Letter #753
Ioannes Iacobus ANTHONIUS to Ioannes DANTISCUSBrussels, 1532-02-19
Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
|
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri et domino Iohanni Dantisco, Culmensi episcopo confirmato, serenissimi regis [Po]loniae oratori dignissimo, domino suo ac promotori colendissimo etc.
Int Root Leuvken Antverpiae
Omnimoda commendatione cum omni humiliatione praemissa loco salutis. Reverendissime domine promotorque observandissime.
Litteras Paternitatis Vestrae tam laetus accepi, quam avide eas ante desideravi. Non enim explicare possem, etiam si summopere vellem, quantum hilaritatis ac laetitiae corde atque animo ex eis susceperim, non enim potui unica lectione aut duabus saturari, tam enim plenae erant indicibilis erga me amoris, humanitatis atque officii, ut illorum nullo umquam tempore oblivisci potero, et eo quidem maxime, ut in tam arduis Vestrae Paternitatis negotiis mei dignata sit tam festive recordari, sat namque immo plus debito fuisset salutes mihi impertiri. Sed certe animum vestrum candidissimum atque integerrimum munere certo atque honorifico demonstrare voluisti meae infirmitati atque aetati non mediocriter, ut suspicor, consulens. Malvatium itaque mihi transmissum recepi, unde Paternitati Vestrae Reverendissimae gratias habeo et ago immortales studeboque referre pro viribus quoad vixero Deum Optimum Maximum pro felicibus Vestris successibus incessanter deprecando. Marianus noster immo verius Rubianus citra absentiam Paternitatis Vestrae apud nos vino optimo rubro refectus ex Namurco sanus rediit, rubricam suam quam tam sollemniter apud Namurcenses continuare studuit, ut si ad modicum aliquot temporis in continuatione sua prof...rasse, non dubium, quin doctoratum aut certe ad minus licentiam adeptus fuisset. Dolet hic plurimum, quod Paternitati Vestrae vale non dixerit, humanitatem tum vestram illi exhibitam numquam oblivisci poterit. Hic Rubianus zelo rubricae suae (quam maxime continuare contendit) belligerare non cessat cotidie cum maximo principe Baccho. Spero, quod illi in tam arduo negotio non deerunt, qui sibi ex animo totoque conamine auxilium praestare non cessabunt, corpus meum scilicet in primis et magister Iohannes de Auro, qui absque auro in hisce negotiis multum est locuples. Haec per iocum recitare volui sperans atque animo confidens Paternitatem Vestram non aegre capturam, humanitatem Vestram ad plenum usque expertus. Valemus hic omnes uti Paternitatem Vestram Reverendissimam una cum suis fratribus ac tota familia valere semper optamus atque cupimus sitque Michael archangelus propitius dux atque comes vestri incepti itineris atque ad optatum usque portum salutis perducere dignetur adiutore domino nostro Ihesu Christo, qui est vera salus omnium sperantium in se.
Bruxellae, prima Februarii.
Vestrae Reverendissimae Paternitatis servulus et amicus addictissimus Iohannes Iacobus Anthonius