Letter #1276
Mauritius FERBER to Ioannes DANTISCUSHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1535-02-10
| received [1535]-02-12 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Reverendisimo in Christo Patri et Domino, domino
Reverendissime in Christo Pater et Domine, frater et amice in Christo carissime et plurimum observande.
Salutem et omnium rerum felices successus.
Quinta huius redditae mihi fuere litterae Reverendissimae Dominationis Vestrae per aurigam meum, habentes exempla legationis suae ad Gedanenses inclusa. Audiveram quidem de ea antea et non pridem. Non tamen ita severa est, ut mihi tunc relatum erat. Est enim congesta, meo iudicio, debitis rationibus et non usa est regia maiestas in ea saevitia, sed lenta severitate et admonitione.
Quid enim ego cum gentilibus meis ea in re egi, explanabunt litterae his inditae, quas ideo mitto, quo se tanto pronius in commisso negotio valeat Dominatio Vestra Reverendissima resolvere. Solebat olim senatus ille solemnes processiones et rogationes, vallatus satellitibus, albis baculis gestantibus, veluti in maiestate sequi, sequebantur patricii, deinde populus, depost plebeia turba parique solemnitate ad offertoria incedebant, Deo honorem debitum et parocho suum stipendium offerentes. Nunc vero is honor et maiestas pessum ivere et cuncta divina officia cum caeremoniis derisui et despectui habentur. Exinde finito sermone, mox primores fugiunt ecclesiam et, si casu nonnulli permaneant, levato sacramento Eucharistiae occulunt, ne videant Servatorem suum oculos, et proferunt talia nefanda verba, quae exhorreo, quo cogitem, taceo, scribam. Proinde plurimum metuo, quod Deus, quem non venerantur nec observant, ne non eos vicissim prosperabit, sed flagellum severitatis suae ex alto in eos mittat et nos ob vicinium et tolerantiam etiam mulctabit. Ipse enim Deus meliora, rogo, praestare dignetur, quam sperandum sit, qui potens est.
Quae mihi per fratres nonnullos obiecta sunt, ex diuturnitate aliquantula callum firmarunt. Timebam, mihi tale quid eventurum, non enim ausus fui eum articulum litteris non inserere. Sed arbitratus, quod non sine causa factus esset, reminiscens ea, quae Tergevitz aliquando protulit Vestrae Reverendissimae Dominationi in aurem secretam etc. At cum in adversis rerum humanarum condiciones revolvo et recte penso, ac si singulas iniurias persequi statuerem, potius mihi quam iniuriatoribus meis nocerem, ferre itaque iniuriam aliquantulum possum, ignominiam autem infamiamque et denigrationem honoris nequaquam possim, nec velim. Praestolor igitur nuntium meum a maiestate regia, quae si non pertinenter ad schedam, quam litteris consiliariorum, uti proximis litteris meis Reverendissimae Dominationi Vestrae mentionem feci, inclusi, respondebit, arctabor tunc eo alium mittere nuntium rogareque regem, quo mihi documentum veritati praestet, quod sua maiestas, quia honestum peto, mihi insonti non denegabit, spero.
Ea propter et Vestrae Reverendissimae Dominationi, quod me solatur, et mihi pro sua possibilitate assistentiam non modo verbis, sed et re, et opere offert, illi ago gratias, quas possum maiores. Me vicissim Vestrae Reverendissimae Dominationi in cunctis adversitatibus suis et talem, et parem sibi non modo lingua, sed et brachio, ubi liceat, pugnantem exhibebo.
Male hoc tempore a saecularibus sumus habiti et visi, qui nos, si modo et magis valerent, non solum obloqui, decipere et fraudare pium putant, sed Deo, si etiam trucidarent nos, obsequium praestare posse arbitrantur.
Cum haec scriberem venit nuntius meus ex Wilna, adferens de et super litteris consiliariorum responsum, quod hoc inclusum exemplatum mitto, quod Vestra Reverendissima Dominatio illis, quibus hoc scire congruit, patefacere potest.
Super eo pro nunc nihil video, nisi in proximo conventu conferendum. Ego etiam in iterum mittendo nuntium, uti supra memoravi, quousque a domino Zcema super criminationibus meis obtineam responsum, quod hactenus non praestitit, prout alter etiam agit cum Reverendissima Dominatione Vestra, supersedebo.
Asserit nuntius meus, quod Mosci tres arces in Lithuania obsident, inter quas unam nominat Polotzka. In qualibet circumventione habent exercitum ultra XX milia. In hoc bello domini Lithuani aliud hactenus non egerunt, quam quod in se excitarunt crabrones. Dii bene vertant. Alia non habeo.
Me Vestrae Reverendissimae Dominationi commendo, ac ut me suo solito amore et favore prosequatur, et a saeculo in saeculum incolumis et fel[ix] vivat, percupio.
Ex castro
Reverendissimae Dominationis Vestrae totus
Postscript:
Litterae dominorum Gdanensium responsales ratione fratris Pancratii contionatoris eorum etc., nescio quo incaute reposui, quod nunc diligenti indagine quaesivi, eas rursus invenire nequeam, igitur etc.
Regium responsum iam ad dominum palatinum Margenburgensem ac castellanum Gdanensem extrudi.
Ex litteris affinis mei Iacobi Reszc.
Gnediger herre. Es ist worhafftig, das der herczog von holsten dy pauren geslagen und dy capitaner hengen lossen. Alles, was der herczog thut, gschit dem grafen von assaw czu gutte, der das freulein von denmarken haben sol. Es sol uf oculi ein tag czu hamborg werden, aldo werden sein der herczog czu holsten, der graff von aldenburg, dy rethe von Denmark und etliche stete aus meissen und hessen und des keisers botschaft czu vorhoffen, das do dy sache werde beigelegt. Damit dy rustung des XL schiffe in hollant und viel blutsturczung und jommer moge verbleiben. Der Keiser sol sich vortragen haben mit dem lantgrafen von hessen und ihn gemacht zum obersten hoptman uber das Kriegsvolk in deutschen landen. Der keiser komt aber nit dis Joer in deutschlant theurung halben, dy do ist in deutschen landen nemlich bey ausburg und dorine her goth verleihe seine friede uberal.