Reverendissimo domino, domino Ioanni episcopo Culmensi, apud sacram caesaream maiestatem regio oratori, amico [tamquam] fratri carissimo

Reverendissime domine, amice tamquam frater cmharissime ac honorande. Salutem et omnem felicitatem.

Lectis litteris Reverendissimae Dominationis Vestrae proxime ad me datis intellexi, quam gravi molestoque animo fert exilium hoc. Doleo profecto et ipse ex hoc non modice et proinde illico accessi principes nostros et declaravi animum, simul et necessitatem Reverendissimae Dominationis Vestrae, supplicans, velint maiestates illorum aetatis et impendii ac tam diuturnae et molestissimae morae benignam rationem habere et tandem tandem eandem revocare. At maiestates suae declararunt se nunc plurimum egere praesentia Reverendissimae Dominationis Vestrae in aula imperiali, brevi tamen illam rursum revocaturas. Sed hoc breve Vestrae Reverendissimae Dominationi longissimum ac molestissimum est. Utcumque tamen ego desiderio ac necessitati in hac parte Reverendissimae Dominationis Vestrae nequa[quam] deero, quin per omnem occasionem opportune et importune agam, ut tandem revocetur et nobis ac reipublicae nostrae Reverendissima Dominatio Vestra restituatur.

Ea, quae de rebus Prutenicis mihi scribere dignata est Reverendissima Dominatio Vestra, bene intellexi. Rogo, dignetur me talium rerum participem facere. Nova iucundissima habemus, quae et litteris regiis et reverendissimi domini episcopi Cracoviensis Dominatio Vestra Reverendissima cognoscet. Commendo me Reverendissimae Dominationi Vestrae. Quam optime et felicissime valere desidero.

Datae in arce Cracoviensi, die 3 Septembris 153[1].

Christophorus de Schydlowyecz castellanus et capitaneus Cracoviensis ac regni Poloniae cancellarius, Vestrae Reverendissimae Dominationis totus et, qu[i]dquid est, manu sua