Binas Tuae Paternitatis accepimus litteras, ⌊⌋ die 1530-04-19⌊19 Aprilis1530-04-19⌋, ⌊⌋ 1530-05-04⌊4 Maii1530-05-04⌋ ⌊Mantuae⌋ datas. Ex utrisque cognovimus, quam graviter sit succensa sacra ⌊maiestas caesarea⌋ contra ⌊Scipionem de Summa⌋, neque iniuria, quod tam temere ad ⌊Gallos⌋ defecerit, et ligium homagium non invitus praestiterit, nostris neque mandato, neque assensu intercedentibus, ubi hoc impune sibi fecisse videretur, et nescimus, cui sententiae declaratoriae inniteretur. Insuper, videns se duarum provinciarum praesidem, ne dicamus viceregem, declaratum et in officii administratione constitutum, tam elati animi et insolentis factus est, ut nobis sub caesarei favoris praetextu paene minari ausus sit, coram aliis nostris officialibus in haec verba prorumpens: „Si serenissima domina ⌊regina⌋ meorum servitiorum rationem non habuerit, cogetur a sacra ⌊maiestate caesarea⌋ mihi congruam remunerationem praestare, cum bene servierim”. Et ecce, quam bene et quam fideliter servivit, ut merito nedum honoribus, sed et vita privari deberet.
Nos, sacrae ⌊maiestatis caesareae⌋ voluntate intellecta, e vestigio litteras ad officiales nostros p[er] cursorem direximus, quibus mandavimus, ut abhinc in antea eidem ⌊Scipioni⌋ ne[mo] pareat, nemo assistat, ac nemo secum commercium habeat, pro quanto nostram [g]ratiam [sit amissurus, mandavimus et] ⌊thesaurario nostro⌋, ut illi solitum salarium ulterius nequaquam persolvat, quod factum iri procul dubio tenemus. Et quia ex huiusmodi regimine, amoto ipso ⌊Scipione⌋, non esset tutum neque rationi consent[a]neum, quod ⌊frater⌋ suus in ⌊arcis Barensis⌋ praefectura remaneret, idcirco hortamu[r] Paternitatem Tuam, velit totis viribus conari atque efficere, ut et ipse a sua praefectura deiciatur, nam fratres sunt et ab eodem germine procedunt. Aliter de ⌊illis⌋ nobis praedicatum fuerat, aliter re ipsa comprobatum est. Hactenus ⌊illos⌋ tolerare necessum fuit, imminente bellorum turbine, modo rebus nostris mature consulendum, cum pax in ⌊regno⌋ dominetur. Si de sacrae ⌊maiestatis caesareae⌋ mente processerit, quod ⌊castellanus⌋ ipse privetur, gratissimum nobis esset, ut nihil gratius, quod nobis libera daretur facultas constituendi quemcumque vellemus praefectum, modo illius ⌊regni⌋ indigena vel incola sit, nam cum nos ligium homagium caesari praestiterimus, non esset, cur de nobis et nostra fide dubitandum sit.
Sin autem id fieri non poterit et ⌊caesari⌋ hoc durum videretur, tunc Paternitas Tua curet modis omnibus, ut nos tres vel quattuor nominare possimus nobiles, probos viros et fide dignos, quorum unus per viceregem vel ⌊concilium collaterale⌋ eligeretur, qui ⌊arci Barensi⌋ praeesset, iuxta prioris ⌊caesaris⌋ litterarum tenorem et ut calumniis hominum obvietur, mandetur expresse per caesarem, quod unus de quattuor omnino eligeretur, qui et fide, et integritate polleat, et de quo caesar merito confidere possit. Committimus hoc negotium, quod nobis cordi est, singulari prudentiae Paternitatis Tuae. Quae id studeat obtinere, quid poterit, et quid nobis commodum et honorem afferre poterit.
De pecuniis salariatus Paternitatis Tuae satis superque providimus, quod nullum damnum neque dedecus inde sibi futurum dubitet. Mandavimus ⌊thesaurario nostro Barensi⌋, ut omnes et singulas pecuniarum summas persolvat, de quibus per Tuae Paternitatis litteras certior factus fuerit, neque aliter eum facturum credimus.
Pergratum nobis fuit audire, quod tandem a solutione adohae praeteritae liberae sumus, pro quo Paternitati Tuae multas habemus gratias, nam ni tam opportune et importune cum ⌊caesare⌋ egisset, numquam hoc negotium nostris votis [proce]ssisset. Curabimus id laboris quam maxima gratia nostra impendere ....
Vidimus et litterarum copias, quae ⌊Neapolim⌋ transmissae sunt in adoharum novissime indictarum extenuationem, tum pro duobus milibus nobis a ⌊caesare⌋ donatis, tum etiam pro quinque milibus comiti Bonelli et domino ⌊Alarconi⌋ mutuo datis. Faxit Deus, ut apud ⌊collaterale concilium⌋ non obaudiantur, cum durius ibi, quam apud ⌊caesarem⌋, nostra negotia tractentur, sed quiscumque eventus sequatur, non possumus non laudare et operam, et diligentiam Paternitatis Tuae. Quae post tot exanclatos labores cognoscet ingratae principi servitia sua minime praestitisse.
Scribit ⌊Levicius⌋ se cupere edoceri et informari de pecuniis sequestri tempore exactis, quid factum sit, nam ad XXI milium ascendebant summam. Et quia ⌊illum⌋ iam in itinere esse credimus, idcirco illi nihil scribimus, sed non ignoret Paternitas Tua, de his omnibus pecuniis factam fuisse rationem magnifico ⌊secretario⌋ nostro tunc temporis, quando ⌊Status⌋ possessionem accepit. Remansit tamen physicus regius debitor in quinque milibus et quingentis aureis, acceptis poenarum nomine, nam asserebant caesariani has poenas tempore sequestri exactas ad ⌊caesarem⌋ pertinere, quod est falsissimum et contra privilegiorum nostrorum tenorem, nam de i[ur]e omnes poenae ad nos spectant, etiam in laesae maiestatis crimine, ut clarius ex nostris privilegiis apparet. Si haec summa recuperari posset, esset nobis gratissimum, sin autem ⌊caesari⌋ grave videretur modo, reiciatur hoc negotium in aliud tempus, quo caesar possit erga nos suam ostendere benevolentiam.
De ⌊Monte Sericoi⌋ Paternitas Tua studeat aliquid boni obtinere, nam ⌊caesari⌋ inde nulla provenit utilitas et nobis utilissimum foret, quod totum feudum redintegraretur. Committimus haec et alia fidei et diligentiae Paternitatis Tuae.
Quam bene et feliciter valere optamus.
