Poem #90
In Hymnorum libellum epilogus. 1 Ad pium lectoremwritten before 1548-07-10 first edition 1548-07-10
Early printed source materials:
| 1 | DANTISCUS 1548 (Ad pium lectorem, iambicum senarium acatalecticum) p. [O4]r-Pr (in extenso) |
| 2 | DANTISCUS 1571 (Ad pium lectorem, iambicum senarium acatalecticum) p. 46r-47v (in extenso) |
| 3 | DANTISCUS 1576 (Ad pium lectorem iambicum senarium acatalecticum) p. 46r-47v (in extenso) |
| 4 | DANTISCUS 1764 (Ad pium lectorem) p. 288-290 (in extenso) |
Prints:
| 1 | HIPLER 1857 (Ad pium lectorem / An den frommen Leser) No. 30, p. 234-239 (in extenso; German translation, Franz HIPLER) |
| 2 | SIEMIEŃSKI 1865 (Ad pium lectorem) p. 20 (Polish translation, Lucjan SIEMIEŃSKI) |
| 3 | SIEMIEŃSKI 1881 (Ad pium lectorem) p. 17 (Polish translation, Lucjan SIEMIEŃSKI) |
| 4 | DANTISCUS 1934 (Ad pium lectorem / Do bogobojnego czytelnika) No. 30, p. 166-169 (in extenso; Polish translation, Jan Michał HARHALA) |
| 5 | Dantisci Carmina (Hymni 30. Ad pium lectorem) No. 48. 30, p. 290-291 |
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Benigne lector, qui pie Deum colis
Et huius orbis non tumes superbia
Nec hic requiris multorum praeconia,
Sed corde simplici non hoc, quod scribitur
Docte vel argute, grato poetice
Stilo, profanis quod fabellis pingitur,
Admittis, in te rem, non verba percipis
Et nucleum probas reiecto cortice,
Tibi, reor, non displicebunt parvuli
Libellus hymni quales iste continet,
Non arrogantis, at devoti pectoris
Fetura cum sint, qua velim fidelibus
Prodesse Christi, cuius quaero gloriam.
Meam mephitis et putredo vermibus
Dabit; nec ulla semper hic manet, suo
Sed interit plerumque cum cadavere.
Curemus ergo sempiterna perfrui,
Daturus est in libro quam viventium
Suis Deus, quos mundus hic perosus est
Et huic vicissim qui placere non student!
Nam plenus est ineptis vanitatibus
Fluxisque rebus, quae velut fumus cito
Vel bulla, cum tumescit flatu, transeunt.
Opus Maronis aut Homeri quid iuvat
Umbras, quod hi labore sollerter gravi
Cum laude multa congessere? Quae licet
Durat, sed his quid hinc voluptatis datur
Apud taetri nigram Plutonis regiam?
Re stultiores nulla mortales sumus,
Quam quod putamus nostra vana nomina
Victura libris editis hic perpetim.
Post fata si quid tale forsan accidit,
Quid proderit laus haec inanis mortuis?
At interim vitales spiritus rapit
Intensa pressae mentis cogitatio,
Siccans cerebri vires lassitudine,
Affertque mortem, vitam quo requirimus.
Qui te tamen vixisse testari cupis,
Sic vive, quo cum Christo possis vivere,
Aeternitatis qui donat solacium,
Sanctos quod inter absque fine permanet.
Ad cuius hos honorem paucos promimus
Hymnos, secuti nobilem Prudentium,
Quantum licebat, Christiani nominis
Professione cultorem piissimum,
Quo nostra sanctis canticis Ecclesia
Libenter in sacris diebus utitur.
Eos nihil moror, qui nostro tempore
Praepostere pervertunt, quidquid ordine
Est constitutum per Patres sollemniter,
Suasque naenias Germanicas canunt
Ventri, gulae, foedis incestis dediti,
Qui cum Christus volet, graves poenas dabunt,
Cui laus, honor, perennis atque gloria
Cum Patre sempiterno cumque Spiritu,
Qui corda firmat omnium fidelium
Vera fide sua superna gratia. Amen.
Et huius orbis non tumes superbia
Nec hic requiris multorum praeconia,
Sed corde simplici non hoc, quod scribitur
Docte vel argute, grato poetice
Stilo, profanis quod fabellis pingitur,
Admittis, in te rem, non verba percipis
Et nucleum probas reiecto cortice,
Tibi, reor, non displicebunt parvuli
Libellus hymni quales iste continet,
Non arrogantis, at devoti pectoris
Fetura cum sint, qua velim fidelibus
Prodesse Christi, cuius quaero gloriam.
Meam mephitis et putredo vermibus
Dabit; nec ulla semper hic manet, suo
Sed interit plerumque cum cadavere.
Curemus ergo sempiterna perfrui,
Daturus est in libro quam viventium
Suis Deus, quos mundus hic perosus est
Et huic vicissim qui placere non student!
Nam plenus est ineptis vanitatibus
Fluxisque rebus, quae velut fumus cito
Vel bulla, cum tumescit flatu, transeunt.
Opus Maronis aut Homeri quid iuvat
Umbras, quod hi labore sollerter gravi
Cum laude multa congessere? Quae licet
Durat, sed his quid hinc voluptatis datur
Apud taetri nigram Plutonis regiam?
Re stultiores nulla mortales sumus,
Quam quod putamus nostra vana nomina
Victura libris editis hic perpetim.
Post fata si quid tale forsan accidit,
Quid proderit laus haec inanis mortuis?
At interim vitales spiritus rapit
Intensa pressae mentis cogitatio,
Siccans cerebri vires lassitudine,
Affertque mortem, vitam quo requirimus.
Qui te tamen vixisse testari cupis,
Sic vive, quo cum Christo possis vivere,
Aeternitatis qui donat solacium,
Sanctos quod inter absque fine permanet.
Ad cuius hos honorem paucos promimus
Hymnos, secuti nobilem Prudentium,
Quantum licebat, Christiani nominis
Professione cultorem piissimum,
Quo nostra sanctis canticis Ecclesia
Libenter in sacris diebus utitur.
Eos nihil moror, qui nostro tempore
Praepostere pervertunt, quidquid ordine
Est constitutum per Patres sollemniter,
Suasque naenias Germanicas canunt
Ventri, gulae, foedis incestis dediti,
Qui cum Christus volet, graves poenas dabunt,
Cui laus, honor, perennis atque gloria
Cum Patre sempiterno cumque Spiritu,
Qui corda firmat omnium fidelium
Vera fide sua superna gratia. Amen.