Ut primum vidi ⌊⌋ Dominationis Vestrae Reverendissimae ad dominum et ⌊benefactorem⌋ meum scriptas, in quarum fine ⌊parentis⌋ mei, adversa valetudine pressi, conspersa erat mentio, ilico quasi percitus curavi illum ad me huc ⌊Cracoviam⌋ transferendum. Sed quia ⌊ille⌋ adversa valetudine ita concussus est, ut discrimini tanti itineris citra vitae suae maius dispendium committi non potuerit, substitit ⌊Thorunii⌋, ubi pecunia necessaria per servum meum, quem eam ob rem illo miseram, provisus infirmitati suae medetur. Ego, Reverendissime Domine Mi, non dederam adeo neglectui ⌊parentem⌋ meum, quem scivi speravisse semper me olim baculum senectutis suae futurum, uti forte quispiam ex ratione praesentis status illius conicere posset, quippe quem pluries ad me huc antea vocaveram, volens eum in domo mea hic fovere et, in qua iam et habitationes competentes illi iam paraveram. Sed dicet forte quispiam “mittere debebas illi pecuniam”, ego vero respondeo ⌊illum⌋ non ita inopem fuisse pecuniae, ut subsidium medicinarum comparare sibi non potuisset. Habeo namque ⌊ipsius⌋ litteras, quas iam aegrotans ad me scripserat, demonstrans mihi, ubi ipse rebus humanis on the margin⌈rebus humanisrebus humanis on the margin⌉ decederet, quidnam pecuniae et in quo loco relinqueret etc.
Haec non tam pro necessitate rei quam pro expurgatione apud Dominationem Vestram Reverendissimam scribenda illi existimavi, ut quid opinionis 
BCz, 1597, p. 1140 de me sinistrae in Eius animo insideat.
Ceterum, Reverendissime Domine, audio per quosdam de confratribus meis ⌊canonicis ecclesiae Dominationis Vestrae Reverendissimae Culmensis⌋ ea adornare adversum me consilia, quibus ego, qui eiusdem ecclesiae per gratiam Dominationis Vestrae Reverendissimae canonicus supernumerarius sum, ab alio quodam forte contionatore ecclesiae huius divae Mariae Cracoviensis antevertar ad assequendum ordinem inter eos, qui de proventibus participant. Id si ita sit necne, non satis compertum habeo. Unum hoc existimo id sine praeiudicio meo fieri non posse, sed neque interim, dum vivo, vellem videri adeo pusillanimis, qui tacitus afficiar contra ius et fas aliqua iniuria, praesertim, quae sine indignitate et ignominia quadam ferri non posset. Et proinde rogo plurimum Dominationem Vestram Reverendissimam, si aliquid tale sit, ingeniis eiusmodi hominum occurrat meque, qui utique indigena sum superinscribed⌈sumsum superinscribed⌉ eius fere agri, ubi est ecclesia, a pane, quisquis sit, arceri(?) non permittat. Ego enim hic agens in curia, BCz, 1597, p. 1141 in qua et Dominatio Vestra Reverendissima detrita est, aeque commodare potero rebus ecclesiae servireque Dominationi Vestrae Reverendissimae ac quispiam circa ecclesiam residens, non dubito, quin Dominatio Vestra Reverendissima huic petitioni meae subscribere dignabitur etc. propter reverendissimum ⌊dominum⌋ meum, cuius intercessionem facile in hac re superinscribed⌈rere superinscribed⌉ ad Dominationem Vestram Reverendissimam obtinuissem pro me, si modo voluissem.
Reverendissimus ⌊dominus⌋ meus est nunc in magno maerore depositus ob mortem nepotis sui, Petri, ex ⌊fratre⌋ domino olim castellano Gnesnensi.
⌊Nipschicz⌋ aulicus regius vadit orator ad serenissimum regem ⌊Ferdinandum⌋ in negotio, quod non dubito, quin ab aliis perscriptum sit Dominationi Vestrae Reverendissimae. Cuius gratiae me commendo valereque illam feliciter in multos annos desidero.
BCz, 1597, p. 1142
BCz, 1597, p. 1139
BCz, 1597, p. 1140 de me sinistrae in Eius animo insideat. 
BCz, 1597, p. 1141 in qua et Dominatio Vestra Reverendissima detrita est, aeque commodare potero rebus ecclesiae servireque Dominationi Vestrae Reverendissimae ac quispiam circa ecclesiam residens, non dubito, quin Dominatio Vestra Reverendissima huic petitioni meae subscribere dignabitur etc. propter reverendissimum