Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Culmensi, domino colendissimo.

Reverendissime in Christo Pater et Domine, domine colendissime.

Ut primum vidi litteras Dominationis Vestrae Reverendissimae ad dominum et benefactorem meum scriptas, in quarum fine parentis mei, adversa valetudine pressi, conspersa erat mentio, ilico quasi percitus curavi illum ad me huc Cracoviam transferendum. Sed quia ille adversa valetudine ita concussus est, ut discrimini tanti itineris citra vitae suae maius dispendium committi non potuerit, substitit Thorunii, ubi pecunia necessaria per servum meum, quem eam ob rem illo miseram, provisus infirmitati suae medetur. Ego, Reverendissime Domine Mi, non dederam adeo neglectui parentem meum, quem scivi speravisse semper me olim baculum senectutis suae futurum, uti forte quispiam ex ratione praesentis status illius conicere posset, quippe quem pluries ad me huc antea vocaveram, volens eum in domo mea hic fovere , in qua iam et habitationes competentes illi paraveram. Sed dicet forte quispiam “mittere debebas illi pecuniam”, ego vero respondeo illum non ita inopem fuisse pecuniae, ut subsidium medicinarum comparare sibi non potuisset. Habeo namque ipsius litteras, quas iam aegrotans ad me scripserat, demonstrans mihi, ubi ipse rebus humanis decederet, quidnam pecuniae et in quo loco relinqueret etc.

Haec non tam pro necessitate rei quam pro expurgatione apud Dominationem Vestram Reverendissimam scribenda illi existimavi, ut quid opinionis de me sinistrae in Eius animo insideat.

Ceterum, Reverendissime Domine, audio per quosdam de confratribus meis canonicis ecclesiae Dominationis Vestrae Reverendissimae Culmensis ea adornare adversum me consilia, quibus ego, qui eiusdem ecclesiae per gratiam Dominationis Vestrae Reverendissimae canonicus supernumerarius sum, ab alio quodam forte contionatore ecclesiae huius divae Mariae Cracoviensis antevertar ad assequendum ordinem inter eos, qui de proventibus participant. Id si ita sit necne, non satis compertum habeo. Unum hoc existimo id sine praeiudicio meo fieri non posse, sed neque interim, dum vivo, vellem videri adeo pusillanimis, qui tacitus afficiar contra ius et fas aliqua iniuria, praesertim, quae sine indignitate et ignominia quadam ferri non posset. Et proinde rogo plurimum Dominationem Vestram Reverendissimam, si aliquid tale sit, ingeniis eiusmodi hominum occurrat meque, qui utique indigena sum eius fere agri, ubi est ecclesia, a pane, quisquis sit, arceri non permittat. Ego enim hic agens in curia, in qua et Dominatio Vestra Reverendissima detrita est, aeque commodare potero rebus ecclesiae servireque Dominationi Vestrae Reverendissimae ac quispiam circa ecclesiam residens, non dubito, quin Dominatio Vestra Reverendissima huic petitioni meae subscribere dignabitur etc. propter reverendissimum dominum meum, cuius intercessionem facile in hac re ad Dominationem Vestram Reverendissimam obtinuissem pro me, si modo voluissem.

Reverendissimus dominus meus est nunc in magno maerore depositus ob mortem nepotis sui, Petri, ex fratre domino olim castellano Gnesnensi.

Nipschicz aulicus regius vadit orator ad serenissimum regem Ferdinandum in negotio, quod non dubito, quin ab aliis perscriptum sit Dominationi Vestrae Reverendissimae. Cuius gratiae me commendo valereque illam feliciter in multos annos desidero.

Datae Cracoviae, die octava Novembris anno Domini M-o D-o XXXII-o.

Eiusdem Dominationis Vestrae Reverendissimae servitor Albertus Kyewiensis