Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dantisco episcopo Culmensi et Warmiensi designato dignissimo, domino maiori suo observandissimo

In Borussia

Salutem.

Quod tibi et populo Christiano tibi credito, felix faustumque sit, Reverendissime Praesul, auctae dignitatis tuae nuntium, ut perlibenter audivi, sic fortunae secundae cursum perpetuum tibi gratulor vehementer. Desino mirari, quibus artibus hoc Regnum eo maiestatis ac splendoris conscenderit: neque enim aliunde (post Deum) id quicquid esse potest felicitatis, existit, nisi, quod et in sceleratos graviter animadvertitur et suus est virtuti honos. Talia honoraria, sed et multo maiora, heroicae istae virtutes tuae dudum promerentur. Verum de tuis laudibus alias: neque enim vel meis vel aliorum calculis viritim corrogatis eges, cui pridem theatrum plaudit universum. Cum, quod dixi, nunc primum rescivissem, ab abituriente tabellario impet[r]avi, ut has ad te scribere liceret, grati ac mem[o]ris animi erga te mei testes. Etenim cum in H[i]spania, tum in Brabantia sic de me meritus es, uti ceu observando patrono, clientis obsequia praestare me addeceat. Itaque si quid porro erit, in quo Dignitati Tuae Reverendissimae subservire queam, illa suo iure utatur. Serenissimi atque augustissimi Romanorum etc. regis, domini nostri clementissimi iussu ac mandato sumus hic, quidam ex proceribus Bohemiae et ego, ad serenissimum Poloniae etc. regem oratores, conciliandae pacis ergo, inter huius regiam maiestatem et vaivodam Walachiae Moldavum. Faxit Deus, ut simus exoratores. Valeat Excellentia Vestra Reverendissima.

Cracoviae, perceleriter, die X Iulii Anno MDXXXVII.

Reverendissimae Dominationi Vestrae propensissimus Claudius Cantiuncula, domini regis Romanorum consiliarius

Eximie ac Spectate, praeclaraeque eruditionis et doctrinae Vir, Amice carissime,

Salutem et omnem felicitatem etc.

Accepimus superioribus diebus Dominationis Vestrae eruditas veterisque in nos benevolentiae plenas litteras, quibus hucusque ex hoc angulo ab aula nostra satis longe remoti respondere non potuimus. Nacti autem nunc oportunitatem nuntii, noluimus committere, quin Dominationi Vestrae rescriberemus, vel ob id solum, ut intelligat nos consuetudinis, qua familiarissime coniuncti in aula caesareae maiestatis viximus, non esse oblitos, offerentes nos , licet longa sit inter nos locorum intercapedo, quae tamen [a]nimos non disiungit , ubi et in quibuscumque Dominationi Vestrae gratificari ex re atque usu esse possemus, in iis cum effectu non gravate, et ex singulari propensione Dominationi Vestrae responsuros. Quam optime valere optamus.

Ex castro nostro Lubaviensi, XXVIII Septembris MDXXXVII