[Magnifi]co Domino Ioanni Dantisco ... fratri ...

Mantuae

Salutem.

Nuper ad te scripsi et verbis exprimere non possum, quantum doluerim, quod neque de te, neque Bernhardo quicquam audirem. Ioannes Vitus rediens ex Mantua dixit se nihil audivisse de te, quod me summo dolore affecit, nunc vero commode rediit frater tuus. Senex noster laboravit summo in vitae discrimine, nunc tamen convaluit et abibit die Lunae. Gratulor tibi episcopatum. Forte ibi aliquando ego te <invisam> .

Venit huc in postis rex Danorum omnino conversus a Lutheranismo. Confessus et de novo obligatus iam parat ingressum in Suetiam vocantibus eum episcopis a Gustavo Erico expulsis. Cum caesare tractat de subsidio. Ego sum magnus effectus ex causa mala, iam totus cum caesare et Ferdinando, quibus placere incipit industria mea. Vide, quae sunt fata. Saltem hoc mihi peperit adventus huius regis.

Alii omnes recte valent. Principes sunt Augustae. Wilhelmus a Nassau nomine caesaris ivit ad Saxoniae ducem, interim nos haeremus hic ituri Monacum Bavariae. Omnia more solito. Negotium cum meis in lingua Gallica nondum expeditum, Latinum apud me est bestia maior, facit difficultatem.

Si forte tu es Venetiis, in L[e]one Albo est hospitatus quidam mercator, cui cum Iudaeis negotium fuit, et illi nomen Nicolao Fernandes de Antverpia. Persuadebis homini, ut ad me veniat habiturus commissionem plenariam, quae illi non poterit non summo emolumento esse. Si non est in Leone Rubro, est in Albo, non enim satis memini. Cauponi nomen est Michaeli Bruinstein. Venies autem omnium exspectatissimus, qui advenire umquam potuere.

Litterae quaedam ad te in manus meas fuere missae. Unas aperui, prout videbis, periclitaturus, an celeritatem res postularet. Boni consule, feci enim id consilio illustrissimi marchionis et Valdesii. Senex, dominus de Nassau, omnes avide de te sciscitati sunt.

Veni, veni, veni.

Ex Insprugk, XXVII-a mensis Maii anno XV-c XXX.

Tuus, quem nosti, Cornelius Duplicius Scepperus