Christe, supremi Parentis
Nate, rerum conditor,
Corporis nostri caduci
Induens amictulum,
Ex puellae carne casta
Hoc inisti saeculum,
Ut potestatem furentem
Daemonum compesceres,
Et tuos ex hac fideles
Per crucem dissolveres,
Quod benigne praestitisti
Passus infamem necem.
Victor inde sed resurgens
Contudisti Tartara,
Liberans patres vetustos
Duxeras ad sidera
Cumque post quater diebus
Fratribus denis eras.
Multa de regno locutus
Caelico, mundi plagas
Hos per omnes ut docerent
Ire mandasti fidem,
Et sacrum baptisma cunctis
Praedicare gentibus.
Dogmatum plures dedisti
Contiones, cum quibus
Mansiones praepararent
Cordium gratas tibi,
Dans eis pacem, relinquens
Hancque pro viatico.
Postea coniunctus illis;
Mons olivis consitus
Te recepit hicque multa
Disserens testes tibi
Feceras eos per omnes,
Terra quos fert, terminos.
His videntibusque clara
Luce nubis splendidae
Saeptus, in sublime ductus
Aetheris palatium,
Dona iussisti paterni
Opperiri Spiritus.
Cumque sol decies reversus
Esset orbis ambitu,
Congregati consedebant
Cum beata Virgine,
Caritatis atque plenis
Asseclis cum ceteris.
Tunc sonus repente factus
Impetu per aethera,
Qui locum replevit omnem,
Quem precantes ceperant,
Personabat cum tonitru
Grata mittens fulgura.
Eminebant unde linguae
Igneae, quae singulos
Appetebant, hinc loquentes
Omnium sermonibus,
Quos stupens intellegebat
Quaelibet tunc natio.
Et putabant musta mane
Hos bibisse, sed Petrus
De tuo docebat esse
Spiritu, quae dicerent,
Paenitentiamque suasit
His simul credentibus.
Quam per omnis praedicabant
Orbis ampla climata
Et fideles, Christe, multos
Reddiderunt perditos
Nosque iunxere tuorum
Candido consortio.
Ergo nos agnosce fido
Supplicantes pectore,
A minis hostilibusque
Nos potenter assere,
Ut tibi servire possit
Vita nostra libere!
Pace facque perfruamur,
Quam reliquisti poli
Astra conscendens; in illa
Nos clementer, rex pie,
Turbulentis his diebus
Et quiete protege!
Bella cum dissensione,
Iurgiis et litibus
Nunc ubique proferuntur,
Regna regnis obstrepunt;
Forte iam dies propinquat
Illa formidabilis?
Te nihil potest latere,
Cuncta qui nosti probe,
Antequam fiant, habesque
In voluntatis tuae
Dextera, quae pontus, aër
Atque tellus continet.
Nos eoque, dux superne
Angelorum, dirige,
Ut tuae, planctus in ista
Valle, pacis munere
Simus a perversitatis
Liberati turbine!
Daque nobis, quem dedisti
Spiritum caris tuis,
Ut queamus roborati
Mente firma vincere
Universa, daemon, orbis
Et caro quae suggerunt!
Absque te nihil valemus,
Te iuvante possumus
Cuncta, te favente dirae
Mortis hic imperium
Non pavescimus nec ullas
Hostium protervias.
Quis potest nocere, sancta
Si tua nos hic ope
Adiuvas et principali
Corda nostra Spiritu
Visitas? Hunc, o Creator,
Mitte nostro pectori!
Hunc amoris da datorem
Illius quo glutino
Semper hic inhaereamus
Firmiter iussis tuis,
A tuorum separemur
Ne piorum gaudio!
Facque nos ad alta caeli
Mole criminum gravi
Hic relicta pervenire
Postque te conscendere
Hic, ubi cum Patre regnas
Cumque sacro Flamine
Absque fine sempiternus
Et potens unus Deus!