Dies haec Quadragesimae
“Oculi” sollemnis dicitur,
Quibus cor mundum te videt,
Si, Christe, te lumen tenet.
Te non videbit restio,
Impostor, lurco, ganeo,
Cupediorum baiuli,
Malae nec vitae ceteri;
Qui serviunt libidini
Et omni foedo crimini,
Luxu gulaque perditi
Vitiisque cunctis obruti;
Deusque quorum venter est,
Carnes vorantes temporis
Non servato discrimine,
Per te dato vel ordine.
Surdos, mutos, caecos simul,
Tuis et a iussis procul
Aversos, hos iam possidet
Pluto, servos et obtinet.
Quoscumque tales repperit,
Mox occupat nec respicit,
Foris quid labris exeat,
Intus si vita discrepat.
Cum sanum dogma spernimus
Legis tuae, surdi sumus;
Tum sic nos prorsus implicat,
Auris ne mentis audiat.
Hinc mutos ad preces facit
Et cogitatus suggerit,
Quibus vagi discurrimus
Et vanitates quaerimus.
Plerosque caecos efficit,
Eos videre non sinit,
Animae quae sint salubria
Ad teque perducentia.
Hunc hostem, Salvator pie,
Procul, precamur, eice
A nostris longe finibus,
Ne sit nobis conterminus!
Ne cum se nequioribus
Domum, mundatam scopulis,
Nostram subintret denuo;
Hoc solve nos periculo!
Illius arma diripe
Vinctumque semper supprime,
Nobis ne possit amplius
Fractis nocere viribus!
Ergo voces attollimus
Ex intimis praecordiis,
Sicut de turba fecerat
Mulier, quae te laudaverat
Dicens: “Beata sunt ea,
Quae te portarunt, viscera!
Beata sunt et ubera,
Quae suxisti, purissima!”
O Christe, nostro pectori
Tuum verbum fac inseri,
Ut illud nobis haereat
Bonosque fructus afferat!
Hinc ut beatitudine
Tecum fruamur, quam tuis
Promisisti fidelibus,
Verbum tuum servantibus.
Hoc, Fili, praesta, virginis,
Tui per vires nominis,
A daemonumque callidis
Nos libera versutiis! Amen.