Reverendissimo Domino domino Ioanni Dantisco episcopo Culmensi, sererenissimi Poloniae [reg]is consiliario, domino mihi observandissimo

Reverendissime Domine, domine mihi observandissime.

Eram apud Valdesium nostrum, qui cum Granvella et Henricus Toletanus prandebant, cum forte de te mentio incidit, in cuius articulo ecce quattuor formosissimi equi ab imperatore exercitus serenissimi regis Poloniae caesari dono missi simulque Valdesio redditae sunt a te litterae. Quid quaeris? In ipso prandio et hora post nihil aliud, quam de te singularique probitate et industria tua praedicatum fuit tanto omnium consensu, ut facile homines cognoscerent totam caesaris aulam summo Tui desiderio teneri. Laetor adventum istuc tuum incolumem fuisse et regibus tuis gratissimum. Utinam cetera ex sententia succedant, quod spero ita casurum. Quod ad rem publicam attinet, scito caesarem cras aut perendie summo mane ad castra iturum. Vastus iam cum peditatu Hispano est circiter Viennam ad X lapidem, miles Italus omnis tam pedes, quam eques in Germania est. Equitibus levis armaturae praeest Ferdinandus Gonsagius, item Pannoniis. Campegius legatus abiit valetudine, cuius loco Medices cardinalis, summi pontificis nepos ex fratre designatus est. Ex Italia nihil novi ab Hispanis. Fonsecae occasum heri intelleximus. Antonius Leyva hic apud nos summo hon[ore] habetur. Huius auctoritas in re bellica plurimum apud c[aesarem] valet. Venetus orator hunc litterarum fasciculu[m] mihi ad te dedit.

Tu bene vale et me, ut facis, m[ultum] ama.

Ex Ratisbona, IIII Kalendas Septembris MDXX[XII].

Reverendissimae Dominationis Tuae servitor Camillus Gilinus

Reverendissimo Domino Ioanni Dantisco, episcopo Culmensi et serenissimorum regum Poloniae consiliario etc. domino et amico honoratissimo

Ubi fuerit

Dantisco, viro clarissimo, plurimam salutem.

Quam laetor ex his, qui istinc veniunt, intellegere te et valentem esse et solita hilaritate uti otioque litterario summeque factum divitem non Stoicorum more, sed a regibus tuis prolixe acceptum et ut virtus probitasque tua postulabat, maximis sacerdotiis auctum. Haec tibi incepta Deus fortunaret, volo. Moriar, si quicquam hoc tempore magis cuperem quam apud te triduo esse, hospitem enim minime edacem haberes, sed mult[orum] verborum, plura quippe essent quod communibus studiis, quae de re publica disputaremus. Pratus, cui a caesare demandata provincia est ducis mei traducendam in Italiam, impense me rogavit, ut in mortem albi falconis Mariae reginae more nostro Romano inscriptiones facerem. Volui principi viro morem gerere; harum exemplum ad te mitto, quae si tibi arriserint, nec oleum aut operam me perdidisse existimabo.

Quod ad rem publicam attinet, rerum capita perstringam. Pontifex bonus ille, quem nosti, Massiliae apud regem Gallum fuit, Aurilianensi duci neptem despondit; conventorum arcana ignoramus, verum pro comperto nobis est multa scelerate eos contraxisse, quorum exitus praeteritos sequetur. Anglus de more insanit, interdicta pontificis neglexit, illum schedulis Simoniacum et bastardum appellavit. Haeresim Lutheranam, quod pace bonorum dictum sit, in regno suo debacchari permittit. Quae in Germania per Christoforum tuum ducem et eius favitores moliantur, ex aliis melius intelleges. Caesar peractis Citerioris Hispaniae conventibus Caesaraugustam contendebat, compressa uxore, fertur enim ad sescenta milia ducatorum coegisse. Ab Indis nuntiatur provinciam, nescio quam, nuper ab Hispanis cognitam, dare caesari multas auri miliones. Ab occasu Valdesii, eius curia illis frigebat, negotiatores in diem trahebantur. Quid quaeris et Tibi gratulor et mihi gaudeo, quod longe gentium absimus. Huc bre<v>i Scepperum ex Hispania redeuntem exspectamus. Utinam secum afferat, quod ex usu Romanorum regis et rei publicae Christianae sit.

In Italia tranquilla nunc omnia. Proximis diebus Galeotus Picus Concordiae comes Franciscum Mirandulanum principem, virum undecumque doctissimum, patruum suum, et Albertum fratrem patruelem, Francisci filium, quem multoties convivam domi tuae habuisti, occupata proditione Mirandula iugulavit. Haec sunt, quae te scire impraesentiarum volui. Tu vale et Gilini tui memor esto. Iterum vale.

Bruxellis, VIII Kalendas Februarias MDXXXIIII.

Reverendissimae Dominationis Tuae servitor ... Camillus Gilinus

Ardea praepetibus percurrens aera pennis,
luserat in vitreis ambitiosa vadis
et caelo fugiens, properantis nescia fati
est aquilas dominae ludificata meae;
consequor hanc, sensim praetervolat illa superne,
insto iterum, magni ad templa superba Iovis.
Cum resupina gemens rostro me excepit acuto
incautam, fato sum moritura pari.

Aliud

Haec, quam suspicis hospes sacra Iovis ales, pennis
Albissimis rara, rarissimae principis delicias
Dum summo caelo ardeam insequitur, infelix fatum
Ab reluctante rostro tandem superba cadens excipitur
Atque simul ambae uno ictu occidunt,
Mariacaesaris soror et Ludovici Pannoniorum
regis matrona.

Amico Suo Praestantissimo