BCz, 1599, p. 60

Reverendissimo in Christo Patri, Domino, domino Ioanni Dantisco Dei gratia episcopo Varmiensi dignissimo [...] paper damaged⌈[...][...] paper damaged⌉ri meo observandissimo

BCz, 1599, p. 57

Reverendissime in Christo Pater, Domine, domine fautor mi observandissime.

Mei significationem et illi utramque salutem et illam celsam benedictionem.

Puto mihi feliciter cessisse, quod is nepos Paternitatis Tuae casu ad me declinaverit, quem dum hoc oppidulum hospitio non dignatur ob interdictum pestis, ad me ipse venit. Quem excepi gratissimus ceu P... illegible⌈...... illegible⌉ hospitem evangelicum, cum iste nepos Reverendissimae Paternitatis Vestrae dignissimus, Deo benevolente illi simillimus, tum, quod sit adulescens optimae indolis, prudens, modestus et benignus, cuius parem ea tempestas rarum habet. Requirebam, si quo egeret tot annorum peregrinus, quod ego hic praestarem. Nulla, respondit, re, sola gratia divina et benignitate avita Paternitatis Vestrae Reverendissimae, quaem illum multis bonis iam iuvit adiutoriis formatum, melius non reliquet, etsi virtuti suae et ingenitae probitati nihil accedere potest, sed quae illam consequuntur, multa tribuuntur tanti viri... illegible⌈...... illegible⌉ praesidio et beneficio. Quod futurum et ego omnino spero, et ille nequaquam dubitat.

Audio non libenter, sed cum animi amaritudine, serenissimos principes nostros, regem atque reginam, nescio quod gravare et indigne reputare adversus Paternitatem Vestram Reverendissimam. Non adeo miror de regina, cuius novi naturam et mores, sed quid moverit regem nostrum prudentissimum, non facile credulum, hoc demirari non sufficio, si quid ad superinscribed in place of crossed-out ex⌈ex ad ad superinscribed in place of crossed-out ex⌉ animum written over animo⌈animo animum animum written over animo⌉ admiserit adversus Paternitatem Vestram Reverendissimam, ita benemeritam, ut paucos admodum haberet sui tam observantissimos. Puto Paternitatem Vestram sui non immemorem, ut ita patiatur infamari et calumniari malevolentia invidorum. Quandoquidem illam Dominus Deus semper servavit fide, virtute et fama ubique celeberrimam atque incolumem etiam ab annis tenerioribus, nunc virum tot annorum felicem et iam senem non admittet inficiari aut labefactari, et tamen vult tentari iuxta illud: fili, accedens ad servitutem Dei sta in iustitia et timore et praepara animam tuam ad temptationem etc. Sed ne nos inducas in illam etc.

BCz, 1599, p. 58

Certum est, quod recto et puro viro nulla durior iniuria ipsa calumnia vel contumelia, praesertim apud illos, de quibus quam optime sit meritus. Qualem neque passus est indefensus Iheronimus Anachoreta, sed rursum Domino Deo nil tam carum et acceptum, quam si quanto magis innocentes, tanto plus constantes patienter feramus et maledicta aliorum nostris benedictis vindicemus. Illudque Cathonicum seu catholocium(!) potius anteponamus: dum recte ac pie vivas, non cures verba illorum, sed quis est hic et laudabimus eum.

Reliquum est, ut me suum amet Levicium, sciens a me illam non amari solum, sed et diligi plurimum, observari et venerari, totumque illi meis orationibus propitiari, quidquid foret optimum tam in via, quam in illa caelesti patria, quam iam vetuli ambimus.

Nescio quid immutavit animum domini Bernardi sui fratris amantissimi, quod iam fere perpetuo biennio disponit se ad me venturum, quem toto studio ac desiderio hic operior, et numquam venit. Venissem ipse, si tantum gratus illi forem, quantum ille mihi. Rogavi illum et de equo admissario grandi quanticumque solvendus foret, dummodo haberet radicem nigram, altos pedes et ipse cuiuscumque pili, sed mallem cani alias pomorum similis. Commonefaciat illum Paternitas Vestra Reverendissima sui promissi memorem. Ego hic tale nil habeo, quod mittam, praeter cordis et animi integerrimum affectum, et hunc sincerissimum.

Agrestibus omnibus abundamus, oleribus, radicibus et fungis ac cepis, quorum copiam ubique audimus, si ista istic non forent(?), mandarem currum grandem et gravidum Vestrae Paternitati Reverendissimae, BCz, 1599, p. 59 vel si quid aliud foret, quod Suae Dignitati mea paupertas praestare posset, iubeat et exigat confidenter, non amittet perpetuo mens mea suae bonitatis imaginem, non labetur de pectore vultus.

E Czer(vens)ko. Valeat feliciter.

E Czer(vens)ko, die Sabbati 5 Novembris 1541.

Vestrae Paternitatis Reverendissimae humilis et devotus capellanus Ioannes Levicius D(ivin)a p(rovidentia) abbas Czervensis