Iesu placabilissime,
Deus noster piissime,
Homo qui factus es, deos
Ut nos mortales redderes,
Nostras assumpsisti vices
Praeter peccatum, virginis
De ventre natus, annuis
Ut nos auctus profectibus,
Fame, siti, laboribus,
Viarum lassitudine,
Humanis et affectibus
Hominem te verum proferens,
Et quod propter nos ex sinu
Aeterni descendens Patris
In carne nos exsolveres
Piaculis obnoxios,
Nostris et in te sumeres
Peccatis poenas debitas,
Nos liberans ab igneo
Horrendi Ditis carcere!
Quocirca per vitae tuae
Subisti tempus omnia
Libens, nostrae deperditae
Saluti conducentia.
Crudelis rex infantiam
Est persecutus, exsulem
Ad fines Aegypti fugans,
Donec mors illum tolleret.
Factus iam paulo grandior,
Iuventutem parentibus
Subiecisti, post in virum
Succrescens, quid non passus es?
Primum tuis a civibus,
A falsis atque fratribus,
Ab hostibus blasphemias,
Confictas et calumnias.
Quadraginta ieiunium
Dierum post baptismatis
Servabas undas, hinc satan
Infestans te tentaverat.
Pharisaei cum scribis, truces
Tuique templi principes
Oderunt semper lividis
Innoxium te mentibus.
Te saepe captiunculis
Aggressos propulsaveras,
Et cum tenere iusserant,
Nolentem te nequiverant.
Sed cum volebas, obvius
A te statuto tempore
Illis ultro processeras,
Ut ante destinaveras.
Non proditoris osculum
Fugisti nec satellitum
Manus feroces, funibus
Quae te duris constrinxerant.
Perpessus plagas, verbera,
Contemptum, sputa, iudicum
Iniquorum sententias,
Voces et multas improbas,
Flagellis caesus, asperis
Compunctum spinis verticem,
Dextra ferens arundinem,
Sub veste risus histrica,
Infamem ductus ad crucem,
Illi suspensus, ludicris
Correptus probris felleque
Potatus, post et mortuus.
Haec cuncta pro nobis reis,
Multis peccatis foetidis
Ferebas in nos fervido
Ex caritatis vinculo.
At nos vicissitudine
Nec ulla gratitudine
Tibi rependimus vices,
Peccantes hic compluries.
Adhuc tamen nos sustines,
Revertendi tempus soles
Largiri cunctis, ad tuam
Recurrunt qui clementiam.
Per passiones has tuas,
Dolores et gravissimos,
Et per tibi turpissimam
Inflictam saeviter necem,
Iam rite quam ieiunio
In hoc recordamur sacro
Agentes, quas mortalitas
Potest haec nostra, gratias,
Oramus te, qui singula
Iam persolvisti debita
Pro nobis, nos a crimine
Tuo lavans in sanguine,
Memor sis, quae substantia
Sit nostra, qui manentia
Hic non habemus tempora,
Quae fluxa sunt et turbida!
Nos daemon, mundus, nos caro
Fragiles infestat sedulo;
Tua sola potentia
Sumus fortes et gratia.
O Christe, nos hic adiuva
Tua protensa dextera,
A tot ne vincamur malis,
Qui nos perturbant, hostibus!
Et maxime cum iusseris
Corpus dari ranunculis,
In hac hora tunc ultima
Assis tua praesentia!
Assitque nobis incluta,
Quae te tulit, puerpera,
Mater, non cognoscens virum
Per sanctum facta Spiritum!
Sicut pendenti sub cruce
Tibi dolenter astitit,
Fac ut nobis in exitu
Haec consolatrix fida sit!
Hoc praesta nobis cum Patre
Et cum spirante Flamine
Unus Deus, Iesu pie,
Per gloriam mortis tuae! Amen.