Wiersz #65
Hymnus 2. Ad Christumnapisany before 1548-07-10 pierwodruk 1548-07-10
Podstawy źródłowe - stare druki:
1 | DANTISCUS 1548 (Ad Christum) s. B3v-[B4]v (in extenso) |
2 | DANTISCUS 1571 (Ad Christum) s. 3v-4v (in extenso) |
3 | DANTISCUS 1576 (Ad Christum) s. 3v-4v (in extenso) |
4 | DANTISCUS 1764 (Ad Christum) s. 190-192 (in extenso) |
Publikacje:
1 | HIPLER 1857 (Ad Christum / An Christum) Nr 4, s. 88-93 (in extenso; niemiecki przekład, Franz HIPLER) |
2 | DANTISCUS 1934 (Ad Christum / Do Chrystusa) Nr 4, s. 16-19 (in extenso; polski przekład, Jan Michał HARHALA) |
3 | Dantisci Carmina (Hymni 4. Ad Christum) Nr 48. 4, s. 221-223 (in extenso) |
4 | Z głębokości (Do Chrystusa) s. 17-18 (polski przekład, Anna KAMIEŃSKA) |
5 | DANTISCUS 1973, 1987 (Ad Christum / Do Chrystusa) s. 104-107 (in extenso; polski przekład, Anna KAMIEŃSKA) |
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Creator, Christe, machinae
Caelestis orbis inclute
Rerumque, quas complectitur,
Et quidquid illa clauditur!
Cum verbo cuncta feceris
“Fiat” dicens et iusseris
Constare certis omnia
Momentis facta tempora,
Humanum de limo genus
Finxisti terrae protinus,
Subdens hic nobis singula,
Quaecumque spirant vivida,
Ut te laudemus cum Patre
Et Spiritu pia prece,
In Trinitate sedulo
Unum Deum praeconio.
Nemo sed nostrum viribus
Hoc praestat praeditus suis,
Nobis si non affulseris,
Opem tuamque miseris.
Ut possint, orantes iuva
Ad teque cordis intima
Attolle, ne contagiis
Damnemur cum tot impiis!
Da castitatis normulam,
Da vitam nobis sobriam,
Ut rite nunc ieiunia
Observent nostra corpora!
In his tibi mens dedita
Tuis sit iussis subdita,
Ne nos subvertant crimina,
Ad inferos trahentia!
Multos iam pellit a tuo
Et a tuorum glutino
Carnis vorax edacitas,
Quam suggerit protervitas.
Hoc nostro qui nunc saeculo
Iacent captivi sub iugo
Monstrorum, quae palus putris
Sub antro continet Stygis.
Nos inde, Christe, libera
Ad teque sursum subleva,
Ut semper simus cum tuis
In arce caeli servulis!
Caelestis orbis inclute
Rerumque, quas complectitur,
Et quidquid illa clauditur!
Cum verbo cuncta feceris
“Fiat” dicens et iusseris
Constare certis omnia
Momentis facta tempora,
Humanum de limo genus
Finxisti terrae protinus,
Subdens hic nobis singula,
Quaecumque spirant vivida,
Ut te laudemus cum Patre
Et Spiritu pia prece,
In Trinitate sedulo
Unum Deum praeconio.
Nemo sed nostrum viribus
Hoc praestat praeditus suis,
Nobis si non affulseris,
Opem tuamque miseris.
Ut possint, orantes iuva
Ad teque cordis intima
Attolle, ne contagiis
Damnemur cum tot impiis!
Da castitatis normulam,
Da vitam nobis sobriam,
Ut rite nunc ieiunia
Observent nostra corpora!
In his tibi mens dedita
Tuis sit iussis subdita,
Ne nos subvertant crimina,
Ad inferos trahentia!
Multos iam pellit a tuo
Et a tuorum glutino
Carnis vorax edacitas,
Quam suggerit protervitas.
Hoc nostro qui nunc saeculo
Iacent captivi sub iugo
Monstrorum, quae palus putris
Sub antro continet Stygis.
Nos inde, Christe, libera
Ad teque sursum subleva,
Ut semper simus cum tuis
In arce caeli servulis!