[Reverendo in C]hristo Patri, domino [Ioanni Dantisc]o episcopo Culmensi, [apud sacram caesare]am et catholicam [maiestatem regio e]t nostro nuntio et ora[tori, sincere] nobis dilecto

Bona Dei gratia regina Poloniae, magna dux Lithuaniae, Russiae Prussiaeque ac Masoviae domina

Reverende in Christo Pater, sincere nobis dilecte.

Redditae sunt nobis litterae Strenuitatis Tuae datae Augustae 6 mensis praeteriti Octobris, ex quibus plane intelleximus, quicquid intra id temporis actum est, et imprimis quod de Scipione de Summa prolixioribus verbis exaravit, quibus mediis negotia sua adorsus est. Volumus, ut hoc saxum Strenuitas Tua volvat, curiose dicenti curiosius respondeat, donec res eius debitum finem consequentur, sicut Strenuitati Tuae aliquoties perscripsimus.

Et ut ad res nostras redeamus utque Strenuitas Tua certior fiat, quam diligenti studio litteras et mandata sacrae maiestatis caesareae Concilium Collaterale exsequi soleat, paucis perstringemus. Adoham per Tuam Strenuitatem a maiestate caesarea nobis impetratam tanto tempore Concilium Collaterale relaxare distulit, quod secunda supervenit, et coactae sumus ad utriusque solutionem, tam per Tuam Strenuitatem impetratae quam noviter impositae. Praeterea imposita est noviter in toto regno Neapolitano quaedam contributio ad persolvendum stipendium militibus Hispanis, qui illic remanserant, ut habito stipendio suo ex regno discederent, ad cuius contributionis solutionem nostri etiam officiales coguntur et iam solverunt. Licet autem Concilium Collaterale pollicitum sit nobis eam stipendii solutionem defalcare et restituere, quando solutio pecuniarum ex proventibus caesaris ad fiscum reddetur, hoc tamen futurum speramus ad Calendas Graecas.

Saepius nobis pollicebatur Strenuitas Tua litteris suis, negotium nostrum Montis Serici pro voto nostro expedire, priusquam caesarea maiestas ex Augusta vel ex Germania discesserit, at nunc, ubi cognovimus rursus ad Concilium Collaterale esse remissum, ut ibi de eo determinaretur, et tum demum gratiam caesaris petendam, nihil nobis molestius accidere potuit, quandoquidem nihil aliud inde elicere possumus, quam quidem negotium hoc in longum perpetuis dilationibus ac remissionibus extrahi et numquam finiri debere. Iam pridem enim in Concilio Collaterali agitatum est et testes super verificatione iustitiae nostrae inducti, nullam tamen sententiam contra fiscum caesaris obtinere potuimus. Igitur remissio haec non erat acceptanda. Abhorremus iudicium, nam ex eo numquam ext[ri]cari possumus. Gratiam petimus, quam si caesarea maiestas pollicetur se nobis facturam, dum iuridice de causa huiusmodi decisum fuerit, perinde esset illam nobis facere, nunc iudicium non intrando. Quam remissionem, si iam retractari non poterit, significare Strenuitas Tua debuit, et adhuc significet per pos[tas], quibus ex Augusta in Neapolim cotidie itur, magnifico Ludovico Aliphio, r[e]gio ac nostro nuntio et oratori, vel in eius absentia Ioanni de Palo, agenti nostro Neapolitano, ut per alterius eorum operam et sollicitationem negot[ium] hoc in Concilio Collaterali aliquem accipiat finem, priusquam caesarea maiestas ex Germania discesserit, discessuram autem audimus ex Augusta p[ro] festo Natalis Christi in Franckfordiam et ibi aliquamdiu immoratura[m]. Agat itaque Strenuitas Tua, ut haec causa in Concilio Collaterali quantocius determinet[ur] et deinde ad maiestatem caesaream advocetur ac gratiam caesaris promissa[m] habeamus, priusquam caesar ex Germania solverit, sed veremur, ne haec negotia cogamur alia aggredi via.

Sumus contentae, quod dominum Cornelium Dupplicium Sceperum in locum Strenuitatis Tuae s[ur]rogatum habere possumus, dum Strenuitas Tua per serenissimam maiestatem regiam et nos [re]vocabitur, qui nostra negotia diligenter curabit. Magis tamen contentae essemus, ut hanc provinciam reverendissimus in Christo pater dominus Gabriel, p[atri]archa et episcopus Giennensis, acciperet, qui, ut Andreas Carducius refert, consiliarius caesaris et magnae auctoritatis est, nobisque per litteras suas mo[rem] gerere et inservire in omnibus pollicetur. Fortius ac utilius res nostras t[ueretur] essetque iste rerum nostrarum apud caesaream maiestatem tutor, sicut cardi[nalis] Sanctorum Quattuor coronatorum apud Sedem Apostolicam regni [nostri] protector est, nos vero huius officii nobis praestandi omni grat[itu] dine et munificentia nostra non essemus immemores, qua in re Strenuitas Tua cum eo nostro nomine agat, an hoc onus acceptare voluerit et an utrumque tenere, vel quem eorum eligere debeamus, nos enim statum et mores eorum hominum et illius curiae non novimus. Propterea totum id in iudicium et arbitrium Strenuitatis Tuae referimus, quod nobis ad unguem perscribat.

Quod magnificus Ludovicus Aliphius regius et noster orator, non cupit amplius sibi expediri indultum, bene est, commendaticias vero litteras caesaris, ut nos scripsimns et ipse cupit, illi Strenuitas Tua expediat ad cardinalem Columnam et Collaterale Concilium, quod per manus Ioannis Iacobi de Dugnano eidem sine mora transmittat.

Litteras remissionis adohae praeteritae, per illustrissimam matrem nostram retentae, cupimus, ut Strenuitas Tua nobis cito mittat per Ioannem Levicium aut per aliquem fratrem suum, ita ut pollicetur, nam cum super ea impetemur, mittemus ipsas litteras ad officiales nostros Concilio Collaterali praesentandas.

Quod iam Strenuitas Tua habeat ex urbe Roma expeditiones confirmationis episcopatus sui Culmensis, gratum nobis est, et bene valeat Strenuitas Tua.

Datae Cracoviae, die 4 Novembris Anno Domini M-o D-o XXX-o.

Bona regina subscripsit