Clarissimo multis nominibus viro, domino Ioanni Dantisco, Culmensi episcopo, poetae merito laureato, serenissimi Poloniae regis oratori, domino suo.

Bruxellae

Salutem.

Dum rem bene perpendo, nescio, an velim irasci magis domino Panormitano et Feltrensi, quam gratias agere, qui monere me videntur, ut opus hoc psalmorum adhuc premam in annos plurimos. Si enim Horatius poema quodlibet in nonum premendum esse censet annum, in quo tum quaeso hoc mihi premendum censes, in quo tot ingenia tot annis infeliciter propter linguae Hebraicae vel contemptum vel imperitiam sudaverunt.

Quare si tu, Domine mi, contentus esse posses illis, quos habes, ego reliquos soli mihi servarem subinde obiter recognoscendos. Rescribe quaeso, si molestum non erit, tuam sententiam.

Ab eo tempore, quo tuum huc misisti ministrum, non admodum recte valui; corripuit enim me puerilis prope modum morbus, propter quem tamen a prandio numquam vel cena abstinui.

Vale, Domine mi. Fortasse brevi adhuc semel invisam te, redii enim ad me prope modum. Iterum vale.

27 Augusti 1531.

Tuus, quem nosti, Ioannes Campensis