Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni Dantisco episcopo Culmensi, serenissimi Poloniae regis etc. oratori, domino observandissimo

In aula caesareae maiestatis

Salutem Plurimam.

Cum ex amicorum litteris intellexerim, Reverendissime Domine, serenissimam reginam Mariam partim de statu suo magna ex parte iam disposuisse, partim in dies disponere, et officiarios suos etiamnum deligere, decreverimque non sequi caesarem in Hispanias, sed fortunulam aliquam in patria apud magnatem, principemve aliquem venari: cumque non videam mihi magis propitium nemus, in quo haec petita praeda in casses meos, favente Delia, incidere possit; neminem vero ex magnatibus conspiciam, apud quem haec potius captanda sit, quam apud serenissimam reginam; tum etiam perspectum habeam Reverendissimam Dominationem Tuam apud eandem plurimum posse; ob has aliasque causas apud herum meum precibus insteti, ut me Reverendissima Dominatio Tua ex animo commendare vellet: id quod se facturum libentissime suscepit. Cuius commendationem, licet certo sciam plurimum ponderis apud Eiusdem Reverendissimam Dominationem Tuam habituram, tamen his ipse me totum eidem commendare tradereque volui, ut illius intercessione meisque precibus mota, id Reverendissima Dominatio Tua praestet, quod de eadem nobis semper sumus polliciti: hoc est, erga suos se benignam, benevolam, et in promovendo facilem exhibeat. Quare eandem ipse quoque per Musas Gratiasque oro atque obtestor, me dignetur serenissimae reginae, non secus ac aliquem ex suis commendare. Qui etsi ex numero familiarium suorum non sum, totis tamen viribus connitar officiis obsequiisque ita Reverendissimae Dominationi Tuae demereri, ut me sentiat fateaturque vere et ex animo fuisse suum, et beneficium operamque non collocasse in hominem penitus ingratum. Itaque me reginali maiestati commendet, et tantum sua commendatione efficiat, ut impetret, quod petierit: hoc est, vel minimum officiolum pro me in ipsius aula: sive id sit servitoris camerae ipsius, sive ianitoris cubiculi, sive huisserii, ut ita loquar, sive scribae alicubi, sive aliud quodvis, modo id sit in servitio ipsius reginae serenissimae. Nam pontificis titulum nihil moror, ut scilicet sim servus servorum. Quo munere fungendo talem me polliceor praestiturum operam, meque adeo fore industrium diligentemque, ut Reverendissimam Dominationem Tuam numquam poeniteat in me collati beneficii. Id eidem fuerit longe facillimum. Neque dubito, quin sit impetratura quicquid petierit, modo me ex animo et ut unum aliquem ex sua familia sibique carissimum commendet. Id quod se facturam confido mihique prorsus persuadeo. Quod si reginae status per caesaream maiestatem ordinetur instituaturque, facilius fortasse erit illud Reverendissima Dominatio Tua, ut quae et apud illam et magnates alios nihil non possit, sit modo memor mei. Per aliorum magnatum commendationes non pauci intrudentur etiam minime idonei ad obeunda huiuscemodi munia. Unus saltem commendatus a Reverendissima Dominatione Tua intrudatur, vel ad quamcumque provinciam suscipiendam maxime futurus idoneus. Equidem, pro mea virili, connitar Spar[tam], quam nactus fuero, egregie adornare. Sed utinam huius rei affulgeat spes ali[qua], priusquam praeveniant alii. Qui si iam praevenerint etiam, nihil tamen dubito, quin aliq[uis] locus futurus sit reliquus, Reverendissima Dominatione Tua pro amico intercedente, praesertim tam par[va] officia petente. In commendationibus et illud fortasse operae pretium fuerit ad[di]disse me ad septem propemodum annos Erasmi familiarem fuisse (quod no[men] quam bene audiat apud serenissimam reginam, multis argumentis compertum habeo) meque cotidie litteras illius commendatitias de eadem re ad serenissimam reginam exspectare; sed non esse opus alterius commendationibus: animi mei dotes, s[i] quae sunt modo, me abunde commendaturas. Saltem digniorem esse me, qui h[uiusmodi] fungar munere, plerisque aliis, qui in huiusmodi officia detruduntur minus fortas[se] idonei. Verum haec omnia Reverendissimae Dominationi Tuae committo. Quam Christus Optimus Maximus nobis diu servet incolumem ac florentem.

Ex arce Lucemburgensi, die quinta mensis Novembris Anno Domini MDXXXI.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Tuae addictissimus clientulus Levinus Algoet

Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni Dantisco episcopo Warmiensi etc., domino suo colendissimo

Reverendissime in Christo Pater ac Domine, domine Colendissime. Praemissa paratissima obsequiorum meorum oblatione.

Mirabitur, sat scio, Reverendissima Dominatio Vestra, unde gentium hae litterae mittantur, et ab eo, quem iamdudum fortasse ad superos commigrasse arbitrata est, vel cuius saltem apud eandem nulla memoria reliqua sit. Hic ille est, qui in comitiis Augustensibus anno XXX confecit chartam illam marinam universalem, Reverendissimae Dominationi Vestrae postea traditam. Quae pro opera impensa mihi tunc numerari iussit decem coronatos per Michaelem Gandensem, cubicularium suum, cum obligatione aliorum totidem aliquando numerandorum. Vetus proverbium apud nos est: „Vetus debitum praestare veteri invidia”. Et quamvis nihil dubitem, quin Dominatio Vestra Reverendissima eorum adhuc memor sit, tamen haec ita accipi nolim, ut huiusmodi Reverendissimae Dominationi Vestrae in memoriam reducere videar et debitum postulare, sed eo dumtaxat spectant, ut et superstitem me adhuc esse sciat eadem Reverendissima Dominatio Vestra et mea opera et uti et abuti possit, si qua in re ea opus habeat.

De rerum autem mearum statu, quid aliud scribam, quam quod totus miseriae aulicae deditus sim? Inservivi ad aliquot annos serenissimae dominae reginae Mariae gubernatrici etc. Postmodum, hac relicta, contuli me in Hispanias ibique decedente imperatrice, obtinui officium feraldi sive fecialis. Eo hactenus functus sum et in presentiarum fungor. Et quia id officium usque adeo liberum est, vivo apud dominum Ioannem Obernburger, secretarium in cancellaria caesarea. Illic fungor officio amanuensis vel scribae cancellariae in describendis privilegiis et aliis litteris, et interim subinde opera mea utitur caesar in conscribendis rebus geographicis chartisque, quarum est studiosissimus. Haec est summa rerum mearum.

Si Reverendissima Vestra Dominatio memoriam aliquam sui apud me relinquere dignabitur vel huic meae miseriae ex sua munificentia et liberalitate ob obsequium alias praestitum succurrere, ad magnificum dominum Cornelium Scepperum, patronum meum unicum, tuto destinari poterit, quicquid id fuerit, et ego id omni officiorum genere promereri conabor erga Reverendissimam Dominationem Vestram.

Quam felicissime valere opto eidemque me humillime commendo.

Wormatiae, VI Maii MDXLV.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae humillimus inservitor Levinus Panagathus, heraldus caesareus