Reverendissimo in [Chr]isto Patri et Domino, domino Ioanni [Dan]tisco episcopo Culmensi etc., serenissimi [P]oloniae regis ad caesaream maiestatem [ora]tori etc., domino meo honorandissimo

Salutem plurimam.

Litteras tuas ad me attulit Michael tuus octava, nisi fallor, mensis Martii. Dolui vero de recessu tuo, statueram enim omnino, sicut inter nos conventum fuerat, ad te venire Antverpiam neque opus fuit, ut verereris, ne mihi molestus esses, si vocares, nullus enim affectus meus privatus mihi impedimento esse possit, quominus me tibi impenderem. Sed haec ita sunt.

Imprimis scribis te a Fuggaris intellexisse caesarem Ratisbonae agere neque diu illic immoraturum, quae causa est, quae potissimum te compulit ad proficiscendum, sed de huius rumoris qualitate pauci melius iudicare potuissent quam ego, qui tam recens inde abii, non ut vulgus hominum facere solet, de aliquibus autem certior factus, aliorum multis de causis non ignarus. Proinde, quicquid est talium rumorum, quale sit aut esse vere possit, arbitror me scire et, ut ad te scripsi, quandocumque eo venturus es, sive priusquam ego, aut tardius, scio te inventurum aulam, qualis hactenus fuit.

De domino de Beveris nihildum audivi. Scripsi ad eum iam bis, tu semel, neque cuiquam nostrum rescripsit. Summa, quod ab eo petii, fuit, ut significaret, quo in loco convenire illum possem, nam in hac angustia temporis, quo domi sum mansurus, non adeo vacat Zelandiam, Brabantiam Flandriamque percurrere, nisi certus sim de loco, ubi invenire illum queam. Nisi rescripserit, ego non viso eo cogar redire ad caesarem, quod mihi non poterit non esse ingratum. De Gemma tuo aliud credidissem. Gaudeo, quod adhuc manserit Campensis, sed et hunc audio haesurum Coloniae Agrippinae, ubi si tu quoque mansurus es, nescio. Ego vero, nisi prius me caesar vocet, statui postridie Dominicae Quasimodogeniti recedere et celerrime ad vos proficisci.

Interea mitto ad te latorem praesentium, fratrem meum uterinum, quem statui apud me retinere, ut aliquid discat, sed quia tam celeris equitationis, quali ego utar, est insuetus et impatiens, ut miseriae assuescat et laboris, ratus sum expedire, ut in familia tua proficisceret[ur] Ratisbonam pedes, ne cuiquam sit molestus. Tantum a te impetrabo, ut cum aliis ire liceat illi. Commendavi illum interim Petro tuo dispensatori, utque iuvenem curis habeat; spero impetrasse. Forte ibi citius futurus sum quam tu, praesertim si apud reverendissimum dominum Leodiensem aut Coloniae es mansurus. Tunc illum ad me sumam et onere illius te exonerabo.

Novarum rerum hic nihil est. Uxor mea se addictissime tibi commendat cum sorore et familia. Catharinam filiam male habet febris. Marcus Laurinus recte valet sperassetque omnino adventurum te Brugas, nisi de abitione tua certiorem illum reddidissem. Paraverat autem vas fictile egregii operis, quo te volebat excipere. Si adhuc apud reverendissimum cardinalem es, me ipsius illustrissimae celsitudini humillime commenda et non abiturum ea insalutata me pollicere.

Et bene vale, Domine honorandissime.

Ex Brugis, XI-a die mensis Martii anno XV-c XXXII-o.

Reverendissimae Dominationis Vestrae humillimus inservitor Cornelius Scepperus