Letter #902
Cornelis DE SCHEPPER to Ioannes DANTISCUSVienna, 1533-03-01
English register:
After Dantiscus left Regensburg De Schepper received only one short letter, announcing Dantiscus' departure for his diocese. He is worried about the absence of any letters from Dantiscus and blames him for neglecting his friends. Currently he only has his colleague the Archbishop of Lund [Johan Weze] to share his concerns. Both are so alarmed by the lack of news about Dantiscus that they fear that he is no longer alive. De Schepper urges him to write back. He asks Dantiscus to pass a message through some acquaintance in Poland, who keeps correspondence with the imperial court, if he cannot write a letter himself. Soon he and Johan Weze will be in Hungary, where Dantiscus can write to him without any problem.
There is little worth reporting; the situation is unchanged. In April the Emperor [Charles V] will join the Empress [Isabella of Portugal] in Barcelona; in the autumn they will cross to Naples. The King of England [Henry VIII] will be excommunicated if he refuses to take back his repudiated wife [Catherine of Aragon].
De Schepper asks Dantiscus to send him a cask of Gdańsk beer, and conveys the greetings of Johan Weze.
Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dantisco episcopo Culmensi etc., domino tamquam patri meo honorandissimo
Salutem plurimam.
Plurimum timui, ne veternus iste te interimeret, quandoquidem puto te, ex quo a nobis recessisti Ratisbonae, semper dormivisse, nihil enim scriptorum a te accepi ab eo tempore, nisi quod scripsisti abiturum te brevi in dioecesim tuam. Quid in ea egeris, non satis scio, scio tamen. Miror adeo oblitum esse hunc animum procuratione rerum familiarium, ut non discernat (quem Lynceum et putavi semper, et puto), quantum nos amici patiamur ex ipsius absentia. Quae ut est maxime nobis molesta, quod corporis est, longe molestior est, quod sit animi. Neque enim quicquam puta esse mihi ingratius, quam quod de te nihil audio, idque ut conquestus sum mihimet, ita gavisus sum datam esse occasionem, ut libere possim conqueri de iis, quae gravia mihi accidunt, reverendissimo domino Lundensi archiepiscopo, solet enim in turbulentis rebus unicum solatium esse habere, quicum deponas cogitatus. De te vero idem reverendissimus dominus Lundensis sperabat maxima et ego, sed quae essent in aula serenissimi regis Poloniae obventura, nunc, quando tam diu est, quod de nobis nihil scis et quod de te nihil audimus, nescio, mortuusne sis, an vivus. Si mortuus, precor ea tibi, quae mihi, sin vivis, rogo, scribe. Habes Pzremisliensem apud Polonos, neminem non habes apud tuos, qui ad nos litteras non det, tantum scribe. Futuri sumus reverendissimus dominus Lundensis et ego nescio quot temporibus in Hungaria, in quod regnum citra molestiam facile poteris mittere tuas.
Apud nos nihil novi est. Francus, Anglus nihil attentant. Liga est in Italia. Caesar medio Aprilis ibit Barcinonen, ibi iam est imperatrix, autumno fama est traiecturos in Neapolim. Sed de his, ad quos attinet, alia sunt quieta. Anglus excommunicabitur aut recipiet uxorem repudiatam iamque est in confinibus facta promulgatio excommunicationis.
Tu bene vale et, si navim Gdanensem invenis, ad me vas cerevisiae, nolim autem, nisi bonae et non adulteratae, in Zelandiam mitte. Nos futuri sumus Posonii, eo rescribe. Reverendissimus dominus Lundensis se ex animo commendat Dominationi Vestrae Reverendae et eandem rectissime valere optamus.
Ex Vienna, Kalendis Martiis anno Domini MDXXXIII-o.
Dominationis Vestrae Reverendissimae filius et notus Cornelius Duplicius Scepperus