Magnifice et excellens Domine. Commendationem et salutem plurimam.

Accepi superioribus diebus hic ternas a Magnificentia Vestra, unas de 14 ante kalendas, alias de 16 Decembris et novissimas de sedecimo die Februarii, quarum sententiam abunde intellexi, sed iis hucusque respondere non potui ob dolorem arthriticum chiragrae, qui hanc manum saeviter occupaverat, adeo quod longo tempore ne calamum quidem attingere potuerim, qua de re Magnificentia Vestra tanto meo silentio pro sua in me benevolentia dabit veniam.

Inter alia, quae tam erudite, prudenter atque ex re serenissimarum maiestatum principum meorum Magnificentia Vestra perscripserit, hoc unum, quod arcem Barensem spectat, erat potissimum. Cum autem adhuc in eo involucro versemur, quo nos plane explicare non possumus vel temporum aut hominum iniquitate obstante, id, quod commodius visum est, erat suscipiendum. Quocirca consentiente maiestate caesarea in magnificum dominum Nicolaum Mariam de Summa, fratrem Magnificentiae Vestrae, ut huic arci praeesset, exemplum commissionis desuper reginali maiestati transmisi operamque ea in re magnifici domini Sigismundi Loffredi, prout merito debui, commendavi, unde spero fore aliquando, ut istius tragoediae semel finem habere possimus, quem nemo, quam ego, ut hinc ex hoc ergastulo tandem valeam liberari, neque poscit neque efflagitat ardentius.

Perlegit mihi nuper magnificus dominus Sigismundus Loffredus, quantopere me sibi et negotia principum meorum Magnificentia Vestra per litteras suas commendavit; ob id quas possum Magnificentiae Vestrae habeo gratias et rogo, me eo, quo coepit, favore pergat prosequi et sibi de me vicissim persuadeat, ubi Magnificentiae Vestrae umquam gratum facere et usui esse possim, me id non gravate, sed ex animo facturum sedulo.

Scribit mihi Magnificentia Vestra in novissimis, quod litteras meas ex Granata XI Novembris datas et quasdam provisiones per me expeditas ac per reginalem maiestatem sibi missas acceperit et quomodo diffamatorium certis rationibus inducta adhuc apud se continuerit atque de aliis rebus, quae arci Barensi expedire videbantur satis abunde. Ceterum commissionis seu provisionis, quam ego cum eisdem litteris XI Novembris ratione adohae non persolvendae transmisi duplicatasque effeci, ne verbo quidem meminit, de quo et dominus Sigismundus, frater uterinus Magnificentiae Vestrae et ego praecipue non satis mirari potuimus, quippe cum uterque scimus, istiusmodi provisionem ad manus Magnificentiae Vestrae pervenisse. Non parum igitur in animo atque in negotiis agendis fui distractus, quandoquidem scripsit mihi ex Cracovia reginalis maiestas 4 Februarii, quomodo certo edocta esset, dominum viceregem non solum ab ea exigere adoham iis diebus in regno Neapolitano indictam, verum etiam eam, quam temporibus illustrissimae olim dominae matris suae, quam illa non persolvisset, impositam; id quam sit iniquum atque ab omni aequitate ac ratione alienum, nulli est obscurum. Quocirca maiestatem caesaream ea de re conveni aliquoties illique tam insignem iniuriam non sine animi vehementia conquestus sum, sed propter absentiam domini magni cancellarii et quod dicunt nego[tium] hoc esse gratiae et non iustitiae, finem hactenus habere nequit, quamvis ego replicaverim vigore investiturae, quod serenissimi principes mei admissi sunt ad omnia ea, quae illustrissima olim domina dux Mediolani tam de iure quam de consuetudine tenuit et possedit quodque igitur consuetudo hanc non solvendi adoham ab his, qui sunt regio sanguine progeniti, non sit gratiae, cum domina dux mate[r] principum meorum in ea semper fuerit conservata, sed merae iustitiae. Nihilominus hucusque nihil efficere potui. Accepit tamen heri maiestas caesarea ea in re aliu[d] memoriale et pollicita est me desuper, quam primum fieri posset, resolvere, hocque iam aliquoties mihi respondit; verum quando futurum erit, experiemur.

Quapropter Dominationem Vestram summopere rogo, quomodo negotium ho[c] apud vos habeat, cum primis me certiorem reddat perscribatque mihi, quid mihi in his ulterius sit agendum, ne per nos quicquam perisse videatur, quo rebus principum meorum bene inserviretur. De magnifico domino Sigismundo Loffredo nihil dubito, quin id, quod ad eius officium et propens[ionem] in res nostras spectat, sit facturus.

Alia pro hoc tempore non restant, quam quod me favori et benevolentiae Magnificentiae Vestrae plurimum commendo et rogo, excusationem meam, quod tam diu non scripserim, cum chiragra legale sit impedimentum, non gravate admittat et ad scribendi officium redeat.

Datae ex Valleoleti, oppido Castiliae, 14 Iunii Anno Domini 1527

Magnificentiae Vestrae deditissimus Ioannes Dantiscus serenissimorum regis et reginae Poloniae orator