Hora diei tertia
Ad praetoris subsellia
Reductus, in praetorio
Examinaris denuo.
Iudaei saevis vocibus
Cruci te figi clamitant,
Sed praeses, illis aequior,
Causas proferri postulat,
Dicens in te mortis ream
Non inveniri noxiam,
Herodes quam nec repperit,
Insontem qui remiserit.
Quaesivit ergo, quomodo
Te liberaret; ad dies
Solebat festos solvere
Ex vinclis, quem deposcerent.
Homicidam ponens Barrabam
Et te, qui salvas mortuos,
Occisorem sed eligunt,
Vitae datorem renuunt.
Iudex iniquus audiens
Clamores invalescere,
Volens placere, te rapi
Iussit flagrisque corripi.
Quibus cum crudelissime
Eras afflictus indeque
Corona cinctus spinea,
Tulisti multa ludicra.
Turpi salutatus ioco
Rex Iudaeorum, cocceo
Amictu post vestitus es
Per conspuentes milites.
Pilatus te sic intuens
Affectum, tamquam condolens,
Satisfactum saevis putat
Tuis his poenis hostibus.
Ob id produxit te foras,
Ut mentes ira concitae
Mitescerent, sed lividae
Incendebantur acrius.
Discissum cum te cernerent
Flagellis, plagis, verbere,
Caput tumensque sentibus
Sacrum cruorem fundere,
Et obsoleta purpura
Indutum stare, perfidi
Conclamant omnes, ut cruci
Te praeses altae figeret.
Qui vocum tot clamoribus
Illis te victus tradidit,
Crucisque factus baiulus
Ad mortis ductus es locum.
O proles aeterni Patris,
Nos, Christe, quaesumus, iuva
Tormenta deflentes tua
In nostri cordis intimis,
Quae pro nobis susceperas,
Apud te nobis ut dares
Vitam carentem termino
Solutis ex hoc saeculo!
Dolores ob tuos, dedit
Quos carnifex Iudaea gens,
Tibi subiecta supplicat
Mens nostra, ne se deseras.
Quae, non ingrata, questubus
Hoc se conturbat tempore,
Ut nos damnatis eruas
Ab inferorum Manibus.