AAWO, AB, D. 19, No. 17_3

Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Varmiensi, domino observatissimoo

AAWO, AB, D. 19, No. 17_1

Reverendissime Domine, domine colendissime.

Officiosissimam servitutis meae commendationem.

Summis precibus a Reverendissima Dominatione Vestra peto, ut, quod sponte sua factura est, persuadeat diligenter s(erenissimae) or s(acrae)⌈s(erenissimae)s(erenissimae) or s(acrae)⌉ maiestati regiae, quandoquidem excessit e vita reverendissimus dominus Posnaniensis, ut habere velit rationem domini vicecancellarii. Quem ego, ut verum fatear, Praemisliensem quam Posnaniensem episcopum renuntiari malim, quod verear, ne munere vicecancellarii spolietur, si sit maiorem episcopatum assecutus. Verum id iudicio Reverendissimae Dominationis Vestrae. Quo dignior est, quo melius meritus, hoc a nonnullis maiore studio elaboratur, ne dignitatis, ne meritorum suorum fructum capiat. Sed de his satis, metuo namque, ne abrumpere cogar epistulam, quae etiam mihi causa fuit inde incipiendi, quod mihi maxime cordi fuit.

Venio nunc ad ea, quae scripsit Reverendissima Dominatio Vestra, ut si potero, respondeam ad singula. Quod iubet a me syngrapham confici ad instar eius, qua pro me fidem suam Alexandro obstrinxit. Id certe facturus essem libenter, sed exemplum syngraphae Reverendissimae Dominationis Vestrae ad manum non habeo, quin etiam misisse mihi iam videor, neque videor solum, sed ita esse memini. Mittam nihilominus aliam, ut primum Cracoviam rediero, quod futurum est, Deo bene iuvante, intra dies quindecim. Quamquam istae syngraphae dicuntur nullius esse usus. Neque enim per syngraphas fieri cessio consuevit, sed eam coram publico notario facere necesse est instrumentumque cessionis conscribi et procuratores ad cedendum constitui. Quod quidem factum a me fuit, miseram enim instrumentum, in quo procuratores constitueram, qui cederent meo nomine litium expensis, atque eiusdem generis instrumentum ab Alexandro mihi dari postulabam. Sed ea ratio nescio cur illi AAWO, AB, D. 19, No. 17_2 non placuit. Vereor, ne quid monstri alat impostor iste hidden by binding⌈[iste]iste hidden by binding⌉. Sed si quid coeperit, dabo operam, ut eum satietas capiat istarum litium. Satis commendatus est per hidden by binding⌈[per]per hidden by binding⌉ maiestatem regiam pontifici et cardinali, sed multo factus est illis commendatior litteris maiestatis reginalis hidden by binding⌈[alis]alis hidden by binding⌉ sollicitante palatinide Conopaczki. Quae in eam rem hidden by binding⌈[m]m hidden by binding⌉ dicitur prorsus incumbere, ut exterminetur ex ecclesia atque sacerdotiis omnibus spolietur. Ita futurum est Deo bene iuvante, ut ipse exedere cogatur, quod aliis intrivit. Malos male hidden by binding⌈[le]le hidden by binding⌉ perdet Deus.

Supervacaneum esse puto rogare Vestram Reverendissimam Dominationem, ut me in cantoriae possessione tueatur, cum id hidden by binding⌈[id]id hidden by binding⌉ procul dubio summa sit alacritate factura. Qua re ex devinctissimo reddet me sibi devinctiorem. Cessi iure, quod reliquum habui nominationis meae, sed vereor, ut sit aliquid reliquum. Curae tamen futurum est domino vicecancellario, ut ne sit inutilis ista cessio. Non licet plura, ut maxime vellem. Hesterno die, antequam discederemus Cracovia, allata hidden by binding⌈[lata]lata hidden by binding⌉ sunt iterum horrenda nova de ingenti Tartarorum hidden by binding⌈[m]m hidden by binding⌉ et Turcarum exercitu. Deus nos tueatur et servet.

Quem precor, ut Vestram quoque Dominationem qua hidden by binding⌈[ua]ua hidden by binding⌉m diutissime servet incolumem. Cuius me gratiae, favori patrocinioque commendo.

Ex Boliechovice, 6 Idus Maii 1539.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor deditissimus Stanislaus Hosius cantor et canonicus Varmiensis