1500 1501 1502 1503 1504 1505 1506 1507 1508 1509 1510 1511 1512 1513 1514 1515 1516 1517 1518 1519 1520 1521 1522 1523 1524 1525 1526 1527 1528 1529 1530 1531 1532 1533 1534 1535 1536 1537 1538 1539 1540 1541 1542 1543 1544 1545 1546 1547 1548
KALECKI Maciej of Mąkolin · Kalkstein inhabitants of · KAMIENIECKA Elżbieta · KAMIENIECKI Klemens · KAMIEŃSKI · KAMIEŃSKI Dominik · KAMMERMANN Gregor · KAMMERMANN Gregor, wife of · KAMPE(N) Jacob · KAMPE(N) Jacob, concubine of · KAMPE(N) Jacob, wife of · KAMPE(N) Ursula, spurious daughter of Jacob KAMPE(N) · KAMYN Hans · KARNKOWSKI Jan · Karolus, oeconomus of Mercurino Arborio di GATTINARA · KARSTEN Hans · Kartuzy Carthusian convent in · Kartuzy Carthusian convent in, prior of · Kashubians · KASPROWICZ · Katarina, Abbess of the Benedictine monastery in Kulm · Katharina of Austria · Katherina, wife of Lucas van TELGHEN · KATZIANER Hans · Kazanice, parish priest · Kazimierz IV Jagiellon · KELLER Ludwig · KEMPEN Eggert van · KEMPSCHE Barbara · KERGER Vincencius · KESLERIUS Michael · KETING Hans · KETTING Lucas · KEULER Jacob · KEUTSCHER Jakob · Khasseki Khurrem Sultan · KIEGELSZ Iheronimus · KIERDEJ Jan · KIEŻGAJŁO Stanisław · KIEŻGAJŁO Stanisław Mikołajewicz · KIJEWSKI Stanisław · KIJEWSKI Wojciech · KIKOL GARDYUSKI Iacobus · KINWANG Georg · Kirchdorff a parish priest in · KIRDEY · KIRSZA Lucas · KITTLITZ Georg von · Klamm, Castle stewart · Klein Macz · Klein Macz, wife of · KLEMME Pancratius, Dominican monk · KLETZ Andrzej · KLEWOISCH Stentzel · KLINGENBECK Georg · KMITA Piotr of Wiśnicz · KMITA Piotr Sobieński · Kneiphof, Town Council · KNIPPERDOLLING Bernhard · KNOBELSDORF Eustathius · KNOBELSDORF Georg von · KNOBELSDORF Georg von, children of · KNOBELSDORF Mauritius · KNOBELSDORF Sebastianus · KNOBELSDORFF Felix · KNOR Barbara · KNOR Bonaventura · KNOR Valten · KOBERSEHE Peter · KOCZER Karl · KOCZER Karl, servant of · Kohelet · KOLA Jan · KOLBEN Simon · KOLBITZ Daniel · KOLBITZ Georg · Köln Citizens of · KOŁODZIEJSKI · KOMORSKI Bartłomiej · KONARSKI Jan · KONARSKI Krzysztof · KONARSKI Piotr · KONFFTICK Martinus · Königsberg, Town Council · Konitz magister from · Konitz young man from · KONOPACKI Jan Jr · KONOPACKI Jan Sr · KONOPACKI Jerzy Jr · KONOPACKI Jerzy Sr · KONOPACKI Jerzy Sr, wife of · KONOPACKI Rafał · KONOPCZYŃSKI · KONOPNICKI Tomasz · Konrad I of Mazovia · KOP Ioannes · KOPEĆ Jakub · KOPZAW Dignatz · KORCHE Antonius · KORCHE Antonius, father of · Koronowo Prior in · KOS · KOS Paweł · KOS Rafał · KOSTKA Andrzej · KOSTKA Stanisław · KOSTKA Stanisław, messenger of · KOSTKA Stanisław, Servant of · KOŚCIELECKA Barbara · KOŚCIELECKA Beata · KOŚCIELECKI Andrzej · KOŚCIELECKI Jan · KOŚCIELECKI Stanisław · KOTOMSKY Sasszin · KOWALEWSKI Jakub · KOYE Johann · KOZIELSKI Jakub · KRAFT Barthel · KRAKAU Błażej · KRANCH Hans · KRANCH Michael · KRANZ Albert · KRAPITZ Mikołaj Jr · KRAPITZ Mikołaj Sr · KRASSOWSKI Paweł Sebastian · KRAUS Elisabeth · KRAUTSSCHULT Simon · KRECHTINCK Bernhard · KRENDNERUS Gregorius · KRETKOWSKI Erazm · KREUTZ Till von · KREYTZEN Christoph von · KREYTZEN Elisabeth von · KREYTZEN Johann von · KREYTZEN Melchior von · KROMER Marcin · KRON Jodok · KRUGER Urban · KRUMPEN Stygge · KRUPKA Anna · KRYSCHKER Caspar · KRZIWKOWSZKI Andreas · KRZYCKI Andrzej · Krzysztof, notary of Georg von BAYSEN · KUCHLER Lorenz · KUCHLINSKI Stentzel · KUHNEN Hans Tripmacher · KUHSCHMALZ Franz · KULKE Gabriel · KULKE Gabriel, wife of · Kulm Benedictine convent in · Kulm Citizens of · Kulm diocese inhabitants of · Kulm District · Kulm Franciscans in · Kulm Land, nobility · Kulm owner of a horse mill in · Kulm school in · Kulm, Chapter · Kulm, clergy · Kulm, Town Council · KUNHEIM Georg von · KUNICKI Jan · KUNIGK Franz · KUPPENER Christoph · KUREK Marcin of Proszowice · KUROZWĘCKI Krzesław · KURTZ Christof · KURTZ Joachim · KURTZ Sebastian · KŸRSTEN Jakob · KYRSTEN Mathias · KŸRSTEN Michel · KYSZEWETER Martinus
SEARCH
Full text
Results found: 17
preserved: 13 + lost: 4
1 | IDL 2306 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1540-05-30 Manuscript sources:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, Domino Ioanni episcopo Warmiensi etc., maecenati patrono et domino suo perpetua fide colendo. Salutem plurimam dico.
Serius, quam par erat, Celsitudinis Tuae, illustrissime Princeps, nactus sum litteras, quae si in tempore ad me pervenissent, consilio Celsitudinis Tuae non tantum non libenter acquievissem, verum etiam gratissimum fuisset tam expectatam occasionem offeri, non tam written over tantum⌈tantum tam tam written over tantum⌉ patriam, parentes, fratres et quicquid mihi vel sanguine, vel affinitate iunctum est, quam Celsitudinem Tuam coram videndi. Iam enim dudum exoptabam mihi aliquam oportunitatem dari, qua iam olim ex facie cognitam nunc scriptis et rebus coniunctissimam complecterer, exoscularer, eiusque iucundissima fruerer consuetudine, contemplarer administrationem, quam non nisi exactissimam iudico. Sed cum hanc integram hiemem fugiens pestem in diversis regionibus peregrinatus essem vixque me studiis loco solito abdidissem, allabuntur
carmina cum epistula Celsitudinis Tuae , quibus in patriam revocabar, si quicquam periculi esset labis grassantis. Quod ut legi, non parum ignaviae meae stomachabar me non potius Prussiam statim petiisse, ubi non tantum iucundissimis confabulationibus parentum iam senio confectorum fructus essem, verum habuissem, cuius maturitate et prudentia inscitia adolescentiae meae erudiretur. Sed quod factum est, infectum fieri non potest. Studia mea repetii, quibus perdius ms. indius(!)
⌈perdiusperdius ms. indius(!)
⌉ pernoxque inhaereo, pestis evanuit necque quicquam auditur, quod mihi iustam fenestram abeundi aperiret. Decem igitur illi ioachimici, quos a liberalitate Celsitudinis Tuae accepi, praesidio meis studiis fuerunt. De quibus octo statim expendere coactus sum, cuidam mihi hoc biennio privatim
Institutionum Iustiniani Ex musaeo nostro Wittenbergensi, anno a partu Virginis 1540, 19 Aprilis. Tuae C(elsitudini) or C(elsitudinis)⌈C(elsitudini)C(elsitudini) or C(elsitudinis)⌉ fidelissimus Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
2 | IDL 2461 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1541-09-09 Manuscript sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo patri ac domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi, maecenati et domino suo perpetua fide colendo Salutem plurimam dico.
Etsi amoris erga me tui hactenus monumenta summa exstiterint, Illustrissime Princeps, tamen insigniora nullis exprimi rebus potuerunt, quam litteris, quas a Celsitudine Tua nuperrime accepi. Sic enim in his undequaque vestigia manifestissima tui favoris apparent in familiam nostram totam, ut etiam doloris, quem accepturus eram ex morbopatris, tantam habueris rationem, ut Celsitudo Tua eodem impedita abstinendum a litteris censuerit. Illud vero quam tibi nostra curae esse declarat, quod summis difficultatibus scribendi in mediis comitiorum fluctibus affectus, etiam publica nostris posthabueris negotiis. Accedit munus regium ac plane Tuae Celsitudinis dignum, quo studia mea iam minitantia ruinam pristino loco restituisti. Pro quo uberiores Celsitudini Tuae gratias eram acturus, nisi mihi voluntas tua, quae talia aversatur, officio meo antiquior fuisset, praesertim cum paene turpe sit verbis ea conari componere, quibus vix re umquam satisfieri poterit. Ex animo acquievissem dulcissimis tuis admonitionibus, quibus me in patriam invitas, nisi tam molestum et cum tot periculis coniunctum iter absterreret amorque honestarum artium remoraretur. Omnino idem mihi video accidere, quod mercatoribus nonnihil attentioribus ad rem interdum, quos nondum onustis navibus aura vocat, timent non parere ventis doletque pro longo labore petitis mercibus inutilem referre saburram. Ego ad mercaturam bonarum litterarum a Celsitudine Tua huc missus sum. Quantum lucrum fecerim, Celsitudinis Tuae iudicium esto.
Quod ad citationemAlexandri a Suchten spectat, nihil est, quod Celsitudo Tua suspensam habeat. Omnia curata sunt diligenter 10 Iulii publice o(mn)i adhibita solemnitate per notarium curiae, eum ad urbem vocari iussi, neve quis esset tergiversationi loca[...] hidden by binding⌈[...][...] hidden by binding⌉,
Valeat Celsitudo Tua oroque hoc or hic⌈hochoc or hic⌉ unice, ut, si umquam studia nostra Celsitudini Tuae vere cordi fuerunt, nunc saltem ostendat, quanti me faciat, hocque tam honestum iter sua liberalitate promoveat. Haec ex tempore scripsi, maturato enim opus esse censeo, si ita, uti decrevi, ante Octobrem Lutetiae esse volo, ne me hiems occupet. Valeat iterum Celsitudo Tua. Faxit Christus, ut eam incolumem revertens offendam. Lovanii, 18 Iulii, Anno 1541. Celsitudinis Tuae corpore et animo Eustathius a Knobesdsdorf(!) | ||||||||||||
3 | IDL 6406 | Ioannes DANTISCUS to Eustathius KNOBELSDORF, before 1541-07-18 Letter lost | ||||||||||
received [Leuven (Lovanium)?] Letter lost, on the basis of IDL 2461 | ||||||||||||
4 | IDL 2515 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-01-30 Manuscript sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo patri ac domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi, domino ac patrono suo perpetua fide colendo
Constitueram operiri litteras Celsitudinis Tuae neque quid ad Celsitudinem Tuam dare, priusquam eas recepissem, quod in illis et uberiorem rescribendi materiam me nacturum sperarem et iudicium tuum de itinere instituto Parrhisios auditurus eram. Sed cum mora illa nimis longa desiderio meo videretur, praevenire litteras tuas decreui. Cupidissime hactenus Celsitudinis Tuae responsum exspectavi, nec mirum, ex quo tota studiorum meorum spes pendeat. Semel atque iterum e Louanio Anthuerpiam misi percontatum, num quid pervenisset, cum autem viderem nimis rem protrahi, imminere saeuitiam hiemis, sodales, cum quibus decreveram abire, maturare profectionem, nisi relinqui mallem, coactus sum de itinere cogitare. Mutuo igitur accepta pecuniola a mercatore Anthverpiensi in usus itineris commoda, anchoram solvi feliciterque Parrhisios Calendis Novembribus allapsus sum. Bonarum hic lectionum frequentissima copia est tamque varia, ut videar mihi lautissime instructae mensae et cenae assidere dubiae, in qua deliberacione opus est quid potissimum decerpatur. Atque vtinam primo statim anno posthabito Lovanio me huc contulissem, fortassis rectius consultum meis esset studiis, nihilominus resarcire neglecta possem, si unus tantummodo annus studiis meis prorogaretur. Id, quod Celsitudinis Tuae in manu est neque dubito paternitatem tuam
habituram rationem mei conatus. Si eo loco sitae res meae essent, ut progredi sine alienis impensis possem, impudenter facerem, si amicis molestus esse numquam desinerem, quoniam autem talis sit conditio nostra, ut nisi implorata ope aliena exorsam telam feliciter pertexere non possum, connivendum credo importunitati meae. Cuperem sane vnius anni curriculum bonis litteris tribuere, si Celsitudini Tuae aliqua ratione commodum esset,
De reliquis quoniam pleraque talia sunt, quae litteris mandari non volunt scribere supersedebo. Talia nunc sunt tempora, ut etiam dictorum per incuriam elapsorum gravissimae poenae sint. Rumor hic maximus est belli futuri inter caesarem et regem Francorum. Deus Optimus Maximus, qui fluctibus imperat fluctuantes animos potentum componat eosque aliquando in communem Christiani nominis hostem dirigat. Feliciter valeat Celsitudo Tua. Parrisiis in platea Mobertina seu Carmelitarum, e regione collegii de la Marcha, iuxta folles aureos, Anno 1541, 23 Novembris. Celsitudinis Tuae totus Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
5 | IDL 2518 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-04-03 Manuscript sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi, domino et patrono suo perpetua fide colendo Salutem dico. Multis de causis epistula Celsitudinis Tuae nuper mihi longe gratissima fuit, primum quod exspectatissima adveniens laetum meo otio attulit nuntium, deinde quod ad honeste meis studiis imponendum colophonem maiorem mihi fenestram, videatur aperuisse, quam sperabam, ut interim elegantiam humanitatem summam tuae erga me voluntatis significationem, quibus vel in primis scatebat, omittam. Ego etiam, si is sim, qui numquam omnem animum plane desponderim, tamen cum hic sumptuum magnitudinem animadvertissem, labascere coepi mecumque fluctuare, qua ratione, si non hoc iam tueri inceptum, saltem honestum mihi in patriam reditum parare possem. Quod, cum utrumque difficilimum apparebat, suscepturus videbar profectionem nescio quam, quae mihi promittendo aureos montes mire blandiebatur, quanto meo commodo exitus indicasset, parentibus certe iam decrepitis aeternum conciliasset dolorem et canos eorum fortassis cum gemitu (ut ecclesiastica utar phrasi) ad inferos duxisset. Intervenere commodum litterae Celsitudinis Tuae, per quas me ex aere mercatorum evasisse, profectionem Parisios tibi probari reditumque meum, quo honestior fiat, curae Celsitudinis Tuae fore cognovi. Quibus lectis restitutus mihi plane animus, qui ante in pedes usque prociderat, videbatur. Numquam sane quicquam haesitavi de Celsitudinis Tuae in me gratia neque, cur haesitarem, erat, sed talis nunc est condicio rerum nostrarum, ut si litterae nostrae ad te non pervenissent aut tuae interceptae, mihi, relicto quem tuebar loco, statim aliquo profugiendum esset. Periculis plena in hoc potissimum loco omnis cunctatio est, tales Gallorum mores, tanta incredulitas, ne dicam perfidia gentis, ut nihil nisi praesente pecun{i}a extorqueas. Diligentissimi exactores sunt, priusquam recipiaris in domicilium alicuius, priusquam mensae adhibearis, numerandum est. Nullis fidunt, ex suo ingenio omnes metiuntur, nisi paratam videant pecuniam, frustra quid exspectes.
Ob quod bis Celsitudini Tuae a me agendae sunt gratiae, Plerique hic Germani, nonnulli etiam ex nostratibus, in me coniiciunt oculos, diligenter rationem vitae meae observant, ex qua Celsitudinis Tuae animum metiuntur. Nullus eorum est, cui non manifestissimum sit, studia nostra ex te solo pendere. Si sordidius aequo victititem, invidorum subiiciam calumniis, sin liberalius, res nostrae non sinunt. Ob quod sic me geram, ut et tenuitatis meae et Celsitudinis Tuae honoris rationem perpetuam habuisse credar.
Quid porro ad aestatem facturus sim, subiicio arbitrio tuo. Si hic reliquum tempus me transigere vis, faciam: sin discedere, ne hoc quidem gravius feram. Hic enim est horum locorum status, ut plures puerilium carminum, quae interdum cudere soleo, admiratores quam emendatores reperiam, eadem ratione domi pleraque assequuturus non deficientibus libris tuoque accedente adminiculo. Plane sic sum animatus, ut quamprimum litteras Celsitudinis Tuae cum sumptibus tanto itineri paribus videro, recta Romam petiturus sum nec ullius unquam loci me maior torsit visendi cupido, quam eius, ex quo civilitas, ex quo litterae, ex quo religio, ex quo denique omnis humanior inter nos conversatio, omnis omnium rerum uberrima cognitio tamquam ex fonte ad nos demanavit et defluxit. Semper hoc fixum habebam illos clarius intelligere Graecorum historias, qui Athenas, qui Lacedaemona, qui reliquas Graeciae civitates lustravere, rectiusque in sacris versari bibliis, qui obiecerunt oculis Iudaeam totam, omnium antiquarum urbium ac locorum memoriam, sic etiam illos felicissimam Quot enim sunt, ut oratores taceam nostros, in solis poetis loci, quos commentatores ipsi veluti per trans{c}ennam inspiciunt ac potius coniecturis, quam certis rationibus mentem auctoris augurantur ob nullam aliam causam, quam quod cognitione morum eius gentis destituantur. Sed haec minima sunt, quibus eo incitabar , non minus sane celebris hac tempestate Roma est pontificis summi curia, quam cum victores omnium gentium aleret. Tacebo acumina ingeniorum, quibus semper vel sola reliquas nationes longe post se reliquit. Quid praestantius est, quam tot populorum eo confluentium mores, ingenia, monumenta tantarum rerum, Romani pontificis curiam vidisse? Sane nosse haec omnia salus est adulescentibus. Ob quod humanitatem, liberalitatem, magnificentiam Celsitudinis Tuae neque admirari satis, neque praedicare possum, quae tantorum sumptuum, tam arduam rem non tantum non precibus sollicitata, sed ne admonita quidem, sponte offert, quam vix sperare ausus fui. Quanti sumptus ad illud iter requirantur, illi dicunt, qui hinc Italiam perveniunt Romaeque aliquamdiu haeserunt. Primo omnium emendus hic est equus, qui tanto oneri sufficiat, quem ob inopiam equorum in Gallia vix 20 coronatis offendam; nam conducticiorum equorum uti opem infinitorum sumptuum res foret. Sed ea si Celsitudini Tuae narro, videor sus (ut in proverbio est) docere Minervam aut certe γλαυκας εις Αθηνας, cum nulli haec notiora sint, quam tibi, qui singulis pene annis aliquem cum mandatis in illas regiones mittis; ob quod nil dubito, quin ea peregrinatio ita Celsitudinis Tuae futura est curae, quam si filii tui res agatur.
Quid enim a patre differt is, qui omnium rerum egentem, nullis meritis, nulla cognatione devinctum suscipit ac eo fovendo perducit, ut animo scientiarum eruditione instructo Si quid erit, quod in profectione illa a me effectum volueris, id in litteris ad nepotem reliquosque amicos tuos in Italia mittes. Operam, studium, consilium, fidem, vitam denique ipsam in eo obeundo effundam, modo ita Celsitudo Tua inopiae nostrae provideat, ne si in itinere quicquam adversi accidat (quod abominor), ego inter ignotos in peregrina terra inedia peream. Reliquum Deo Optimo Maximo committam. Quo mihi concesso praeside tutus ero. Sed pene exciderat, quod vel in primis Celsitudinem Tuam monuisse volebam. Si futurum est, ut mihi eundum sit in Italiam Tuaeque Celsitudinis bibliotheca aliquos desiderat libros, nullibi neque viliori pretio, neque rectius ementur, quam Antverpiae, inde Celsitudini Tuae eos per mare cum supellectile nostra rectissime misero. Mihi sane nihil magis in notis est, quam ibi bibliotheculam meam adhuc summa librorum inopia laborantem instaurare, ut sic facilius privata mea studia in patria promoverentur, sed vereor, ut fortuna concedat. Valeat Celsitudo Tua feliciter. Ex Lutetia Parisiorum, anno post natum Christum 1541, 17 Decembris. Postscript: Incitor hic a nonnulis ad aliquot libros elegiarum edendos, quos sub incudem revocatos nunc diligenter emendavi, quoniam Celsitudinis Tuae calculum non habeo nec Tua Celsitudo illos vidit, antea non comittam, ut prodeant. Vale iterum. | ||||||||||||
6 | IDL 2543 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-04-28 Manuscript sources:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi, domino ac patrono suo perpetua fide colendo.
Salutem dico.
Etsi satis superque responsum arbitrer esse nuperrimis
meis litteris superiori Celsitudinis Tuae epistolae,
tamen non comittam, ut dominus Christophorus a Czema, intimus meus familiaris,
in patriam sine nostris litteris perveniat. Quem si mihi persuadere
potuissem tam brevi quasi ex improviso abiturum, effecissem, ut tibi
ratio nostrorum studiorum aliquo carmine reddita esset. Interim dum
hic sum, praeter cetera descripsi
elegiaco carmine Lutetiam, cuius rei exemplar Celsitudini Tuae mittere decrevi, sed exarare conantem
prohibuit discessus repentinus domini Christophori neque breviter transcribi poterat, quod ferme ad iusti voluminis modum excrevit.
Fragmentum quoddam
eiusdem rei
misi reverendissimo domino Tidemmano,
quoniam illi ignotam Lutetiam puto, qua cum tibi nihil perspectius
sit, leviter
huius carminis
iacturam necdum satis expoliti feres. Ea
nunc est ratio meorum studiorum, Illustrissime Princeps, ut nihil
mihi umquam aeque placuerit, quam Lutetia. Vehementer afficior
varietate lectionum, qua sane ego non abutor neque tantam
oportunitatem mihi temere elabi patior quinque singulis diebus audio
lectiones, quibus diligenter remasticatis et ruminatis, quod superest
(etiamsi exiguum sit), tribuo stylo neque ullum diem mihi sine linea
(ut in proverbio est) abire patior. Eo pacto video me non paenitendam
posse accessionem bonarum litterarum facere ac, ut – citra
ullam φιλαυτιας
suspicionem, id quod res est – dicam, videor hoc semestri plus
effecisse, quam Lovanii integro anno. Quae res facit, ut perdius
pernoxque rationem ineam, quomodo hic unicum saltem annum durare
liceret, quod si a Celsitudine Tua impetro sumptusque huic rei pares
accipio, nihil video reliquum esse, quam ut Deo Optimo Maximo
perpetuas agam gratias, tuam vero liberalitatem ad sidera usque
tollam. Non est, quod Celsitudo Tua putet me hic momenti spatio
haesurum aut aliquo abiturum quantumvis splendidis pellectum conditionibus sine
Celsitudinis Tuae consensu. Totum animo tuo me accomodavero, qui si
unum me hic voluerit esse annum, superioribus plane immortalibus in
me beneficiis adiecerit sumptus, quibus hic vivere queam, plane
ineffabili me sibi obligabit vinculo, ita ut, nisi ipsam animam
profundam, numquam Celsitudini Tuae videar satisfacturus. Cum haec
scriberem, ne teruncius quidem reliquus erat – non secus spe
alor, quam cicadae rore.
Ex Lutecia
Parisiorum, anno 1542, 2 Martii.
Tuae Celsitudini addictissimus Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
7 | IDL 2567 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-08-10 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi etc., domino ac Maecenati suo perpetua fide colendo Salutem dico.
Si hactenus parum agnovissem, Reverendissime Praesul, quantum Celsitudini Tuae a me debeatur, nunc, etiamsi pertinaciter omnia dissimulanda ducerem, cogor non modo studiorum meorum successum, verum etiam animam ipsam tuae pietati acceptam referre. Quae si umquam alias, nunc certe tua opera servata est. Ego, cum primum Lutetiam appulissem, in quendam Hispanum adulescentem nobilem neque plane indoctum incidi, cum quo iam longa mihi familiaritas Lovanii intercesserat. Homo laetus veterem suum congerronem incolumem advolasse summa humanitate me complexus est. Ubi liberius confabulamur, suscitatur (ut inter adulescentes fieri solitum est), ecquid hae longae et periculosae peregrinationes sapiant? Num reliquas item regiones visere in animo non sit? Quid Hispania arrideat? Esse sane regionem paucis postponendam. Ego nescius, quid captaret, Hispaniam vehementer approbabam nec penitus me ab ea abhorrere, si quid, quod ibi peterem, esset, non dissimulabam. Subierit illicos liberas itineris expensas, si se in patriam comitari sustinerem, condicionem praeterea amplissimam, neve metuerem, ut staret pollicitis, fideiussores hic viros praecipuos loco obsidum daturum, ut rediens hic in illos agerem, si quid a se peccatum esset. Erat plane adulescens, qui neque, quid temere reciperet, neque dictis manere non posset. Honestissimis iisque opulentis natus parentibus, cumulatus pluribus (ut vocant) beneficiis, quorum ad me partem aliquam manaturam sancte deierabat, si in Hispaniam commigrare decernerem. Ego, cum neque tum scirem, quid Celsitudini Tuae profectio Lutetiana placeret, haerebam, neque tamen quicquam statuendum iudicabam, priusquam Celsitudinis Tuae nobis animus declararetur. Quem utprimum antiquam illam benevolentiam obtinere viderem, condicioni or condicionem⌈condicionicondicioni or condicionem⌉ renuntiavi, neque usquam te vel nescio vel invito discedendum putavi. Interim elapsis paucis mensibus sumptus (quoniam tenues erant) in fundum pervenere et me deficere coeperunt, corrasi, quantum potui ab adulescentibus nobis amicis mutuum, verum diu ea ratione uti non licuit, cum eadem illis penuria immineret, ut potius debitum reposcituri quam quicquam addituri viderentur. In extremo periculo versabar neque rationem commodam inire potui, qua vel hic utcumque haerere vel discedere integrum esset, neque enim, etiamsi auctionem omnium rerum fecissem, qualemcumque abitum mihi parassem. Scripsi domino Cornelio Sceppero quam amice, ut nunc ostenderet, quanti te faceret, verum nunc tandem audio hominem hoc semestri perpetuum in Germania fuisse neque adhucdum redisse. Iam quartus agitur mensis, ex quo ne nummus quidem proprii aeris superfuerit. Quod animadvertens Hispanus ille aes contractum se soluturum pollicebatur. 20 etiam coronatos praesentis in arrabonem daturum, si comes illi viae esse non recusarem.
Statum totius gymnasii cum varius sit, paucis perstringere vix possum. Dabo operam, ut ille tibi notior fiat, quam primum Lutetiam nostram, quae adhuc sub incude est, absolvero. Hactenus animi quodam languore opus intermisi pressus nimirum summa omnium rerum penuria, tantum abest, ut ingenium in aliquod elegans carmen intenderem, ut vix sufficerem lectionibus, quas audire solebam. Ut autem ipse scis, carmina maesticiam fugiunt et gaudia quaerunt. Certior nunc factus de ratione meorum sumptuum explanata fronte ad pensum exorsum redibo daboque operam, ut quamprimum pertexatur. Partem operis, quam reverendissimo domino Tidemanno misimus, cuperem te vidisse, ut inde, tamquam ex primo ungue de leone, iudicium faceres, num dignum praelo, quod subsequetur, futurum sit. Multae sunt causae, cur summa diligentia hoc carmen examinari velim. Tum quod Germanus sim, qui id composuerim, tum quod temporibus nostris nihil periculosius credam. Trutinantur hic etiam minutissima, si quid improvido per negligentiam excidit, quod Gallorum amussi non ad unguem respondeat, in periculum capitis deventum est. Commotissimi in Germanos Gallorum sunt animi, quod s rumor sit solito eos plus caesaris favere partibus audio in concionibus passim eos perstringi in publicis viis scommatibus et conchis interdum excipimur, iam mihi aliquoties solus Germanicus habitus paene exitialis fuit, quam primum ad me pecunia missa feretur, invitus in Gallum transformabor. Exhibuimus nonnullis, qui praecipui nominis esse putantur carmina nostra, quae etiamsi mire praedicarent, tamen subtristiores mihi inter legendum visi sunt, adeo Germanos vix ferunt. Videmus in exercitiis, quae hic a cena innumera sunt adulescentibus, quam ex levi causa paene ad insaniam redigantur, si quis Germanorum vel saltu vel cursu palmam fert, decertatur usque ad morbum, ne penes illum gloria sit. Ob quod, si edendum duxeritis, carmen illud bene limatum ac excussum prodeat necesse written over um⌈umee written over um⌉ est, ne quid praeiudicii auctori pariat. Ne tamen interim voluntati tuae minus morem gerere videar, quae cupis, accipe.
Oppidum hoc totum in universitatem, urbem et suburbium secatur. Harum partium minima universitas magnitudine superat Elbingum nostrum mea quidem sententia et multum, frequentia vero hominum nulli nostrorum oppidorum conferenda. In qua praeter infinitam hominum turbam, ultra quadraginta millia clericorum esse putantur. Continet collegia circiter 66, et capacitate et structura
Ex animo venerabili capitulo Warmiensi pro tanta liberalitate hoc ipso nuntio egissem gratias, nisi cras primo diluculo pararet abitum, expectabo igitur occasionem commodiorem Tuamque obsecro Celsitudinem, ut hanc meam extemporalem confabulationem sine omni rubore eo, quo reliqua soles, accipias animo, quoniam aliud non fert angustia temporis, intempesta haec nocte ad lucernam exaro, vereor, ut Celsitudo Tua tam neglecte scriptarum notularum assequatur lectionem. Tuae me totum Celsitudini commendo obsecroque, ut curam nostrorum studiorum usque ad extremum (ut aiunt) plaudite mordicus reserves, quoniam sine ea felicem studiis meis imponere colophonem ne spero quidem. Hic aliquandiu delitescere plane ex re mea esse video, sed cogit importunitas temporis abrumpere colloquium. Tuam Celsitudinem Christo committo, cui omnia felicia precatur magnificus dominus Stanislaus Bonnerus, intimus meus. Valeat Celsitudo Tua feliciter. Ex musaeolo nostro Parisiis, Anno a partu Virgineo 1542, 25 Mai. Tuae C(elsitudinis) or C(elsitudini)⌈C(elsitudinis)C(elsitudinis) or C(elsitudini)⌉ additissimus Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
8 | IDL 2586 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-11-27 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni, episcopo Warmiensi etc., domino ac maecenati suo perpetua fide colendo
Quidnam Celsitudini Tuae exulceratissimis hisce temporibus scribam, ornatissime Princeps, nondum satis constitui. Publicam omnium rerum turbationem magis deplorare iuvat, quam privatae nostrae calamitatis catalogum longum pertexere. Certum est res meas eo in loco numquam fuisse, in quem illas nunc communis temporum infelicitas redegit. Qua ratione vel hic diutius haeream, vel hinc me commode subripiam, viam nullam reperio praeclusis nimirum ms. mimirum(!)
⌈nimirumnimirum ms. mimirum(!)
⌉ omnium itinerum aditibus. Ex Antverpia frustra quicquam exspecto. Has litteras per Angliam mitto, quoniam eam solam partem adhuc patere audio, sic tamen, ut illas ad te perventuras mihi vix pollicear. Sumptus, quos ex patria exspecto, quomodo recipiam, si haec pars quoque praecludetur, nondum coniicio. Mercatoribus nostratibus hoc ipso nuntio per Antverpiam scribo, ut si quid a vobis receperint, sedulam navent operam, quo ad me proferatur quibuscumque id fieri poterit rationibus. Pecunia nuper accepta deficere incipit, post hunc mensem nihil supererit. Quae mihi immineat, video, sed quid agam cum ea, consilio nullo praevertere possim. Duriores etiam fortassis partes nostrae futurae essent, nisi sagaciter Christianissimus rex Galliarum praecavisset, qui sedulo, cum per omnia compita bellum in caesarem proclamandum duceret, Germanos superiores totumque Romanum imperium eo turbine exemit. Fruendum mihi igitur hac clementia regis statui, quoad tuae ad me perveniant litterae, quibus docear, quid nam faciendum mihi sit, neque pedem usquam movebo te inscio. Interpellandam Celsitudinem Tuam de sumptibus non puto, quoniam eos maiori curae Celsitudinis Tuae esse certo scio, quam ut admonenda sit prolixis epistolis. Providebis, ne vel ludibria fortunae hic ab omnibus destitutus experiri cogar, vel me ad sordidiora officia demittere. Reliqua litteris committere tutum non est. Hoc modo sciat Celsitudo Tua acerbissimis bellis nullam partem harum regionum immunem esse. Obfirmavi plane animum constantissime perferre, quicquid fortunae videbitur, neque ego
Lutetiae Parisiorum, anno 1542, 3 die Septembris. | ||||||||||||
9 | IDL 6542 | Ioannes DANTISCUS to Eustathius KNOBELSDORF, November 1543 Letter lost | ||||||||||
received Paris, 1543-04-18 Letter lost, mentioned in IDL 2643: Ea enim est itinerum huiusce tempestatis ratio, ut post semestre ad me vix tandem perveniant a Celsitudine Tua missae litterae. Quae a te in Novembre ablegabantur, hodie, 18 Aprilis, primum huc appulerunt. | ||||||||||||
10 | IDL 2643 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1543-06-30 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo patri ac domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi etc., domino ac maecenati suo perpetua fide colendo Quanto me desiderio Celsitudinis Tuae torserint litterae, vel hinc coniecturam facies, quod iam annus elapsus est integer, ex quo eas semper anxio exspectaverim animo, nisique mihi sollicita Celsitudinis Tuae cura perspecta toties esset, accessisset ad huc, quem ex communi temporum calamitate capio, dolor vix tolerandus, quod me ab eo, in quo omnes mihi spes repositae erant, destitutum putassem. Quem scrupulum mihi excussum vehementer gaudeo. Ea enim est itinerum huiusce tempestatis ratio, ut post semestre ad me vix tandem perveniant a Celsitudine Tua missae litterae. Quae a te in Novembre ablegabantur, hodie, 18 Aprilis, primum huc appulerunt. Ex quibus, quod perspicerem liberalitatem innatam Celsitudini Tuae in nos eandem esse, magna perfusus sum laetitia. Quid aliud faciam, praestantissime princeps, quam ut liberalitatem tuam admirer? Benevolentiam vero tantam in nos obuiis excipiam osculis. Quam commodum obvenerint mihi viginti illi vallenses, non facile dixerim. Fecerunt sane, ut respirarem animumque, qui iam paene totus evanuit, resumerem. Erat mihi hisce quadraginta ieiuniorum diebus conflictatio, sane incommoda cum febribus, quae effecit, ut hic aeris alieni mihi nonnihil contrahendum esset. Ex quo me tui muneris liberalitas extraxit.
Aureliam me et medicorum consilium et legum, quae ibi est, diligens tractatio invitat, faciendum igitur censeo, quoniam et valetudinis nonnihil affectae mihi habenda sit ratio, et iuris civilis plane esse rudis nolim. Ut hac aestatem ibi transigam, quod cum Celsitudinis Tuae adminiculo fiat, vehementer oro. Non enim te latere arbitror legum
disciplinam ex celeberrima hac academi{c}a senatus consulto esse submotam, non secus quam ex Platonis illa, quam instituit, republica, poesis, ex Laceaemoniorum civitate – musicae exactior cognitio arcebatur. Nisi igitur oleum et operam hactenus impensam mihi perire velim, ms. faciundum reg. faciendum⌈faciundumms. faciundum reg. faciendum⌉ censeo, ut ad semel exorsam telam recurram eamque tuo auspicio pex pertexam. In patriam sine maximis expensis hac rerum tempestate reditus mihi paene interclusus videtur, nisi totius supellectilis
Tuae Celsitudini in manu est nascentis ingenioli nostri spem vel fovendo ad frugem aliquam perducere, vel deserendo quodammodo adhuc in herba existentem supprimere. Quorum utrum Celsitudo Tua sit factura, ut non dubito ita, ut maturitas rebus tam perturbatis accedat, vehementer oro. Incredibile est, quantum animum angeat Italiae illa lustrandae obiecta spes, de qua Celsitudini Tuae nunc molestus esse non audeo, hoc tamen unum affirmo, ex ea tantum splendoris liberalitati tuae patriaeque nostrae communi accessurum, quantum mihi utilitatis et eruditionis. Valeat Celsitudo Tua feliciter meque parentesque meos cum tota familia ut sibi commendatos habeat, obnixe oro. Eo mihi scribendi ad Celsitudinem Tuam intentum est, modo si tabellarium eundem, qui tuas nobis attulit, negligere nolo. Vale iterum. Lutetiae Parisiorum, anno 1543, 18 Aprilis. Celsitudinis Tuae addictissimus alumnus Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
11 | IDL 2681 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1544-02-01 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi, domino ac maecaenati suo perpetua fide colendo Salutem.
Varie sum affectus litteris Celsitudinis Tuae, dignissime Praesul, quantum enim recreatus munere, quo denuo studia nostra promovere dignatus es (viginti Ioachimicos dico, quos iterum avunculo huc mittendos annumerari iussisti), tantum perturbatus sum ea litterarum parte, quae valetudinis tuae etiamnum affectae, mentionem faciebat. Etiamsi non dubitem hunc dolorem mihi communem cum multis esse, tamen ob hoc potissimum animum meum angit, quod praesentium rerum statum non per transennam, quod quidam novarum rerum studiosi factitant, verum probe excussum intueri soleam. Video, quantum honoris, dignitatis, amplitudinis patriae nostrae accedat ex eruditione, eloquentia et prudentia tua. Video felicitatem civium meorum, quam illos beauit lenitas, mansuetudo et humanitas tuae administrationis, quibus tu ita fulges, ut si alius nobis ex omnibus exoptandus esset, quem conferre tecum possemus, non haberemus. Iure igitur reipublicae nostrae felicitatem passim praedicare soleo, quod nacta sit ducem non solum philosophiae studiosum, sed etiam, qui cum vetustissimis philosophis conferri posset, qui litterarum splendorem nequaquam in tenebris iacere passus est, sed in lucem proferens, quantum eo res(publica) adiuvari posse{n}t, suo exemplo declaravit. Vidi inde, Dantisce mi (nihil equidem auribus tribuam, dicam, quae ne illi quidem inficias ire audent, quibus minus dextrum de aliorum administratione solet esse iudicium), vidi, inquam, repperique, cum veluti postliminio e Germania reverterer, tantum urbanitatis, humanitatis, comitatis in patria nostra, tua provincia apud eos, quos reliquae nationes, ob caeli fortassis asperitatem, pro barbaris habent, quantum numquam in mentem venit optare. Nec mirum, domi habent, a quo discant, ad quem, veluti speculum quoddam, vultus, mores animumque totum componant ita, ut mihi nunc tandem ex tripode illud prolatum videatur: Scilicet in vulgus manant exempla regentum. Quod alibi Claudianus
dicit. Scilicet in vulgus manant exempla regentum, utque ducum lituos, sic mores castra sequuntur. Cui tu quantum tribuas, nescio. Ego certe singulos eius versus, singula testimonia, ne dicam, oracula puto.
Vale, mi Dantisce, vale et salue, pater amplissime. Aureliae in Galliis, Anno Domini 1543, 17 Novembris. Tuae Celsitudini addictissimus Eusthatius a Knobelsdorf | ||||||||||||
12 | IDL 2742 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Braunsberg (Braniewo), 1544-08-07 Manuscript sources:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni episcopo Warmiensi etc., domino, tutori ac patrono suo perepetua fide colendo Salutem dico. Diuturni silentii mei causa fuit, Praesul Reverendissime, continuus moeror, qui totam familiam nostram ita confecit, ut illi vix vitam reliquam fecerit. Cum enim tristissimus nobis accideret discessus tuus, quod in Celsitudinis Tuae praesentia et confugio plane omnes acquiesceremus, dolorem hunc exasperavit alius, longe gravissimus, qui tum omnes partes mentis meae, tum hanc maxime scribendi facultatem mirum in modum ms. immodum(!) ⌈in modumin modum ms. immodum(!) ⌉ praepedivit, ne dicam penitus ademit verissimumque illud tragici nunc experior: curae parvae loquuntur, ingentes stupent. Postridie enim eius diei, qui Celsitudini Tuae apud nos ultimus erat, patrem, quem quidem unicum uniceque dilectum habuimus, ad pristinam illam debilitatem, qua tenebatur, morbus occupavit gravissimus lethargoque simillimus. Qui eum ita oppressit, ut per multos dies, num viveret, dubitassemus, nisi stertens quidam halitus indi<c>tio etiamnum viventis animae fuisset. Tam graviter dormiendo multos exegit dies, ut eum a somno impotentissimo vindicare nulla ratione possemus. Apoplexias speciem fuisse puto, quod cum etiam per somnum plerumque dextram motitaret manum, sinistrum latus ita constrictum tenebat, ut membrum ea in parte corporis nullum loco moveret. Serpsit morbus is paulatim longius totumque complexus est, quousque sanctissimam Deo Optimo Maximo redderet animam.
Facile ominatur Celsitudo Tua, quis eo in luctu status domus nostrae, quae forma familiae maestitia matris ululatus pupillorum sit. Nihil tam miserum omnes putamus, quod non in nostram fortunam cadere videatur. Mihi quidem omnes molestiae labores pericula, quae hactenus subivi, levia prae hoc visa sunt. Haec una calamitas omnes molestias et aerumnas in se habere videtur, quas tamen longe gravius exulcerat voluntas tua mihi valde grata et minime nova, quod me ad te venire tecumque esse cupias, cui quidem quo minus paream pietas et observantia erga matrem obstat. Quam casus hic tam percusso atque abiecto animo reddidit, ut eam etiam vitae taedeat mortemque optandam putet, et quia in me speculam aliquam Tranquilliori animo abero, quamprimum Celsitudo Tua domum reversa fuerit, quod in te mater mihi plusquam carissima totaque adeo familia omnem spem praesidium fiduciam collocaverit. Sperat te ob mortem patris nihil de pristina in nos benevolentia omissurum immo etiam maiori tum vultu animoque viduam superinscribed⌈viduamviduam superinscribed⌉ miserosque asserturum pupillos, idque ut facias, te etiam atque etiam oro, dominum te quidem nobis fortuna dedit, tutorem patronum parentem te pietas tua ingeniumque fecit. Cuius si te numquam poenitebit, Deum Optimum Maximum eundem eademque tibi devinctum benevolentia perpetuo habebis. Cui Celsitudinem Tuam feliciter commendo, quam salvam et incolumem nobis quam primum reducat. Vale, primis facibus ad candelam haec scripsi, ob id ignosces negligentiae. Ex Heylsberga tua, anno hidden by binding⌈[o]o hidden by binding⌉ 1544, 5 Augusti. Tuae Celsitudinis addctissimus Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
13 | IDL 2949 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1546-04-16 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Warmiensi, domino ac patrono suo perpetua fide colendo Salutem cum obsequiorum humillima commendatione. Nihil dudum optatius mihi contigit, Reverendissime Praesul, dulcissimis Reverendissimae Paternitatis Tuae litteris, quibus prius a Celsitudine Tua, quam a reliquis cognoscerem, quam in partem cecidisset parrhsia litterarum mearum, cuius ita me dudum poenituit, ut nisi Celsitudinis Tuae innata quaedam erga me pietas, quae mihi quidem non iucunda solum, sed et admirabilis frequenter videri solet, perspecta fuisset, magno me maerore affecisset. Sed excelsum Tuum animum, propensamque in hominem nullius sortis benevolentiam mirari quam imitari facilius homini puto. Neque enim nova aut nunc recens nata est, quae me a primis unguiculis ita complexa est, fovendo lambendoque non secus quam ursa catulos solet, eo produxit, ut quicquid in me sit, id Reverendissimae Paternitati Tuae totum ms. lubenter reg. libenter⌈lubenterms. lubenter reg. libenter⌉ acceptum ferre et soleo et debeo. Quae quidem ita se semper erga me gessit, ut, quod ad altiora emergere hactenus non licuerit, fortunae potius quam vel meae negligentiae, vel Celsitudinis Tuae voluntati ascriberetur. Salutis enim meae progressuumque in bonis litteris rationem Celsitudo Tua semper habuit maximam: col written over r⌈rll written over r⌉orum et virium emolumenta si aeque Rhamnusiae cordi fuissent, iamdudum nihil laborassemus. Verum et haec se nunc magis propiciam exibet Tibique, Reverendissime praesul, domine ac patrone unice, ulterius in clientem suam munificentiam et liberalitatem explicandi aperit occasionem.
Nam cum sub hesternum crepusculum graviter venerabilis dominus Mauritius laboraret morbo, ut apparebat pestilentissimo, inter manus meas animam beatissimam Deo Patri commendans e vivorum contubernio maximo omnium dolore cessit, cuius animae Deus Optimus Maximus bene faxit, in eius locum cum ordinaria electione Reverendissimae Celsitudini Tuae una cum capitulo alium sufficiendi facultas sit egoque nonnullos ea in re mihi non difficiles patronos senserim, qui tamen si a Celsitudine Tua instigabuntur, proniores ad hoc reddentur. Reverendissimam Tuam Paternitatem obnixe, quibus possum modis, oro, ut semel inceptam benevolentiam hoc beneficio confirmet, ac ut prudentissimus quidam Apelles, qui caput et summa pectoris Veneris politissima arte perfecit, nunc reliquae parti
Tuae Celsitudinis suffragium efficeret, sed manus dolore victas vix duco. Dum enim haec maestus ex tam repentino amici funere scribo, irrumpit frater iunior Mauritius, quem hic apud me alo, ac clamitans, flens, eiulans hidden by binding⌈[lans]lans hidden by binding⌉ mortem fratris Sebastiani Dantisci defuncti nuntiat, quae me res iam dolore fractum et confectum pene exanimat. Nescio, an consultum sit hoc matri, praesertim si domesticis curis distringatur, detegere. Egomet quoque mereor, ne quid hauserim ex anhelitu domini Mauritii, a quo numquam discedebam, quod me in caeleste illud beatissimarum animarum consortium et domicilium brevi rapiet, faxit Christus modo feliciter. Valeat Celsitudo Tua, cui me ex animo commendo. Dat(ae) or Dat(um)⌈Dat(ae)Dat(ae) or Dat(um)⌉ in Fravenborgk, Anno 1546, Aprilis 14. Reverendissimae Paternitatis Tuae deditissimus verna et cliens Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
14 | IDL 6450 | Ioannes DANTISCUS to Eustathius KNOBELSDORF, before 1546-04-28 Letter lost | ||||||||||
Letter lost, mentioned in IDL 2957: Si cui parum spectata hactenus fuisset Reverendissimae Paternitatis Tuae insignis ac plusquam humana erga me animi propensio, dulcissimis Reverendissimae Paternitatis Tuae litteris cum ad me, tum vero ad venerabile capitulum, meo tamen nomine scriptis, effectum est, ut omnibus hominibus meridiana luce clarior redderetur. | ||||||||||||
15 | IDL 2957 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||||
received Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1546-04-29 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Warmiensi, domino ac patrono suo colendissimo et gratiosissimo Reverendissime in Christo Pater ac Domine, domine colendissime. Si cui parum spectata hactenus fuisset Reverendissimae Paternitatis Tuae insignis ac plusquam humana erga me animi propensio, dulcissimis Reverendissimae Paternitatis Tuae litteris cum ad me, tum vero ad venerabile capitulum, meo tamen nomine scriptis, effectum est, ut omnibus hominibus meridiana luce clarior redderetur. De qua dispeream, si non longe magis mihi gratulandum censeam, quam quod devinctus summa omnium voluntate Celsitudinis Tuae opera ad opimi beneficii praebendam pervenerim. Qua de re quod tam tarde scribo, quaeso, ne ingratitudini meae (vitio quo apud me quidem detestabilius nullum est) ascribatur, qui ita hactenus ab heredibus venerabilis domini Mauritii piae memoriae occupationibus variis distentus fui, ut respirandi vix esset facultas. Quibus abeuntibus illico me haec sacrosanctarum feriarum tempora exceperunt. Nunc porro una cum domino Achacio obeundum est visitandi munus hodieque itineri accingimur. Ob quod, ut laconicam hanc animi memoris refrictionem Reverendissima Celsitudo Tua aequi bonique consulat, vehementer oro. Dabo operam quam potero maximam, ne huius tui erga me beneficii memoriam ulla umquam tradat oblivio Deumque perpetuis precibus interpellare numquam desinam, ut Celsitudinis Tuae incolumitate mihi in hac nova dignitate frui quam diutissime liceat. Quem diu Cui Celsitudinem Tuam commendo feliciter. Data in Frauenborgk, 28 Aprilis anno Domini 1546. Reverendissimae Celsitudinis Tuae deditissimus ex animo Eustathius a Knobelsdorf | ||||||||||||
16 | IDL 6464 | Eustathius KNOBELSDORF to Ioannes DANTISCUS, before 1548-07-18 Letter lost | ||||||||||
Letter lost, mentioned in IDL 3408: Accepimus litteris Fraternitatis Vestrae adiunctam schedam debitorum mortui olim parochi in Lichtenow...; IDL 3420: Miserat superioribus diebus nobis venerabilis dominus Eustachius frater sincere nobis dilectus cartam quandam debitorum olim parochi in Lichtenow et, ut illa loco testamenti dicti parochi confirmaretur, a nobis rogavit. | ||||||||||||
17 | IDL 3408 | ![]() ![]() | ||||||||||
Manuscript sources:
Auxiliary sources:
| ||||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Eustachio Venerabilis Domine, frater sincere dil nobis dilecte. Accepimus litteris Fraternitatis Vestrae adiunctam schedam debitorum mortui olim parochi in Lichtenow, qui cum intestatus decesserit et debita ea cum bonis relictis superinscribed⌈cum bonis relictiscum bonis relictis superinscribed⌉ ad structuram ecclesiae, ad quam non superinscribed⌈nonnon superinscribed⌉ parochiani et non parochus sed parochiani on the margin⌈sed parochianised parochiani on the margin⌉ tenentur, conferri non possi written over u⌈uii written over u⌉nt, dictam schedam apud nos retinuimus et hortamur Fraternitatem Vestram, ut primo tempore etiam conscriptum inventarium omnium relictorum bonorum et pecorum ad nos mittat. Quo ex eo edocti iuxta officium nostrum commodam de illis dispositionem facere et ea in consuetos usus, in quos intestata bona sacerdotum con destinari solent, conferre possimus. Factura nobis on the margin⌈nobisnobis on the margin⌉ rem gratam Fraternitas Vestra. Quae bene valeat. Dat(ae) or Dat(um)⌈Dat(ae)Dat(ae) or Dat(um)⌉ ex arce nostra Heilsberg, XIX Iulii MDXLVIII. [1]Eustachio Venerabilis Domine, frater sincere nobis superinscribed⌈nobisnobis superinscribed⌉ dilecte. Accepimus litteris Fraternitatis Vestrae adiunctam schedam debitorum mortui olim parochis in Licthenow, quam cum que superinscribed⌈queque superinscribed⌉ pro testamento vel ultima eius voluntate susceptare nec confirmare possumus, utpote quod nec manus, nec sigillum testatoris illi sit additum, ob idque nobis suspecta est et post obitum eius conscripta videtur on the margin⌈ob idque nobis suspecta est et post obitum eius conscripta videturob idque nobis suspecta est et post obitum eius conscripta videtur on the margin⌉, eam igitur superinscribed⌈igiturigitur superinscribed⌉ Fraternitati Vestrae remittimus. Quam hortamur, ut primo tempore conscriptum superinscribed⌈conscriptumconscriptum superinscribed⌉ inventarium omnium bonorum, quae relicta quae dictus parochus post se reliquit, ad nos mittat. Ex quo edocti eam factu ordi facturi sumus de dictis> relictis bonis dispositionem, quae voluntati mortui voluntati et votis Fraternitatis Vestrae respondebit. Quae bene valeat. Dat(ae) or Dat(um)⌈Dat(ae)Dat(ae) or Dat(um)⌉ ex arce nostra Heilsberg, XVIII Iulii MDXLVIII. Accepimus litteris Fraternitatis Vestrae adiunctam schedam debitorum mortui olim parochi in Licthenow. Eam apud nos retinentes hortamur Fraternitatem Vestram, ut primo tempore etiam i conscriptum inventarium omnium superinscribed in place of crossed-out omniu⌈omniu omnium omnium superinscribed in place of crossed-out omniu⌉ relictorum bonorum et pecorum ad nos mittat, ut ex eo edocti dispositione quo, ex eo edocti, com iuxta officium nostrum commodam dispositionem de illis facere possimus. Quae bene valeat.
Datum ex arce ut supra.
[1 ] here two abandoned drafts of the letter follow, first of them crossed out |