List #2000
[Ioannes DANTISCUS] do [Bona Sforza]Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1538-11-26
Regest polski:
Dantyszek przeciwdziała oszczerstwom na swój temat, formułowanym w związku z podatkiem, przesyłając królowej [Bonie Sforzy] wysłany z sejmu grudziądzkiego list Rady Pruskiej do króla [Zygmunta I]. Podkreśla, że w Radzie dysponuje tylko jednym głosem, toteż nie może sam odpowiadać za kolegialne decyzje. Autorytet króla jest dla niego niezwykle ważny, lecz wobec niełaski królowej zgłasza gotowość do wycofania się z życia politycznego i zajęcia się jedynie sprawami diecezji.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Serenissima.
Quod iterum Serenissima Maiestas Vestra contra me inducta delatoribus et certe iniquissimis credidit, fero patienter. Ut autem Serenissima Maiestas Vestra, quomodo res contributionis hic institutae omni ex parte habeat, certam habere possit scientiam, mitto exemplum litterarum iis additum ad serenissimam maiestatem regiam ex conventu Graudentino a dominis consiliariis terrarum et civitatum Prussiae datarum, inter quos non amplius quam unam, ut vocant, vocem habeo, quemadmodum ali[us] quispiam illorum. Quomodo ergo mihi potest impingi, quod ego omnia hic regam et ex mea auctoritate disp[onam] solus?
Ex qua revera, si pro non male factis m[alus] audire debeo, ex hoc hic consilio exauctoratus [esse] velim distractusque a prophanis (quod omnes episcopi iurant) res curare ecclesiae mihi commissae. Quod si Serenissima Maiestas Vestra efficiet, rem mihi faciet apprime commodam et saluti animae meae necessariam careb[itque] ea molestia, qua ab adversariis meis toties t[ur]batur, et tum mihi omnis ansa in rebus publicis ad aulam scribendi adimetur. Qua in re non q[uam] speravi gratiam, verum indignationem et malam de me opinionem assequor. Velim hic adder[e] quanti serenissimi et clementissimi regis et domini mei dig[ni]tatem ac auctoritatem facio, maxime autem eius serenissimae maiestatis salutem, contineo tamen me, ne forte vel verbulo animum in me Serenissimae Maiestatis Vestrae exasperatum exasperem gravius, candoremque et innocentiam meam optima fide firmatam Deo meo committo.
Quem intime oro, ut Serenissimam Maiestatem Vestram quam diutissime sospitet prosperetque in omnibus.
Cui me humil[li]me commendo.
Ex Heilsberg, 26 Novembr[is] 1538.