Reverendo et Excellenti Domino [Io]anni Dantisco episcopo Culmensi, [se]renissimorum regis et reginae [Poloniae] apud caesaream maiestatem [Orato]ri, domino meo observandissimo

In curia caesareae maiestatis Augustae

Reverende, Excellensque et Humanissime Domine.

Quem maioribus nostris quondam morem fuisse comperio, qui si quando eorundem patronis et dominis felicitas aliqua sive dignitas accessisset, congratulaturi feliciaque et fausta omnia apprecaturi veniebant, hunc eundem imitari ex animo decrevi. Itaque cum mihi per litteras reverendissimi domini electi et domini Cornelii proximo cursore innotuisset non nihil dignitatis et splendoris Excellentiae Vestrae accrevisse, gavisus sum revera ex animo, neque statui omittendum, quin ominis eam apprecationem meam notam facerem, tametsi neque ea tanti momenti est, neque ego is, qui exiguitate mea adferre quicpiam eidem honoris queam. Id tamen possum: animum hunc atque hanc propensitatem Excellentiae Vestrae testatum facere, quam ut in bonam partem capiat, etiam atque etiam precor.

Rerum novarum admodum parum apud nos sunt, nisi quod regem Franciae viduam Portugaliae dominam Leonoram quinto mensis huius in uxorem legitimam duxisse et caerimonias omnes Burdegale magno apparatu celebrasse ferunt. Serenissima domina Marguarita cum aliquot primatibus est hic Mechliniae. Serenissimus rex Daniae Lirae, et proles eiusdem Mechliniae aduc in bona valetudine, Deo gratia, conservantur sperantes meliora. Convivae quondam Excellentiae Vestrae Summergotz et Michahel in speculo vivunt ut olim vita priori Epicurea. Utque prioribus meis litteris Excellentiae Vestrae de quodam meo negotiolo, quod dominus Cornelius apud maiestatem caesaream asumpserat, scripsi, in quod eandem Vestram Excellentiam, suam commendationem scilicet et promotionem, apponere precatus sum obnixe. Qua propter denuo iterum atque iterum rogo et obtestor, ut eadem pro sua innata benevolentia et humanitate id ipsum efficere et apud caesaream maiestatem promotum me habere dignetur. Non magna peto, sed ea solummodo, quibuscum corpusculum hoc ab inedia ingravescente iam senectute tueri queam. Quo in genere officii si Excellentia Vestra non gravetur amicum gerere, de me sane sibi persuadere poterit ea omnia, que a mancipio perseverantissimo desiderari possunt, nihilque perinde optare, quam ut ostendere possum non minus facto id exequi, quam verbis polliceri velle. Deus Optimus Maximus eandem Vestram Excellentiam diu incolumem conservare dignetur.

Mechliniae, XXII-a Iulii Anno etc. XXX

Eiusdem Excellentiae Vestrae Reverendae observandissimus Molcior a Germania.

Reverendo et Excellenti Domino, domino Iohanni [Danti]sco, episcopo Culmensi, serenissimorum [regis et] reginae Poloniae apud caesa[ream maiestatem] oratori, domino meo observandissimo

In curia cesarae maiestatis

Reverende et Excellens Domine.

Post humilem obsequiorum meorum oblationem.

Non latere velim Dignitatem Vestram, cum una dierum animi gratia obambularem, in convivales nostros, Summergot videlicet et hospitem illum maioris speculi, hic in itinere incidisse, qui multa de Dignititatis Vestre successu adventuque rogabant. Quibus cum eiusdem Dignitatis Vestrae ad sedem episcopalem promotionem corporisque sospitatem significarem, mirum in modum exhilerati(!) sunt, congratulantes eidem ob dignitatem adeptam ac rerum omnium prosperrimum progressum diuturnamque felicitatem apprecati sunt. Utque apertius eorundem animos erga Vestram Dignitatem ostenderent, hasce litteras colligatas conscripsere atque precati sunt, ut meis alligatis Vestrae Excellentiae transmitterem.

De negotio meo domino Cornelio commisso Vestrae Dignitati antehac scripsi. In quo si eadem apud cesaream maiestatem quicpiam posset, sicuti confido, ut revera, poterit. Velit saltem negotium promovere, non enim aliud expostulo, nisi quod fidelibus senibusque familiaribus iure debetur. Parva etenim res est, quae si mihi ob servitia et damna perpessa non conceditur, aliis obtruditur. Talis iam est mundus. Sed de his hactenus.

Nova apud nos fera(!) nulla, nisi quod cesaream maiestatem multi exspe<c>tant. Curia hic Mechliniae est. Serenissimus rex, dominus meus, incolumis rediit. Princeps cum sororibus recte valeat et ego utcumque.

Praeterea si qua in re Dignitati Vestrae Reverende inservire potero, inveniet me eadem paratissimum teste Deo Optimo Maximo. Qui eandem Vestram Dignitatem Reverendam diutissime conservare dignetur.

Mechiliniae, die XIX Septembris anno etc. XXX

Eiusdem Dignitatis Vestrae Reverendae observandissimus cliens Melcior a Germania