Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei Gratia episcopo Culmensi, fratri et amico carissimo ac plurimum honorando

Reverendissime in Christo Pater et Domine, amice et frater in Domino singulariter observande.

Salutem et commendationem.

Litterae Vestrae Reverendissimae Dominationis Lubaviae 18 huius datae, 21 prima eiusdem mensis redditae, mihi fuere gratae, quidem eo maxime, quod mihi testatae sunt Vestrae Reverendissimae Dominationis incolumitatem ipsamque laetam ac sanam vivere. Quam Dominus Deus longaevo sibi praestare dignetur, obsecro.

Tabellio meus hinc Vilnam versus solvit VI-a Mathiae, cum quo et sacrae regiae maiestati non incognitum feci, quod passim hic inter nostrates deferuntur, rogans atque obsecrans, ne illis susurrionibus, si tale quid ad pientissimas aures maiestatis suae perlatum fuerit, nobis non auditis fidem praebeat. Satis id extense suae maiestati declaravi et tale simile quid biennio effluxo factum esse in memoriam suae maiestati reduxi extensissime et profusissime etc.

In negotio illustrissimi comitis palatini quid dux vicinus noster Vestrae Reverendissimae Dominationi responderit, aveo scire, quantum fas est, quod indiem exspecto.

In novis etiam nil aliud habeo, quam dominus dominus a Verden Vestrae Reverendissimae Dominationi innotuit in molestatione mea. Assignavi legem illam Vestrae Revrerendissimae Dominationi solum, utrum eam etiam ita intelligeret, quid latro meretur, qui sine diffidatione dominum suum invadat et adversus eum conspiret, an etiam ita plectendus venit, prout lex dictat de censu, qui spectat ad vicarium, ipse enim coram iusto iudice eum bene tuebitur, ille prodit, habebat panem, quem apud amicos sumpsit, qui verbotenus solum ita se appellant, in factis sunt enim aemuli et pestilentes persecutores in stomacho inconsumpti, cum insidiatus fuerat mihi, quomodo Deus prosperabit facta nostra, ex quo tam intestino malo nos invicem persequuntur, non video. Ego autem sileo et defensioni illius me subicio, qui etiam patrem pro persecutoribus suis novit exorare. De his extensius et tutius coram commentabi[mus]

Reverendissimi domini episcopi litteras Gnesnensis alia via, ne gravarem Dominationi Vestrae Reverendissimae, disposui. <S>chedam, qua hoc superioribus litteris significavi, neglexi intrudere praefatis litteris.

Vestram Reverendissimam Dominationem vigentem et valere, et vivere felicibus saeculis cupiens.

Ex castro Helsberg, paenultima Februarii 1536.

Reverendissimae Dominationis Vestrae totus Mauricius episcopus Varmiensis