impedientes amici. Aliquando etiam molestia contracta, quandoque vetabat religio, quae sibi nonnihil vendicabat. Quibus omnibus factum est, ut iter maxima ex parte mihi deperierit. Reliqua ex Palamos ad te latius scribam.

Tu cura valetudinem tuam et vale meque reverendo domino vicecancellario et tuae commenda.

Ex Barcinone, XVII-a die mensis Maii anno 1527.

Tuus ex animo filius et inservitor, Cornelius Duplicius Scepperus