Reverendissime etc.

Certo accepi ad ea comitia, in quibus nunc Reverendissima Dominatio Vestra cum aliis clarissimis dominis senatoribus feliciter agit, illustrissimi domini ducis in Prussia, domini, amici et vicini mei coniunctissimi in negotio limitum cum magno ducatu Lithuaniae allegatos esse oratores, quibus licet mea commendatio apud Reverendissimam Dominationem Vestram minime est necessaria, quod sciam, quanti illorum principem faciat, et quanta observantia prosequatur, adegit [m]e tamen, cum amicae vicinitatis amicitiaeque mutuae, tum e[tia]m regni et omnium nostrum rei publicae ratio, ut has scriberem, in eo f[id]issimum, quod res finium non solum ipsius illustrissimi domini ducis, verum etiam et regni, cuius hic princeps feudalis est, agatur. Officiique mei esse putavi pro praestito in consilium regni iuramento Reverendissimam Dominationem Vestram commonefacere, ut, cum ea in re sententiam suam dictura sit, ad hoc orationem accom<m>odet, ne quid vetustis et exacte privilegiorum vigore descriptis oris, quae per sol<l>emnem transactionem cum illustrissimo principe factam cum magno ducatu, modo limites regni sunt, decedat, aut ne illis quicquam Reverendissima Dominatio Vestracum aliis regiis senatoribus, quibus ea cura incumbit, derogari patiatur, quodque in hoc negotio missi oratores sic tractentur, ut cum certa consolatione et spe indulgenter auditi atque absoluti ad dominum suum illustrissimum principem redire possint.

Hanc animi mei significationem non adeo affectione propensionis, quantum ex debito in rem publicam regni iuratae meae fidei, in Reverendissimae Dominationis Vestrae et quorundam aliorum dominorum senatorum notitiam deducendam operae pretium esse existimabam. Meque etc.