Reverendissimo atque magnifico Domino, domino Ioanni Dantisco, episcopo Culmensi, [serenissi]mi regis Poloniae oratori etc.

Reverendissimo Domino Ioanni Dantisco, episcopo Culmensi etc. Alphonsus Polo Magister sacrae theologiae etc. salutem plurimam dicit.

Cum Iacobo Gratiano Aldereto, caesaris secretario intercedit mihi magna amicitia et familiaritas, quem vehementer amo propter bonos mores et eruditionem insignem, is divinitus monitus, ut credere est, cum filiam tuam uxorem ducere decrevisset, et a me super hac re sententiam sciscitaretur, non potui non probare consilium iuvenis Christiani et amici, ipse ego tibi amicissimus, hortarique, ut quam primum id, quod animo destinasset, exequeretur. Itaque festo divi Petri, vocatis amicis in domum Fuggarorum, Deo auspice, hilaris et lubens per manus episcopi Palentinensis et meas illam sponsam accepit, non modo sine dote, sed auro et gemmis, et serico sua impensa adeo ornatam, ut ditissima uxor videri possit. Tanti apud illum dignitas tua et memoria antiquae amicitiae inter vos olim contracta fuit. Quare non deceret gravitatem et humanitatem tuam non respondere iuvenis liberalitati. Qui, praeterquam ipse per se satis valeat et possit, ab Augusta et omnibus magnatibus Hispaniae propter munus, quo fungitur, amatur et habetur in pretio, saltem stipendium regis Poloniae, de quo omnes ad te scribunt, dare operam, ut hic habeat, quandoquidem nemo in hac aula aeque bene negotia a serenissimo rege mandanda exsequi poterit.

Et valeat felicissime Reverendissima Dominatio Tua.

Vallisoleti quarto Idus Iulii 1537.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Tuae servulus et capelanus Alphonsus Polo Doctor, Canonicus Conchensis

Ioannes etc. Dei gratia episcopus Culmensis, administrator Pomesaniensis et ad episcopatum Varmiensem postulatus, Eximio Domino Alphonso Poli sacrae theologiae magistro salutem plurimam dicit.

Facis tu quidem amice, quod tantopere nobis eruditum dominum Iacobum Gracianum cum eius sponsa commendas. Maxime autem ex Christiana pietate fecisti, quod tu ipse matrimonium hoc inter eos conciliaveris firmumque reddideris, quod utrisque faustum felixque esse precamur. Non potuit tamen nobis ab omni placere parte, quod nostra ea in re sententia non expectata conclusum sit. Utcumque tamen res , vel etiam fortuito, habuerit, quae facta sunt, rescindere neque si possemus, cum sic Deo volente acciderit, vellemus, neque si vellemus, possemus. In eo itaque eventu, postquam legitime consumatum fuerit, Gracianus noster, quantum in nobis est, suo tempore favoris in se nostri propensionem sentiet. Ceterum de stipendio quod scribis, quid nobis sit visum ex ipso Graciano cognosces. Bene vale.

Datae ex castro nostro Lubaviensi in Prussia, XVI Novembris MDXXXVII.