Magnifice Domine, Amice carissime et honorande. Salutem Magnificentiae Vestrae et omnem precor felicitatem.

Cum nuper in tot turbis et negotiis Cracoviae occupati commode inter nos convenire non potueramus, maxime in eo, quod pertinet ad colloquium habitum a Magnificentia Vestra cum illustrissimo domino Ioanne Alberto marchione Brandenburgensi, cum legationis munere Magnificentia Vestra apud caesaream maiestatem fungeretur, non potui mihi temperare, quin hinc ea de re Magnificentiam Vestram amice commonerem. Quandoquidem idem illustrissimus princeps de hoc cum Magnificentia Vestra habito colloquio me per litteras suas certiorem reddidit a meque pro iure mutuae nostrae amicitiae , quam in aula caesaris, cum ex urbe in Hispaniam applicuisset, mecum per quinque continuos annos contraxit, impense postulavit, ut Magnificentiae Vestrae de promissa ad serenissimam maiestatem regiam intercessione mentionem facerem et, si quid ad eandem possem adminiculi, praestarem. Quantum se mea facultas ad impetrandum quidpiam a serenissima maiestate regia extendit, non est Magnificentiae Vestrae incognitum. Si quid ad id, quod ab avunculo suo nepos petit, suffragium meum valeret, vel si sic Magnificentiae Vestrae videbitur, quod forsan sit valiturum, praescribat: impartam non gravate. Princeps enim iste, non solum quod cum serenissima maiestate regia sanguinis necessitudine coniunctus est, verum etiam quod serenissimae maiestati regiae me praesentissimo teste libenter inservivit semper – idipsum et Magnificentia Vestra testabitur – non parum gratiae a serenissima maiestate regia promeruit. Cuius ratione pensio certe aliqua bono huic principi et ex sorore nepoti a maiestate regia deberetur, quae vel beneficio aliquo ecclesiastico compensari posset. Ea in re si quid Magnificentia Vestra effecit vel adhuc mea adhibita opera faciendum putat, ipse, iuxta hoc Virgilianum, “subibo humeris nec me labor iste gravabit”, modo mihi Magnificentia Vestra, quid per me fieri velit, designet. Hunc ego principem multis apud Magnificentiam Vestram laudibus extollerem , estque inter omnes, quos umquam aut vidi, aut novi, pro innumeris eius virtutibus laudatissimus, nisi certo compertum haberem, quod eum Magnificentia Vestra abunde noscat, virtutesque eius non inexploratas habeat. Quapropter a Magnificentia Vestra rogo plurimum, quantum potest, apud serenissimam maiestatem regiam votis eius faveat, meque de omnibus, quo in cardine haereant, ut certo rescribere possim, certiorem reddat Magnificentia Vestra, quam diutissime et prosperrime valere et vivere cupio ex animo.

Datae Lubaviae, XVI Martii MDXXXVII