Nunc gaudiorum tempora prodeunt;
Luctus dolorque cum gemitu procul
A mente pellantur fideli
Laetitia redeunte cunctis!
Natus superni nam Patris unicus
Ex matre, casta virgine, noxios
Nos a gehenna liberavit
Horibili meritisque flammis,
Et morte victa vicit et inferos;
Illis subactis Tartara diruit
Secum reducens, poena quondam
Quos habuit vetus illa captos.
Hunc gloriosum, sidera quem colunt,
Regem sepulcro signaque saxaque
Et territi custodientes
Non poterant retinere clausum.
Surrexit et non legibus amplius
Est mortis ullis subditus; hanc enim
Subiecit et iam nos ab illa
Perpetua moriens redemit.
Nobis salutem morte dedit sua
Numquam caducam, civibus et poli
Nos iunxit aeterni triumphans
Arce sui Patris in suprema.
Nunc ergo laetis cordibus intime
Gaudere debent Christicolae, fides
Quos sancta mundavit lavacro,
Fecit et esse Deo propinquos.
Et qui perosi pondera criminum
Vitae probatae quaerere semitas
Coepere publicis omissis
Callibus ad Phlegethontis undas,
Isti resurgentis pia gaudia
Christi canoris laudibus occinunt
Et spem beatam consequuntur,
Qua superis sociantur oris.
Et Christus illos, propitius Deus,
Numquam relinquit, rebus in omnibus
Solatur adversis eosque
Protegit et reficit secundis.
Nos ergo, qui peccata reliquimus,
Surgamus et Christo prope pectore
Iungamur omni nec moveri
Nos ab eo magis hic sinamus!
Sed gaudeamus, comminus angelis
Sanctisque cunctis mentibus additi,
Qui siderum gaudent in orbe,
Perpetuo modo quo fruuntur!
His iuncta clementis Genetrix Dei,
Quae maesta lugens sub cruce constitit,
Nunc gaudet assistens Tonanti
Laeta suo sine fine nato.
Quem saepe nobis propitium facit,
Lapsis ut indulgenter opem suam
Impartiat; perimus omnes
Illius auxilio carentes,
Quo nullus umquam tempore nec loco
Quocumque, firma qui petiit fide,
Desertus est; sed corde tantum
Hoc humili venit invocandum.
Laetemur ergo paschatis hoc die,
Quem fecit Heros maximus optimus,
A mortuis victor resurgens,
Vivificans recreansque cuncta!
Caelum serenum laetius emicat
Lucemque Titan auricomus suam
Iam protulit ferventiorem
Cum nivibus glaciem resolvens.
Ridens apricus nunc ager exhibet,
Quae seminavit vilicus accola,
Herbas humus floresque promit
Germinibus variis virescens.
Ridentque montes prataque vallibus
Adiuncta, fontes cum prope rivulis,
Amnes, lacus; et quidquid undis
Vivit, in hoc modo vere ridet.
Testantur omnes gaudia bestiae
Christi resurgentis, genus omneque,
Pennis quod aura sustinetur,
Quidquid in hoc et habetur orbe.
Gaudere iucundis homines modis
Debemus et nos, dulce melos simul
Nunc annuo laetis sonare
Vocibus hoc canitur quod usu.
Christus resurgens ex crucis horridae
Mortisque poenis, victor ab inferis
Nos gaudiis replet supernis
A laqueis Stygiis solutos.
Solamen et vult esse fidelibus
Vitam per omnem, post et in exitu
Cunctis futurus, quando finis
Ultimus affuerit, receptor. Amen.