Letter #1730
[Ioannes DANTISCUS] to UNKNOWNLöbau (Lubawa), 1537-09-28
English register: Dantiscus thanks the addressee for the greetings from Mikołaj Nipszyc. He assures the addressee of the lasting nature of the friendship that once was forged between them.
Manuscript sources:
Prints:
| ||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
BCz, 244, p. 258Magnifice Domine, Amice carissime et honorand(e) or honorand(issime)⌈honorand(e)honorand(e) or honorand(issime)⌉. Salutem et omnem felicitatem.
Veniens huc ad me bonus frater meus generosus dominus Nicolaus Nibschicz verbis amicissimis me nomine Magnificentiae Vestrae salutavit, omniaque superinscribed⌈queque superinscribed⌉ mihi fausta precatus summam benevolentiae erga me Magnificentiae Vestrae propensionem mihi superinscribed⌈mihimihi superinscribed⌉ diligenter declaravit. Quod quam gratum fuerit audire inter nos superinscribed in place of crossed-out veteris nostrae and then crossed-out⌈veteris nostrae... illegible⌈...... illegible⌉inter nosinter nos superinscribed in place of crossed-out veteris nostrae and then crossed-out⌉, veteris nimirum inter nos quondam on the margin⌈veteris nimirum inter nos quondamveteris nimirum inter nos quondam on the margin⌉ consuetudinis ac familiaritatis hidden by binding⌈[tis]tis hidden by binding⌉ inextinctam mentionem, vix a me scribi potest. Habeo igitur hidden by binding⌈[tur]tur hidden by binding⌉ quas possum Magnificentiae Vestrae gratias, quod ex vulgato on the margin in place of crossed-out veteri⌈veteri vulgato vulgato on the margin in place of crossed-out veteri⌉ apud Euripide(n) adagio pedem non moverit – hoc enim superinscribed in place of crossed-out quo⌈quo hoc enim hoc enim superinscribed in place of crossed-out quo⌉ amicitiam, quae desist(er)et hidden by binding⌈[(er)et](er)et hidden by binding⌉[1], numquam fuisse veram testatur. In qua Magnificentiam Vestram perseverare licet numquam dubitaverim, tamen multum me haec Magnificentiae Vestrae per dominum Nibschicz facta renuntiatio in animo confirmavit. Ob quam me vicissim Magnificentiae Vestrae offero, qui written over me⌈me q(ui)(?) qui written over me⌉ in illa<m> ama(n)d hidden by binding⌈[ma(n)d]ma(n)d hidden by binding⌉o[2] omnique favore prosequendo cessurus sum superinscribed⌈sumsum superinscribed⌉ nemini. Idipsum ut re ipsa aliquando non scribere aut dicere, sed reipsa Magnificentiae Vestrae exhibere, nedum ostendere, possem, nihil mihi foret gratius. Quam dominus Deus quam diutissime sospitet pro optime valentem omnique felicitate florentem conservet.
Ex castro nostro Lubaviensi, XXVIII Septembris MDXXXVII ms. ut supra(!) ⌈Ex castro nostro Lubaviensi, XXVIII Septembris MDXXXVIIEx castro nostro Lubaviensi, XXVIII Septembris MDXXXVII ms. ut supra(!) ⌉.