Nobili Domino Fabiano a Damarau, regiae et reginalis maiestatis Poloniae apud caesaream et catholicam [maiestate]m nuntio, amico carissimo

Mi carissime Domine Fabiane.

Si bene vales, ubicumque sis, nihil mihi potest esse gratius. Ego, Deo gratia, recte valeo, translatus hinc tandem post mortem reverendissimi olim domini Mauritii ad ecclesiam Varmiensem, quo intra paucos dies me conferam. Ob canonicatum meum, quem tibi reservaturum me sum pollicitus, multas patior molestias, maiestas enim regia a reverendissimo domino episcopo Cracoviensi Regni cancellario inducta, ut illam doctori Hosio, reginalis vero maiestas, ut Raphaeli a Conopat resignarem, litteris suis apud me egerunt. Liberavi tamen me a reginali maiestate, rescribens me tibi promisisse, qua in re nihil est reluctata. A reverendissimo domino Cracoviensi nondum me extricare potui, ad quem igitur et in aliis meis negotiis fratrem meum Bernardum misi. Quid ille proficiet, tibi scribet. Iniunxi etiam ei, ut a reverendissimo domino Vladislaviensi ordinario tuo dimissoriales — ut vocant — quibus accolitatum suscipere possis, obtineat, sine quo tibi resignare non licet. Utcumque res cadat, tu tibi de me persuade, quod tibi in omnibus, in quibus possum, sum benefacturus, nullumque non movebo lapidem, ut te cum primis canonicum Varmiensem habeam. Praeter eas, quas de mense Iulii ad me dedisti ex Genua, nullas a te vidi. Cura, si me amas, ut crebrius et copiose ad me scribas. Duxit in coniugem dominus Iacobus Gracianus Ioannicam, quod tuae paternae curae incumbit. Quomodo haec res et alia omnia in Hispaniis habeant, me abunde redde certiorem. Bene vale et sospes aliquando redi.

Ex castro meo Lubaviensi, XVI Novembris MDXXXVII.

Ioannes episcopus Culmensis et postulatus Varmiensis manu mea scripsi